ŞAKA MI,ŞANS MI?

ŞAKA MI,ŞANS MI? 19. BÖLÜM

Şu an tuvalete gitmem gerekiyordu çünkü midemdeki bulantı,beni çok rahatsız ediyordu.Hocanın sustuğu bir anda konuştum:

"Hocam,tuvalete gidebilir miyim?" Hoca pek umursamadan kafasını salladı. "Gidebilirsin Soo-Ah." Hızla ayağa kalkıp sınıftan çıktım.Ama sadece sınıftan çıkabildim.Çünkü daha fazla yürürsem kusacakmışım gibi hissediyordum.Ama burada beklemeye devam edemezdim.Bunun için yavaş yavaş tuvalete ilerledim.Sonunda varabildiğimde hızlıca bir kabine girdim.Ve daha fazla kendimi tutamayıp kusmaya başladım.

Sonunda tuvaletten çıkabildiğimde tek istediğim eve gitmekti.Tam sınıfın önüne geldiğimde zil çaldı ve ben hızla sınıfa girdim.Yerime oturduğum sırada Sonyeon konuştu: "Soo-Ah,iyi misin?" Kafamı olumsuz anlamda salladım. "Of Sonyeon,hasta kızı neden getirirsin ki sen?"

"Hayır ya,sabah biraz daha iyiydim,bir anda oldu yani." Biraz daha yalan söylemeye devam edersem profesyonel yalancı olacağım. "E durabilecek misin okul çıkışına kadar?" Onu bende bilmiyordum işte,durabilecek miydim? "Sıkıntı yok arkadaşlar.Ben hemen gidip,çakma sarışın İngilizce Hocamız ile konuşup Soo-Ah'ın gitmesi gerektiğini söyleyeceğim." Sonyeon hızla sınıftan çıktığında sadece arkasından bakakalmıştım.Çünkü sanki ağzımı açtığım an yine kusacakmışım gibi hissediyordum.Umarım bu mide bulantısı sadece Woojin'i gördüğüm içindir.Diğer anlamını düşünmek dahi istemiyorum.Baya bir süre sonra Sonyeon geldi. "Soo-Ahh!"
Kendi masasına oturup bana döndü. "Biraz zor oldu ama sonunda ikna ettim.Gitmene izin verdi."

"Yani ben okul çıkışına kadar durabilirdim aslında." Aynen Soo-Ah durabilirdin,çok inandırıcı cidden. "Ayy,boşver.Git işte kızım ne yapacaksın sen böyle saat bilmem kaça kadar." En sonunda gitmem gerektiğini sonunda anlayıp konuştum: "Tamam."

Okuldan çıkmış yavaş yavaş eve ilerliyordum.Tam o sırada gözüme biri takıldı.Kahretsin ya!Woojin'e çok benziyor bu çocuk!Hayat,acaba sen şu an benimle dalga mı geçiyorsun?Neden şu an bana bunu yapıyorsun ya?Birazda olsa geçen mide bulantım tam şu an tavan yapmış durumda.Adımlarımı hızlandırdım ve eve yaklaştım ama fayda etmiyor işte.Daha fazla dayanamayacağımı anlayınca bir merdivene oturdum.Elimle ağzımı kapattım.Zaten sonra gözyaşlarım akmaya başladı. "Neden böyle şeyler hep benim başıma geliyor ya neden?"

Bir süre o merdivende oturdum.En sonunda kalkmam gerektiğini hatırlayınca yavaşça kalktım ve tekrar eve doğru ilerlemeye başladım.Sonunda eve vardığımda hızlıca kapıyı açtık ve içeri girdim.Kendimi direkt salondaki koltuğa attım.O koltuktan kalkacak halim bile yoktu.Ama belki de kalkıp üstümü değiştirip yatağıma yatsam,daha iyi olabilirdi.Tekrardan yavaşça ayağa kalkıp odama ilerledim.Odaya girince çantamı alıp yere koydum ve çekmeceden pijamalarımı çıkardım.Hızlıca üstümü giyindim sonra midemde yine bir bulantı hissettim…Ve cidden beni çok rahatsız ediyordu.O an dayanamayacağımı anlayıp tuvalete koştum ve tekrar kusmaya başladım.Aynı zamanda yine gözümden yaşlar akmaya başlamıştı.Kusmam bitince tuvaletin zeminine oturup duvara yaslandım.Hâlâ ağlıyordum.Ve aynı zamanda,çok korkuyordum…

(Birkaç Saat Sonra,Sonyeon Anlatımlı)

Okuldan çıkmıştık ve Areumlar ile birlikte bizim eve gidiyorduk.Aslında bu sefer kendileri gelmek istediler.Soo-Ah’a bakmak yani işte.Bende merak ediyordum şu an ne yaptığını.İyi olmuş mudur ki?Gerçi hâlâ tam olarak neyi olduğunu anlamadım ama. “Ya bir şey soracağım,bu Soo-Ah’ın tam olarak nesi var?Yani grip falan mı?”

“Bence grip değil,grip olsa biraz daha iyi olabilirdi gibi geliyor.Yani bence başka bir şeyi var.Ateşi olabilir mi?” Kafamı olumsuz anlamda salladım. “Ben sabah bizzat ikizi olarak ateşine baktım ve yoktu.Ha tabii sonra ateşlendiyse onu bilemem,ama dediğim gibi sabah ateşi yoktu.” Sonra tekrar konuşmaya başladım: “Cuma günü eve geldiğinde de bir garipti zaten.İşte eve geç gelmeler,telefonunu açmamalar,erkenden yatmalar…Zaten sonra daha kötü oldu.Ama cidden neyi var hâlâ çözemedim.”