babysitter? rinsagi,

14 - final

7 sene sonra

"Rin-san! Size gelen hediyeyi masanızın üzerine bıraktım!"

"Sağ olasın, Charles. Loki-san araya çıktı mı?"

"Evet evet. Sizin de gecikmemenizi rica etti."

"Tamam, polikliniğe gidiyorum ben. Röntgen sonuçları için çağırdılar."

"Peki ya öğle aranız?"

"Loki-san'dan izin aldım erken çıkış için. Ama röntgen sonucu acil. Beyninde tümör olan küçük kızdan bahsetmiştik ya sana. O işte."

"Ah! Hatırladım, hatırladım. Ama Loki-san "şey" dememiş miydi..."

"Hipokrat yeminimi boşuna etmedim. Hastam, ölene kadar onun için çabalayacağım. Loki bir şey bilmiyor. Ameliyatına da tekrardan ben gireceğim Keila'nın."

"Rin-san... Ya Loki-san kızarsa?"

"Çok konuşmasın o. Benden bir yaş büyük olmasına rağmen benden daha yetkili. Pek de umrumda olmaz."

Asistan Charles, Rin'in dediklerine kıkırdadı. Ve ikisinin de kahvesini tazeledi.

"Sık sık erken çıkmazdınız, sorun mu var?"

"Sevgilimle olacağız."

"Ah, anlıyorum... Hastanenin bu yoğun temposuna rağmen beraber bolca vakit geçirmeniz çok tatlı, değil mii?"

"Başkalarının ilişkilerine burun sokmayı ne kadar çok seviyorsun öyle. Tabii kendinde olmayınca."

Charles, Rin'in dediğine somurttu ve o kapıdan çıkarken arkasından söylendi.

"Loki-san'a göre çok ama çok kaba!"

Charles'ın gözü, Rin'in masasına kaydı. O kadar meşguldü ki kendisine günlük olarak gelen çiçek buketini vazosuna koyamamıştı. Laleler. Her gün sevgilisi öğle arasına doğru Rin'e bir buket lale gönderip yanına çikolata ve not iliştirirdi.

"Ah... Isagi-san onunla nasıl geçiniyor merak ediyorum..."

Itoshi Rin, şehrinin en büyük hastanesinde çalışıyordu. Asistanlığa başladıktan çok kısa bir süre sonra doktor ihtiyacı ortaya çıktığı için kademe atlamıştı.

Yeteneği ve yakışıklılığı ile hastane genelinde popülerleşmişti. Her bir hasta ile, umutsuz vaka olsalar dahil, ilgilenmiş ve önemsemişti.

Rin'in şimdilerde sürekli araştırma yaptığı Keila da bunlardan biriydi. Rin'in ilk ameliyatı, onunkiydi ve Loki ile başarılı bir iş çıkarmıştı.

Ne hikmetse, ameliyat sonrası tekrardan tümör ortaya çıkmış ve küçük kızın bunu kaldırması imkansız hale gelmişti.

Rin hariç herkes bu şekilde düşünüyordu.

"Keila, Keila. N'aber? Öğle yemeğini yedin mi?"

"Rin-Rin! Hoşgeldiin!"

Rin, sıkıca boynuna sarılan kıza gülümser. 11 yaşına geçen hafta bu hastane odasında basmıştı.

"Yemekte ne yedin, Keila? Lezzetli miydi? Yemeğini güzel yediysen annen ve ben sana çikolata almaya gidebiliriz."

"Aslında şey..."

Rin, tam eline röntgen sonuçlarını almış inceleyecekti ki Keila'nın mırın kırın ettiğini duydu.

"Keila?"

"Midem çok bulanıyordu... Yiyemedim."

Rin, derin bir iç çekti ve annesinin Keila ile fısıldaşmasını dinledi. Röntgen sonuçları ile masaya oturdu ve bilgisayardan geçmiş kayıtları ve tahlil sonuçlarını açtı.