Nad Życie

05.

‼️‼️Zalecam czytać ze szczególną ostrożnością. W rozdziale jest zawarty szczegółowy opis samookaleczenia.‼️‼️

_____________________________________________

Położyłam się na łóżku z pustką. Właściwie to nie do końca. Czuję się taka... Rozbita? Nawet nie wiem dlaczego. Po prostu jestem zmęczona.
- Lola... - Mama weszła mi do pokoju.
- Możemy pogadać?
- O czym?
- Twoja terapeutka wysłała mi wiadomość. Napisała, że ci się pogarsza i potrzebujesz leków.
- To... nic takiego. Panuje nad tym.
- Kochanie... - Przysiadła się do mnie.
- Pamiętaj, że możesz mi wszystko powiedzieć. Czy coś cię gryzie?
- Nie mamo, wszystko dobrze.
- Na pewno?
- Tak.
- Jeśli chcesz to... - Przerwałam jej, bo już nie chce mi się tego słuchać.
- Mamo! Mówię, że wszystko dobrze. Radzę sobie, a teraz jeśli mogę cię prosić, zostaw mnie samą. Chce pobyć w ciszy.
- No dobrze... Gdy tylko będę mogła pojedziemy po leki. Nie powiem tacie. Wiem jak surowy potrafi być. Wiedz tylko... On robi to dla twojego dobra.

Gdy moja rodzicielka zrozumiała, że nie chce z nią rozmawiać opuściła pokój. Ja natomiast założyłam słuchawki i zaczęłam przeglądać media społecznościowe. Wyświetliła mi się przepiękna dziewczyna. Nagrała do piosenki 'Jealousy Jealousy'. Nie rozumiem jak może tak o sobie myśleć. Przecież jest idealna... Skoro ona jest „brzydka” to w takim razie jaka ja jestem? Zaczęłam przeglądać Instagrama. Wszędzie dziewczyny w strojach kąpielowych. Jezu ich figury są jak marzenie. Rzuciłam telefon na poduszkę i podeszłam do lustra. Podgiełam koszulkę i zaczęłam oglądać swój brzuch z każdej możliwej strony. Tak im zazdroszczę... Ja nie mam płaskiego brzucha. Pojawiły się pierwsze łzy w oczach. Zdjęłam ubrania, zostawiając samą bieliznę.
- I'm so sick of myself. - Zanuciłam sobie fragment piosenki Olivii. Dlaczego te dziewczyny muszą być takie idealne? Czemu nie mogę być taka jak one? Rozpłakałam się na dobre. Walnęłam pięścią w ścianę, by zaspokoić swoje nerwy, jednak to nie pomogło. Pod wpływem emocji wyjęłam żyletkę spod etui... Spojrzałam tylko na swoją rękę, całą w bliznach i zrobiłam pierwszą kreskę... I drugą, i trzecią... Z każdą coraz mocniej piekło. Spływały ze mnie krople krwi. Kiedy zabrakło mi miejsca na ręce przerzuciłam się na biodra. Po chwili się otrząsnęłam. Rzuciłam żyletkę, obejrzałam swoje ciało i powiedziałam tylko pod nosem
- Co ja narobiłam?

_____________________________________________

Kochani dajcie znać w komentarzach kiedy chcecie, żebym wstawiała rozdziały.(Naprawdę tego potrzebuje) Możecie dawać gwiazdki, bo wtedy widzę, że naprawdę ktoś to czyta i to mnie mega motywuje. Buźki!