Broken Family

Chapter 12

At gumising na naman akong umiiyak lagi nalang diba pwedeng wag ka ng tumulo nakakasawa na yung ganito pag gising ko tuwing umaga may luhang tumutulo sa aking mga mata di ko alam kung bakit.

Di naman ako ganito dati pero bakit ayoko ng ganitong pakiramdam yung lagi nalang may gumogulo sa aking isipan pero di ko naman alam kung ano or bakit.

Ang hirap magtimpe sa bagay na di ko naman alam kung ano ang dahilan kung bakit ako lumuluha ng di ko namamalayan kung bakit ako napapaluha.

Iwan ko ba kung bakit or anong dahilan lang ng pagluha ko basta ang alam ko lang nasaktan ako ng sobra ng mismong mga magulang ko.

Habang nag-iisip ako ng malalim bigla na naman sumigaw si kuya kian.

𝐇𝐨𝐲 𝐚𝐠𝐚𝐭𝐚 𝐝𝐢 𝐤𝐚 𝐩𝐚 𝐛𝐚 𝐠𝐢𝐠𝐢𝐬𝐢𝐧𝐠 𝐝𝐲𝐚𝐧 𝐚𝐧𝐨𝐧𝐠 𝐨𝐫𝐚𝐬 𝐧𝐚 𝐨𝐡. Kuya Kian.

𝐍𝐚 𝐚𝐧𝐨 𝐛𝐚 𝐚𝐠𝐚𝐭𝐚 𝐝𝐢 𝐤𝐚 𝐩𝐚 𝐛𝐚 𝐠𝐢𝐠𝐢𝐬𝐢𝐧𝐠 𝐝𝐲𝐚𝐧 𝐨𝐫 𝐠𝐮𝐬𝐭𝐨 𝐦𝐨𝐧𝐠 𝐬𝐢𝐫𝐚𝐢𝐧 𝐤𝐨 𝐩𝐚 𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐩𝐢𝐧𝐭𝐨 𝐦𝐨 𝐩𝐚 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐛𝐮𝐦𝐚𝐧𝐠𝐨𝐧 𝐤𝐚 𝐡𝐚 𝐥𝐚𝐠𝐢 𝐤𝐚 𝐧𝐚𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐚𝐭𝐞 𝐦𝐚𝐠𝐢𝐬𝐢𝐧𝐠 𝐚𝐧𝐨 𝐛𝐚 𝐭𝐚𝐥𝐚𝐠𝐚 𝐩𝐫𝐨𝐛𝐥𝐞𝐦𝐚 𝐦𝐨 𝐡𝐚? Kaya Kian na galit na galit na naman sakin lagi nalang sya galit sakin.

Ano ba talaga problema ko kayo lang naman yung problema ko makapag sabi kayo ng ganyan kala nyo naman wala talaga kayong ginawa mali ah akala nyo naman kung sino makapag riak kala mo wala ginawang masama sakin ilang taon nyo na ba akong pinapahirapan ng ganito wala naman akong ginawang mali sa inyo pero bakit nyo ako pinapahirapan ng ganito naging anak at kapatid lang naman ako sa inyo ah pero bakit di nyo matanggap yun alam nyo ba yung hirap at sakit na nararamdaman ko syempre hindi dahil di nyo naman alam kung ano yung nararamdaman ko sa bawat oras na lumilipas mas nararamdaman ko na di talaga ako naging parte man lang ng pamilya nyo for almost 22 years di ko alam ko San ako lulugar sa inyo alam nyo din ba kung gaano ako nahihirapan na halos wala ng karamay sa tuwing ang bigat bigat na lagi nalang akong umiiyak ng patago tuwing gabi o di kaya pagising ko palang tumutulo na agad yung mga luha ko sa aking mga mata bakit ganto ang hirap talaga kapag soft hearted kunting masakit lang na salita pwede ng tumulo yung mga luha ko kahit gusto kung pigilan pero wala akong magawa kung mismong sarili ko di ko maintindihan kung bakit ako pa meron na mang iba dyan ah pero bakit isa pa ako sa nakakadanas ng ganitong kabigat na bagay halos sinalo ko na yung responsibilidad ng buong pamilya ko wag ko lang sila makitang nasasaktan kaya ako nalang halos sumalo kahit di ko naman talaga kaya bakit ganito nyo nalang ako itrato naging kapatid at anak lang naman ako sa inyo ah pero bakit ganto yung binalik nyo sakin sobra naman po ata kayo sakin wala na akong naging kakampi sa inyong lahat kayo dapat gumagabay sakin eh pero bakit parang baliktad naman ata yun ako naman gumagabay sa inyong lahat pano naman ako ubos na ubos na ng dahil sa inyong lahat?

Yan lahat gusto kong sabihin sa kanilang lahat pero di ko naman lang magawa gawa dahil pag ginawa ko yung baka saktan lang nila ako di nila alam na suko na ako sa traumang ginagawa nila ng paulit ulit di ni alam pagod na pagod na ako sa ganitong setwasyon.

Miss ko na yung dating ako gusto kong bumalik sa dating ako pero pano ko gagawin yun kung lumipas na Ang lahat.

Yung trauma ko sa motor still nandito pa kase naman nasagasahan ako ng motor tas ako pa yung pinagalitan ng nakabangga sakin bakit kasalanan ko ba kung bakit mabilis syang magpatakbo ng motor nya di naman ah pero bakit parang ako pa yung may kasalanan tumawid lang naman ako sa kalsada ng maayos ah di na nga nya ako tinulongan itayo pinagalitan pa natakbohan pa ang galing naman nya sobra buti nalang di ako nasaktan pero yun ang akala ko kase ayos lang naman akong umuwi kaso kinagabihan pala non dun pala mag uumpisa yung sakit ng buong katawan ko lalo na yung ulo ko.