Chapter 15

25 0 0
                                    

Ako lang naman yung babaeng walang kalayaan lahat naman kinocontrol  nila wala ba talaga akong karapatan para sa sarili ko.

Sa sobrang kakaisip ko umaga na pala natapos yung birthday ko ng di ko namamalayan dahil sa sobrang kakaisip ko sa bagay na di ko naman makukuha yung kalayaang gusto ko.

Babago na sa na ako kaso bigla nalang akong nahilo dahil siguro to sa kakapuyat ko gabi gabi di kase ako makatulog dahil lagi nalang umaaatake yung anxiety ko minsan bigla nalang akong nahuhula ng di ko naman alam kung ano nga ba yung dahilan ng pagluha ko.

𝐎𝐡 𝐠𝐢𝐬𝐢𝐧𝐠 𝐧𝐚 𝐩𝐚𝐥𝐚 𝐲𝐮𝐧𝐠 𝐩𝐫𝐢𝐧𝐜𝐞𝐬𝐬? Kuya kian.

(𝐊𝐮𝐲𝐚 𝐤𝐚𝐥𝐚 𝐦𝐨 𝐛𝐚 𝐧𝐚𝐭𝐮𝐥𝐨𝐠 𝐚𝐤𝐨 𝐝𝐲𝐚𝐧 𝐤𝐚 𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐤𝐚𝐦𝐚𝐥𝐢 𝐠𝐢𝐬𝐢𝐧𝐠 𝐚𝐤𝐨 𝐦𝐚𝐠𝐝𝐚𝐦𝐚𝐠). Sabi kung naman sa isip ko.

Di ko nalang sya pinapansin kase alam kung san na naman to mapupunta.

𝐇𝐨𝐲 𝐚𝐧𝐨 𝐛𝐚 𝐚𝐠𝐚𝐭𝐚 𝐦𝐚𝐲 𝐧𝐚𝐫𝐢𝐫𝐢𝐧𝐢𝐠 𝐤𝐚 𝐛𝐚 𝐨𝐫 𝐛𝐢𝐧𝐠𝐢 𝐤𝐚 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐲𝐚 𝐠𝐚𝐧𝐲𝐚𝐧 𝐤𝐚. Kuya kian na galit na naman sakin.

𝐊𝐚𝐢𝐧𝐢𝐬 𝐤𝐚 𝐭𝐚𝐥𝐚𝐠𝐚 𝐤𝐚𝐡𝐢𝐭 𝐤𝐚𝐢𝐥𝐚𝐧 𝐞𝐡 𝐧𝐨. Kuya kian.

𝐒𝐚𝐤𝐢𝐭 𝐤𝐚 𝐥𝐚𝐠𝐢 𝐝𝐢𝐭𝐨. Kuya kian.

𝐖𝐚𝐥𝐚 𝐤𝐚 𝐧𝐠 𝐩𝐢𝐧𝐚𝐠𝐛𝐚𝐠𝐨. Kuya kian.

Hito na naman tayo sa walang tigil na sirmon ng isang kuya na daig pa ni mama ata papa kung magalit kahit may sarisarili ng pamilya sakit parin sila sa ulo ko.

San ba talaga ako lulugar sa kanila wala na talaga silang pinagbago lagi nalang pinaparamdam na basura lang ang turing nila saking lahat.

𝐀𝐠𝐚𝐭𝐚 𝐤𝐚𝐲𝐚 𝐩𝐚 𝐤𝐚𝐲𝐚 𝐧𝐚𝐭𝐢𝐧 𝐭𝐨?

𝐍𝐚𝐤𝐚𝐤𝐚𝐩𝐚𝐠𝐨𝐝 𝐧𝐠 𝐥𝐮𝐦𝐚𝐛𝐚𝐧 𝐬𝐚 𝐛𝐮𝐡𝐚𝐲 𝐧𝐚 𝐭𝐨 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐰𝐚𝐥𝐚 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐠𝐮𝐬𝐭𝐨 𝐬𝐚𝐭𝐢𝐧 𝐬𝐢𝐧𝐮𝐬𝐮𝐤𝐚 𝐧𝐚 𝐭𝐚𝐲𝐨 𝐧𝐠 𝐦𝐮𝐧𝐝𝐨 𝐩𝐞𝐫𝐨 𝐩𝐚𝐭𝐮𝐥𝐨𝐲 𝐩𝐚𝐫𝐢𝐧 𝐭𝐚𝐲𝐨 𝐤𝐚𝐡𝐢𝐭 𝐚𝐲𝐚𝐰 𝐧𝐠 𝐬𝐚𝐭𝐢𝐧 𝐧𝐠 𝐦𝐮𝐧𝐝𝐨?

𝐖𝐚𝐥𝐚 𝐧𝐚 𝐛𝐚𝐧𝐠 𝐩𝐚𝐠-𝐚𝐚𝐬𝐚?

𝐒𝐚𝐟𝐞 𝐤𝐚𝐲𝐚 𝐩𝐚 𝐤𝐚𝐲𝐚 𝐧𝐚𝐭𝐢𝐧 𝐭𝐨 𝐩𝐞𝐫𝐨 𝐦𝐢𝐬𝐦𝐨𝐧𝐠 𝐩𝐮𝐬𝐨 𝐧𝐚𝐭𝐢𝐧 𝐬𝐮𝐦𝐮𝐬𝐮𝐤𝐨 𝐧𝐚 𝐝𝐢𝐛𝐚 𝐫𝐚𝐦𝐝𝐚𝐦 𝐦𝐨 𝐝𝐢𝐧 𝐲𝐮𝐧𝐠 𝐩𝐚𝐠𝐬𝐢𝐤𝐢𝐩 𝐧𝐠 𝐝𝐢𝐛𝐝𝐢𝐛 𝐦𝐨 𝐚𝐫𝐚𝐰 𝐚𝐫𝐚𝐰 𝐝𝐢 𝐧𝐚𝐭𝐢𝐧 𝐚𝐥𝐚𝐦 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐧𝐨𝐫𝐦𝐚𝐥 𝐩𝐚 𝐛𝐚 𝐲𝐮𝐧𝐠 𝐠𝐚𝐧𝐢𝐭𝐨𝐧𝐠 𝐬𝐞𝐭𝐰𝐚𝐬𝐲𝐨𝐧 𝐧𝐚𝐭𝐢𝐧?

𝐀𝐭 𝐫𝐚𝐦𝐝𝐚𝐦 𝐦𝐨 𝐝𝐢𝐧 𝐚𝐧𝐠 𝐩𝐚𝐡𝐢𝐡𝐢𝐧𝐚 𝐦𝐨 𝐡𝐚𝐛𝐚𝐧𝐠 𝐭𝐮𝐦𝐚𝐠𝐚𝐥?

𝐌𝐚𝐝𝐚𝐥𝐚𝐬 𝐧𝐚 𝐝𝐢𝐧 𝐚𝐧𝐠 𝐩𝐚𝐬𝐚𝐤𝐢𝐭 𝐧𝐠 𝐮𝐥𝐨 𝐦𝐨?

𝐓𝐚𝐥𝐚𝐠𝐚 𝐛𝐚𝐧𝐠 𝐢𝐤𝐚𝐰 𝐩𝐚 𝐲𝐮𝐧𝐠 𝐝𝐚𝐭𝐢𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐬𝐚𝐲𝐚𝐡𝐢𝐧𝐠 𝐛𝐚𝐭𝐚 𝐧𝐨𝐨𝐧?

Broken Family Where stories live. Discover now