"Açelya sen benim kaderimin bahtsız cilvesi misin?" Ona yakışmadığını düşündüğüm o yıkılmış ifade ile bana bakmaya devam etti, enkazın içerisinden çıkmaya çalışırken bedeni değil ruhu parçalanmış gibi baktı bana.
"Açelya sen benim talihsiz açan çi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Açelya'nın Modeli 💌 )
🎶 Mehmet Güreli- Kimse Bilmez
Teoman- Çoban Yıldızı
Nilipek- Koşuyolu
🕯️🩹
İnsan öldüğü zaman bedenine üflenmiş ruhu işinin bittiğini anlar, süzülerek gökyüzüne gök kubbeye ulaşırmış. İnsanın kıyameti kendi ölümüymüş derlerdi. Küçükken bayramlıklarımı giydiğim, sabah neşe ile uyandığım sabahları hatırlıyordum. O zamanlar benden taş çatlasa on santim uzun olan abim elbisemi giydirmeye çalışırken epey bir efor sarfederdi.
Sonra hep beraber neşeye ıssız evimizden ayrılır, mezarlığa gitmek için yola çıkardık. Babamın kardeşleri dışında bize kalan bir akraba olmadığından annemi görmek yetiyordu bize, sessizce yolu izlerdim. Böyle bayram günlerinde getirirlerdi beni, bayramlıklarımla annemin mezar taşını avuçlardım 'Vuslat Acar' yazısına anlamsız anlamsız bakardım.
Hiç görmediğim bir insanın acısını yaşamak için küçüktüm o zamanlar, merhametsiz ya da duygusuz değil. Küçükken acılar daha baş edilebilir olurdu, her bayram o mezarlığın başında babama bir sinir dolardı. Annemin huzurunda göstermemek için onun toprağını avuçlar, bir sonraki gelişine kadar gömleğinin göğsüne yakın cebine koyar. Annemin toprağını orada yaşayacağını düşünüp abimle beni orada bırakırdı.
Bir keresinde abim çiçekleri sulamak için su doldurmaya gittiğinde mezarlıkta yalnız kaldım, mermerine yaslandığım mezarın üzerine eğilmişken bir bastonun bacağıma doğru çarptığını hissetmem ile toparlanıp arkama dönmüştüm, yaşı epeyce ilerlemiş saçları ağarmış o amcayı ilk gördüğümde epey bi korkmuş olmalıyım ki beni sakinleştirmek için gülümsediğinde küçük Açelya bir tebessüme kanarak "Buyrun." Dedi zihnimin içerisinde.
