2. Bölüm: Karahanlılar

1K 83 31
                                    

Selam! Sevgili okuyucularım. Umarım iyisinizdir. Oy ve yorum atmayı unutmayın. Bölüme geçebilirsiniz!

Not: Bu bölüm 2. Bölümdü, 1. Bölüm bir sonraki bölüm. Yanlışlıkla atmışım farkında bile değilim.

"İnsan büyüdükçe mi artıyor dertleri? Yoksa insan büyüdükçe mi anlıyor gerçekleri?"                                              -Özdemir asaf

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"İnsan büyüdükçe mi artıyor dertleri? Yoksa insan büyüdükçe mi anlıyor gerçekleri?"
-Özdemir asaf

~\//\•|•\//\~

Kız orada ağlarken, Karahanlı konağında durum farklıydı. Kapı bir anda çalmış kargocu olunca nereden geldiğini anlamamıştı. Acaba oğlu Aziz mi birşeyler göndermişti? Bu düşünceyle mutlu oldu Deniz hanım. Ama kocası gelmeden açmak istemedi. O hep böyleydi kocası yanında olmalıydı illaki. Kız orada hıçkırıklara boğulurken diğerleri Restorantta Yemek yiyordular gülüşerek. Kız içinden 'acaba onlar da öğrenmişler midir?' dedi. Nereden öğrenecekler salak mısın dedi iç sesi. Bilmiyordu ki bir kaç saat sonra öğreneceklerdi..

Ahu'dan..

Bir yandan eşyalarımı topluyor, bir yandan da ağlıyordum. Onların evine tabikide gitmeyecektim. Bir arkadaşımın evine gidecektim. Ailesi Başka şehirde yaşıyordu. Bu evde daha fazla durmak istemiyordum. Ama o kadının ağzıyla burnu yer değiştirmeseydi içim rahat asla etmeyecekti. 15 dakikaya kadar burada olurlardı. Anaanneme yaptıkları, benden sakladıkları şey aklıma gelince sinirden Kıpkırmızı oluyordum. O kadını öldürmeme ramak kalmıştı.

İçimden öfke dolup taşarken, kapının açılmasına dair ses geldi. Bavulumu alıp odamdan çıktım. Adımlarım hızla salona giderken en son yamacıma ulaştım. Üvey anne'm daha ne olduğunu anlamadan saçlarından tutup yere fırlattım.

"SEN NE ORUSPU BİR KADINSIN BÖYLE!" Diye bağırıp kafasına tekme attım. O acıyla inlerken hala bağırmaya devam ediyordum. Arkadan saçımın tutulmasıyla ellerinden tutup kendimi geri çevirdim. Yumruğumu suratına yapıştırdığımda bağırarak kendini geriye attı. O sıra Şeref yoksunu kadının ayağa kalktığını duydum. Arkamı dönecekken tekme attı. Bu sefer hızla arkamı döndüğümde yumruğumu bu sefer ona geçirdim. Yetmedi bir tane daha. Ve bir tane daha. Yerle birleştiğinde tekmeyi yüzüne vuruyordum. Bana ve Anaanneme yaptıkları aklıma geldikçe onu daha beter yapmak istiyordum.

"SENİN AMINA KOYACAĞIM BEKLE SEN!" Diye bağırdım Haysiyetsizin yüzüne doğru. Bu sefer kocası bana tokat atmasıyla bir anlık şoka girdim. Elini tekrar kaldıracağı zaman elini tutup iki bacak arasında olan sikine tekme attım tüm gücümle. Tekrar bağırdı. İki dizinin üstüne düştüğünde eliyle sikini tutup bağırıyordu. Yumruğumu tekrar o iğrenç suratına geçirdim. Yana doğru düştü.

"Sizinle bir daha görüşeceğiz! Ama farklı şekilde göreceksiniz oruspu çocukları!" Deyip bavulumu aldım. Kapıdan çıkıp anahtarı o kadının yüzüne fırlattım. Bayılmıştı. Kocası ise bağırıyordu. Kapıyı kapatmadan çıktım. Telefonu elime aldım. Canımdan çok sevdiğim arkadaşlarıma yazacaktım.

İKİYE ON KALAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin