Chapter 7

1.6K 95 26
                                    

Recap :- " ඔව්. මට එක පාරක් මතකයි අපි අමන්දිලගේ ගෙදර ගිය වෙලාවක ඔයා කෑ ගහලා ඇඩුවා අමන්දිවත් ගෙදර එක්කන් එන්න ඕනෙ කියලා. ඔයා චූටියි එතකොට. කොහොම හරි අන්තිමට ඔයා කීවා කමක් නෑ මම ලොකු වෙලා එයාව අපේ ගෙදරම තියා ගන්නවා කියලා."

මොන ලැජ්ජ නැති වැඩක්ද හිම්බිජ්ජන් මම කරලා තියෙන්නේ. යකොඩෝ.

" ඊයා චූටි."

"අනේ අයියා මේ මම එහෙම කිව්වේ නෑ."

" නෑ නෙම් මටත් මතකයි චූටි දගලපු හැටි."

හිනා වෙනවලා. පිස්සෝ...

" මම යනවා යන්න පිස්සු සේරටම."

____________________

කොහොම හරි ඔන්න රෑ ගෙවිලා උදෙත් වුණා... දැන් මම මේ බස් එකේ යන ගමන් ඉන්නේ...

හම්බෝ අද නම් පැදුම සෙනගක්. අල්ල ගන්නවත් තැනක් නෑ. අද කියලා වෙනසක් නෑ ඉතින් හැමදාම මේ මගුලේ සෙනග පොල් පටවලා වගේ.....

ඊයේ ගැන කියනවනම් මම ඇත්තටම අපේ ගෙදර අය එක්ක තරහා වෙලා ඉන්නේ. මොකද ඔයාලා මට විහිළු කරානේ. නොතේරෙන කමටන ඒ කාලේ එහෙම කරේ. නැත්තම් මට පිස්සු වේ ගෙදර එන්න බෑ අමන්දි ම ඕනේ කියන්න. පුහ්...............

වැඩේ කියන්නේ අද උදේ අපේ තාත්තා මාව ගෙනත් දාන්න අහපු වෙලේ ලොකුකමට මම කිව්වානේ මට ඕන් නෑ මම බස් එකේ යනවා කියලා...

මහ මෝඩියෙක් මම නම් අපරාදේ කිව්වේ කියලා දැන් තමා තේරෙන්නේ.......

ඒ අස්සේ කොන්දා ලමයි බේරගෙන පීරගෙන සල්ලි එකතු කරන්න එනවා. ඒ මදිවට ඇග වල් වල හොදට හේත්තුවෙලා සෆාන් එකේ ටිකට් කඩනවා. දෙන්න හිතෙයි. මගේ ඇගට හේත්තු වුණ දායක කොන්දා දැන ගනි මම කව්ද කියලා.........
.
.
.
.

බස් එක ස්කූල් එක ගාව නැවැත්තුවත් හරි ගාල කඩා ගත්ත හරක් වගේ ලමයි යනවා. හයියෝ.......

බොහොම අමාරුවෙන් මමත් බස් එකෙන් බැස්සා. දැන් ඉතින් යමන්කෝ මගුල් උකුසු ඇස් වලින් බේරිලා.......

හෝව් හෝව්
මෙයා මොකෝ මේකේ

අම්මා කිව්ව විදිහට අමන්දි ගේ ගෙදර තියෙන්නේ අපිට ටිකක් කලින්. ඒ කියන්නේ මම බස් එකට නගින බස් හෝල්ට් එකට හෝල්ට් දෙකකට විතර කලින්.

Our love ( Sinhala gl )Where stories live. Discover now