0.6: 1 hafta

5 1 11
                                    

Arkadaşlar bu bölümü 6. Bölümde ağladığımız bir hafta olarak yazacağım. Yani bunu bölüm olarak saymanıza gerek yok.

7. Bölümü atarım inşallah bu hafta. Bu bölüm Demir'in komadayken duydukları olacak. Yani Gece'nin, Alperen'in belki de Selin'in söylediklerinin duyduğu kısımları olacak.

O zaman keyifli okumalar.

Demir

Sessizlik. Sanki uyku ve uyanıklık arasında gibiyim. Serumun sesi geliyor kulaklarıma. O serumun damlama sesi.

Hemşireler girip çıkıyor. Hissiz gibiyim. Önümde karanlık var. Sonra tanıdık birisi giriyor içeri.

İlk başta konuşmuyor. Sadece ağlıyor. Hemşireler onu çıkarıyor ve bütün sesler yine gidiyor. Neden böyleyim?

Yeniden sesleri duyuyordum. Serum sesi vardı ve benimle konuşan birisi daha. Alperen. En yakın dostum yanımdaydı ama sesi neden ağlamaklıydı?

"Demir sana inanmıyorum. Hadi motordan düştün, düştün. Nasıl bu hâle gelebildin dostum?" diyordu. Her zamanki Alperen.

Ortalığı toparlayan, hüzünlü havayı dağıtan kişiydi o. Ama şimdi neden sözleri ile zıt bir sesi vardı?

"Uyanmazsan şoklarım seni. Bak ciddiyim." diyordu. Manyak. Dudaklarımın ıslandığını hissettiğimde gözlerimi açmak için uğraştım ama hislerimi bulamıyordum.

Hislerim beni terk mi etmişti?

"Bak eğer beni duyuyorsan şu an, bir daha seni böyle görürsem gerçekten şoklarım. Dediğimi yaparım biliyorsun." dedi. Sonra ayağa kalktığını anladım seslerden.

"Ben gidiyorum şimdi ama merak etme her gün geleceğim yanına." dedi ve kapı sesini duydum. Sonrası yine sessizlik.

Rahatsız eden o sessizlik ne zaman son bulacaktı?

Hemşirelerin sesini duyuyordum. Benim hakkımda konuşuyorlardı. "Kaza yapmış diye duydum." dedi birisi sessizce. "Hayır, saldırıya uğramışlar. Yanındaki doktor vardı ya Gece. Ona saldırmışlar ama bu onu korumuş. O yüzden bu hâlde." dedi diğeri de onu düzelterek.

Bu mu? Ciddi olamazsın. Benim bir adım var. Onaylamıyorum. Sonra tekrardan tanıdık bir ses duydum.

Harun Hoca. "İşiniz bittiyse çıkabilirsiniz." dedi hemşirelere. Sonra tekrar kapı sesi. Harun Hoca yanıma oturdu.

"Uyumak iyi geldi herhalde. İşten de kaytarıyorsun. Arkadaşlarını zor durumda bırakıyorsun Demir. Üzgün üzgün çalışıyorlar. Uyan artık." dedi.

Uyanamıyordum. Gece o iyi miydi? Onu neden hiç duymamıştım? Neler oluyordu?

"Üç gündür uyuyorsun Demir. İnanmıyorum sana. Senin içinde bir hikaye yazsınlar uyuyan prens diye." dedi Alperen.

Uyanabilsem zaten uyanacaktım ama uyanamıyordum.

"Şoklama fikri hâlâ aklımda haberin olsun dedim." diyerek ayağa kalktı ve çok geçmeden kapı sesi duydum.

Alperen ve onun dâhiyane planları...

Ölümün NefesiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin