Deli Dördüzler (Gerçek ailem)

☆ 7 Bölüm ☆

Bileğinden tutup havaya kaldırdım. 2 el havaya ateş etdi Salak "ASENA! "dediler.Elini ters çevirip Arkasına geçdim. silahı elinden alıp kafasına doğrutdum. Hiç adi insan değilsin Umay Özdemir, senden ne ablalık ne de kardeşlik çıkardı. Keşke başka ailenin dördüzü ile karıştırsaydık.

Kulağına eğilip "Benim burada zıbarıp ağlayacağımı sanıyorsun Umay Özdemir. Çok yanılıyorsun ha Bi söz vardır bilir misin keser döner sap döner gün gelir devran döner Umay." dedim. Silahı Onur'a atdım "Kız kardeşinizi polise şikayet etmiyecem ama tekrar yapsa polis değil özellikle ben ilgilencem onunla" dedim. Umayı sertçe Özdemir Ailesinin önüne itdim.

Umay yere düşmüştü. Oh canıma değsin. Özdemir ailesinin yanından geçip yürümeye başladım. Merdivenlerin yanına geldim. Olum kaçıncı katdayız biz lan. Cebimi kontrol edip Astım ilacımı aramaya başladım. Ve buldum az vardı içinde yeterdi bana. Sanırım ben 3 katdayım.

Hadi başlasın. Basamakları hızlı biçim de inmeye başladım. 2 katda durmak zorunda kaldım, nefes alamıyordum ilacı çıkarıp 2 defa sıktım. Nefesimi düzene sokup inmeye devam etdim. Sonunda kapıya gelmiştim. Tekrar astım ilacını çıkarıp ağzıma 2 defa sıktım.

İlacı cebime koyup kapıya yürümeye başladım. Kapını açıp dışarı çıkdım. Soğuk hava bedenime deydiği zaman bedenim ufak titremişdi. Havaya alışıp çıkış kapısına yürümeye başladım. Önümü 7 tane koruma kesti. "Asena hanım içeri girin efendim" dedi korumalardan bir tanesi.

"Abi boşver ya sen. Siz çekilin ben gideyim evime" dedim. "Asena hanım zorluk çıkarmayın içeri girin efendim" dedi diger koruma. "Girmiyorum burası evim değil benim, çekilin" dedim. Artık sinirleniyordum. "efendim-" sözünü yarıda bırakan şey arkamdaki sesdi. "Asena evin burası ve hemen içeri gir!" bu ses Murat Özdemirin sesiydi.

Arkamı dönüp konuştum "İlk önce burası evim değil asla da olamaz anladınız mı. İki bana asla emir vermeyin!" dedim. Onur, Umay aptalın ikizi, Yusuf ve Murat Özdemir vardı önümde . "Asena içeri gir" dedi Onur. "Girmiyorum." dedim. Tekrar konuştu. "Gir dedim sana ben" dedi Onur. "Bende girmiyorum dedim" dedim.

Murat bey gelip karşımda durdu "Asena. İçeri. Gir." kelimeleri bastırarak söylemişti tam konuşacakdım ki ses geldi.

"Asena içeri girmiyor!"

bu ses, tekrar ses geldi

"Bizimle geliyor! "

Onlar... Onlar gelmişdiler. Hızlı biçimde arkamı döndüm. Korumalar çekilmişti. Dördüzlerim.

Azad önde, Aral ve Aras onun sağ ve sol tarafındaydı. Hemen koşarak Azada sarıldım "Geldiniz beni bırakmadınız" dedim. Saçımı okşayıp "şşt güzelim biz seni asla bırakmayız. Geldik seni olduğun yere geri döndürmeye yani bizim yanımıza" dedi Azad. Gülümseyip ondan ayrıldım Arala döndüm. Gülümseyip kollarını açdı.

Gidip kedi yavrusu gibi kollarının arasına girdim. Kıkırdayıp konuştu "benim yeşillik kedimi oldu şimdi" dedi Aral. "Seni, sizi çok özledim" dedim. Ayrılmamız kaç saat oldu ki ama ben onları çok özlemiştim. "Birileri beni unuttu galiba" dedi Aras. Aral'dan ayrılıp koşarak ona sarıldım. "Ben seni unuturmuyum Aras efendi" dedim.

"Sen beni unuturmusun ki Asena hanım" dedi Aras. "Seni, sizi seviyorum yaa" dedim. "bizde seni seviyoruz" dedi Aras. Ondan ayrılıp Azada baktım. İleriye bakıyordu yani arkama. Arasda oraya bakdı. Aniden gülümsemesi silinip gitti. Onun yerine gözlerinde sinir, öfke, nefret ifadesi geldi tabi digerlerindede. Aras elimi tutup arkasına aldı beni.