Deli Dördüzler (Gerçek ailem)

☆1 Bölüm☆

1:BAŞLANGIÇ VE GERÇEKLER🔗🌀

"Aras bak, o malzemeyi bana ver" dedim. Aras, elindeki yumurta kabuklarını çöpe atıp, karıştırıcıyı bana uzattı. "Teşekkür eder-im" dedim. "İnsanca teşekkür et Asena!" dedi Aras. Ona bakıp dil çıkardım. Tam üstüme gelecekti ki, hemen koşup Azadın arkasında saklandım. "Koru beni Azadım!" dedim.

"Aras!" dedi uyarlı sesi ile. "Ama Azad ben ne yaptım? Hepsi bu Asenanın suçu ya!" dedi Aras. Kafamı Azadın sağ kolundan çıkartıp, "Köpek."dedim." Sensin köpek "dedi Aras. " Susun artık! "dedi Aral. Aras ona Bakıp," Hadi ordan lan, salağa bak sen "dedi Aras. Aral elindeki işi bırakıp, Arasın üstüne gitti. Aras hemen elindeki unu Aralın üstüne attı.

" Sıçtı "dedim kendi kendime. Aral, yapmacık gülümsemesini Arasa atıp," Gel bura sana bir şey öğreticem "dedi Aral." Ne? "dedi Aras." Nasıl insan dövülür, Onu öğreticem"dedi Aral. Aras anlayıp, hemen kalan unları Aralın üstüne atmaya başladı. Atarken, küfür ediyordu. Azad arkasını dönüp, eliyle kulaklarımı kapattı. "Ne yapıyorsun ya?" dedim. Azad bana bakmayıp, Arasa baktı. Birşeyler konuşmaya başladı, sanırım o'da Arasa küfür ediyordu.

Çok Harika her yer undu, Aras elindeki son unu attı. Aralın üstü hepsi un olmuştu. Kapı çalınma sesi ile herkesin bakışı mutfağın kapısına döndü.Azad ellerini kulaklarımdan çekti " Asena kapıya bak" dedi Aras. "Neden ben?" dedim. "Küçüksün o yüzden, hadi" dedi Aral. Of çekip, mutfaktan çıktım. "Hadi sizde toplayın buraları!" dedi Azad. Gülmeye başladım, oh oh olsun onlara.

Kapını açtım, karşımda komşumuz hayriye teyze vardı. En nefret ettiğimiz komşuydu, aynı zamanda da o bizden nefret ediyordu. "Efendim hariye teyze?" dedim. "Hayırdır kızım, ne oluyor bu yerde. Ne bu sesler? Komşu var, yaşlı var rahatsız oluyorlar." dedi gıcık ses tonuyla. "Hani," kafamı kapıdan çıkardım, etrafa bakmaya başladım. "Komşu yok, eğer olsaydı rahatsız olduklarını söylerdiler." dedim.

Hayriye teyze suratı mor olmuştu, arkamda Azadın sesi geldi. "Hayırdır Hayriye teyze?" dedi. Arkamı döndüm, "Oğlum, bu ses için gelmiştim." dedi. Azad kaşlarını çatıp, "Ne sesi?" dedi sert sesi ile. Hayriye teyze sinirli sesi ile, "Ben kime diyorsam, ana baba terbiyesi olmayan çocuğa laf yetiştirmek olmaz" dedi, Şimdi sıçtım senin ağzına.

"İlk önce Hayriye teyze, sen bunu bize değil, o çocuklarınıza söyleyin bu sözleri. Nerde olduklarını bilmiyorsunuz, ben söyleyim mi? Ah canım, o çocukların barda sürünüyordu." dedim alaylı sesim ile. Hayriye teyze tam bana tokat atıcaktı ki, arkamdan birileri elini tutmuştu.

" Hop, Hayriye teyze sen ne yaptığını sanıyorsun? Kimin kardeşine el kaldırdığını bil"Aralın sesi idi. "Hadi Hayriye teyze hadi, bir daha bizi rahatsız etme. Ha eğer rahatsız olursan sesimizden, kendi evinden taşına bilirsin. Biz kendi evimizde gayet mutluyuz" dedi Azad. Aras beni içeri çekti, Azad kapını Hayriye teyzenin yüzüne kapattı.

Hiç kimsenin hakkı yoktu bize karışsın. Ana ve baba sevgisini görmemiştik. 3 yaşımızdan 14 yaşımıza kadar dayak, şiddet görmüştük. 14 yaşımızdan sonra anne ve baba insanları yurt dışına gitmişlerdi. Bizi kendi evlerinden kovup sokaklarda kalmamızı sağlamıştılar. Onlarda sonsuza dek nefret ediyorduk.

Hani babalar kızların kahramanı, kralı, ilk aşkı olurken bizim babamız kabusumuz, cehennemiz, İlk nefret etdiğimiz adamdı. O kadın ise düşmanımızdı çünki babam bizi döverken o ise çekirdek kola keyfi yapıyordu. Onlar gitdikden Sonra çalışıp kendimize küçük ev ve kafe almıştık. Kafeni zaman geçtikçe büyütüp dünyaca ünlü yapmıştık.

Kafemizde şarkı söylüyorduk ve şarkı grupumuz vardı. Mozaik grupu herkesin beğendiği ünlü şarkı grupuydu . Kimse bizim yüzümüzü görmesin diye maske takıyorduk. Grupda 4 kişi vardi biz yani dördüzlerim.