Deli Dördüzler (Gerçek ailem)

♤5 Bölüm♤

Kaç saattir burdayız bilmiyorum. Aras ve Aralın durumu kötüydü onları odaya almışlardı. Ben ne yapacağımı bilmiyordum. Bir yandan erkek kardeşlerim diger yandan da kız kardeşim. Ameliyat odasının yanında odaya koymuşlardı onları.

Bende koltukta oturuyordum. Çiçek hanım ve iki adam içerdeydi yani odada. İki çocuk, Onur ve Murat bey koltukta oturmuşlar. Orgeneral ise gitmişdi.allahım sen yardım et Asenaya lütfen bizi bırakmasın. Ben, biz Asenasız yaşayamayız. Lütfen

Küçük kız çocuğu koltuktan kalkıp önüme geldi. Kaşlarımı çatdım. "şeyy.... Ben güneş, sen?" dedi. "Azad" dedim. Güneş ameliyat kapısını işaret etdi"O iyi olacak. Korkma O güçlü"dedi. Gülümseyip onu kucağıma aldım." Tabi ki korkmuyorum sadece Asenayı yanımda, tatlı haliyle görmek istiyorum "dedim.

Asenanın iyileşmesini istiyorum.Güneş dudağını büzüp" Peki ben tatlı değilmiyim? "dedi. Hey Allahım." Sende tatlısın güneş"dedim. Güneş gülümseyip kafasını göğsüme koydu. Birkaç dakika geçdikden sonra ameliyat kapısı açıldı. Güneşi kucağımdan indirip doktora döndüm.

" Küçük hanımın yakınları kim? "dedi doktor. Hemen söze atlayıp" ben onun dördüzüyüm doktor bey. Asenanın durumu nasıl? "dedim. Doktor bana bakıp" İlk önce küçük hanımın durumu iyi.çok güçlü bir kız. 2 kez kalbi durdu ve elektrik şok Cihazıyla 1 kez geri getirdik. Son defa geri getiremedik pes getdik ama kendisi savaşmış ve kazandı kendi kendine geri geldi. Evet ilk buraya geleceği zaman durumu kritik di ama şimdi durumu iyi. Şimdi normal odaya alıcağız. Geçmiş olsun "dedi ve yanımızdan geçerek gitdi.

Gülümseyip" İşte benim Tomrisim. Savaş her zaman onundur. Kazanmak için kaybetmek gerekir. Kendi kaybetti şimdi ise kazandı. O'nunla Herzaman gurur duyuyorum "dedim. Kendi kendime söylediğim cümleyi onların duyması pek umrumda değildi.

Ameliyat kapısı açıldı içeriden sedyelle Asena çıkdı. Şişmiş dudakları, morarmış gözaltları. Hemşireler onu normal odaya aldılar. Derin nefes alıp Arasların kaldığı odaya geldim. Kapıyı açıp içeri girdim. Gördüklerimnen göz devirmeden edemedim.

Ve tekrar tekrar birbiri ile uğraşıyorlardı. İki adam koltukda oturmuş ve aynı zamanda da çiçek hanım gözleri dolu koltukda oturmuş Aras ve Aralın didişmesine bakıyorlardı Hey Allahım sen sabır ver bana. "Ay gülüm bak Asenam seni değil beni çokk seviyor göt lalesi" dedi Aras.

"Aaa ben sana vuracakdım. Bana o depoda ne demişdin canım kardeşim. Bak Azad ve Asena da yok" dedi Aral. Aras dudaklarını büzüp "Sen bana kıyamazsın ki abicim" dedi. "OHA! ABİ DEDİ LAN SALAK BANA! AFERİN GÖT LALESİ AMA SENİ DÖVMEYECEKDİM ZATEN!"

"off unut onu lan şerefsiz herif" dedi Aras. "Yok yaa niye unutayım. Hem ses cihazı olsa iyi olurdu ya" dedi Aral. Aras sonunda beni görmüştü "Abi" Dedi. Gülümseyip "efendim" dedim. Buna bişey olmuş lann. "Asenanın durumu nasıl abi" dedi Aras. "Asenanın durumu iyi, normal odaya aldılar" dedim. Çiçek hanım hemen ayağa kalktı "Onu göre bilirmiyiz?" dedi. "Evet hanımefendi." dedim. Çiçek hanım yüzü düşmüştü, ne oldu ki bir dakika da?. "Hanımefendi deme oğlum" dedi Çiçek hanım.

"Peki Çiçek hanım." dedim. Aral ve Aras yataktan kalktılar. "Bizde geliyoruz, hadi gidelim" dedi Aras. Kapıya yürüyüp, kapını açacaktım ki kapı açıldı. Karşıma bir adam kalıyordu, Çiçek hanımın sesi duyuldu "Mert Oğlum" dedi Çiçek hanım. Mert beni itip, Çiçek hanımın yanına gitti. Yere düşmüştüm, "Ah" acıdan inledim. "Azad!" dedi Aral ve Aras. Hemen yanıma geldiler, Umut, Yusuf ve Aral, Aras. Mert denen adam Çiçek hanıma sarıldığı için çiçek hanım gelemiyordu.