"Hey អូនស្រីទៅជាមួយបងអត់?ចាំបងឲ្យលុយ"
"វាគិតថាអញ់ជាស្រីលក់ខ្លួនឬយ៉ាងមិចបានជានិយាយបែបនឹង??" ថេយ៍ដើរបណ្តើររអ៊ូមកនាក់ឯងបណ្តើរទាំងដៃកំពុងតែស្ពាយកាតាបរៀនរបស់ខ្លួន។
" ទៅជាមួយបងទេអូន...."
" ណែ!អាឆ្កួត មុខឲ្យឡើងដូចបង្កួយ ចង់ឲ្យយើងទៅជាមួយមែនទេ លែងយើងភ្លាម"
" Wow សម្តីថ្លោះដល់ហើយ តែមិនអីទេបងចូលចិត្ត"
"ណែពួកឯងចង់ធ្វើអ្វីនឹងពួកអាចង្រៃ...ដឹបៗៗ"ភ្លាមនោះក៏មានបុរសសង្ហារម្នាក់ចុះពីលើឡាន ចាប់កន្ត្រាក់ដៃរបស់រាងតូចថេយ៉ុងមកក្រោយខ្នងរបស់ខ្លួនហើយក៏ដាលអាម្នាក់នឹងដាល់យកៗតែម្តង ធ្វើឲ្យបែកឈាមពេញមាត់ហើយសន្លប់បាត់មាត់ជ្រាប់។
" ហឹុម!!"ថេយ៉ុងមិនខ្វល់បានត្រឹមតែឈរអោបដៃបែបមុខចេញ សម្រាប់រឿងទាំងអស់នេះនាងសឹមទៅហើយ ព្រោះវាមិនមែនតែម្តងសម្រាប់នាងឯណា?
" អ្នកនាងតូចសូមឡើងឡាន ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញទៅទាន..."ផាច់!!
"ថោបទាបលោកឯងជានរណាបានជាឲ្យយើងរងចាំលោកឯងរហូតចឹង ចន ជុងហ្គុក ឋានៈត្រឹមតែជាកញ្ជះរបស់គេសោះ នេះអាងតែប៉ារបស់យើងស្រឡាញ់ទុកចិត្តឯងមែនទេហាស់?? អាមនុស្សក្បត់បានតែសន្យាតែយកជាសាច់ការមិនបាន..."
"សូមទោសអ្នកនាង..."ជុងហ្គុកនាយបានត្រឹមតែអោនមុខសមទោសទៅកាន់អ្នកនាងតូចរបស់ខ្លួន។ថេយ៍មិនខ្វល់ហើយក៏ដើរចូលទៅក្នុងឡានបាត់ដោយមានជុងហ្គុកស្ទុះមកបើកឡានសម្រាប់គេ។
.............
ក្រាក!!
"អ្នកនាងតូច?? អ្នកនាងចូលមករកខ្ញុំដល់ក្នុងបន្ទប់អ្នកបម្រើមានការអ្វី?? ហឹុម..."ជុងហ្គុកដែលទើបតែថើរចេញពីរក្នុងបន្ទប់ទឹកក្រឡេកទៅឃើញរាងតូចកំពុងតែអង្គុយនៅចុងពូករបស់ខ្លួនធ្វើឲ្យនាយភ្ញាក់ព្រឺតតែម្តង។ ហើយសំខាន់ពេលនេះនាយមានត្រឹមតែកន្សែងរុំល្វែងខាងក្រោមប៉ុណ្ណោះ។
" ហឹុម!! ជួយអូនផងជុង..." ថេយ៍បាបលែងចេញពីការថើបមុននេះនាងបានក្រសោបមុខរបស់កំលោះសង្ហាររួចក៏ពោលឡើងតាំងកម្តៅនៅក្នុងខ្លួនរបស់នាងកំពុងតែបញ្ចេញថាមពលជាខ្លាំង។
" អ្នកនាងតូច...??"
"អូនត្រូវបង....អូនស្រលាញ់បងខ្លាំងណាស់បងក៏ដឹងក្នុងចិត្តហើយមែនទេ??"
"ខ្ញុំដឹង!! តែខ្ញុំមិនសាក....ហឹ្ហម..."ថេយ៍មិនឲ្យនាយនិយាយចប់គេក៏ចាប់បឺតជញ្ជាក់មាត់របស់នាយម្តងទៀត។លើកនេះរាងតូចចាប់នាយបឺតដោយរុកអណ្តាតចូលទៅជ្រៅ ប្រលែងលេងជាមួយនឹងអណ្តាតរបស់នាយ ផ្តោះផ្តងទឹកមាត់ឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយវារោលរាលពេកមិនអាចធ្វើឲ្យនាយសង្ហារទប់ភាពស្រើបស្រាលបាននាយក៏លង់ទៅតាមការនាំរបស់នាងក្រមុំ។
" អ្អាស៎....ចាប់ពីពេលនេះអ្នកនាងជារបស់ខ្ញុំហើយ"
"អ្អាស៎..បៅដោះអូនមកជុងហ្គុក....អ្អាស៎"
"ខ្ញុំសូមអនុញ្ញាតចូលទៅសំងំក្នុងខ្លួនរបស់អ្នកនាងហើយណា...."
" អូនត្រៀមរួចហើយ...."
"អ្អាស៎...."
...........
"អ្នកនាងតូចហៅខ្ញុំមកមានការអ្វីមែនទេ??"ជុងហ្គុកសួរទៅកាន់អ្នកដែលកំពុងតែអង្គុយនៅលើពូកដោយដៃរបស់នាងមានកាន់ស្រាក្រហមក្នុងដៃ។
"បម្រើយើង...យើងត្រូវការឯង..."ថេយ៍គ្រវីកែវស្រារបសឮខ្លួនរួចក៏បន្លឺឡើងទៅកាន់ជុងហ្គុក។
" តែពួកយើងទើបតែធ្វើរួចព្រឹកមិញទេអ្នកនាងតូច"
" នេះលោកហ៊ានជំទាស់បញ្ចារបស់យើងផងឬ??"
"ខ្ញុំមិនហ៊ានទេទាន..."
" បើចឹងមិនឲ្យឆាប់ឡើង នៅស្មឺកៗដល់ណាទៀត??"
"បាទ!!"
.សម្រាប់ Short novel ថ្មីបើចង់អានខមិនមកមីនៗនឹងចេញឲ្យ។
.ចង់ប្រាប់ថារឿងនឹងជុងហ្គុកកំសត់ណាស់ ត្រូវគេសុីហើយបោះចោលទៀត😞😭
