" អត់ទេអូនចង់បៀមបន្តិចទៀត..."ថេយ៍ចាប់កាន់កូនប្រុសរបស់ជុងហ្គុកពេញៗដៃសាប់វាចុះឡើងៗ ដែលធ្វើឲ្យនាយសង្ហារពិបាកទ្រាំជាខ្លាំងសឹងតែបញ្ចេញកាកសំណល់ចេញមកម្តងទៀតទៅហើយ។
" គ្មានពេលទេ...អ្អាស៎ថេយ៍ កុំ ខាំ..."ជុងហ្គុមនាយចង់បញ្ចូលគ្រប់យ៉ាងទៅក្នុងខ្លួនរបស់នាងតូចតែថេយ៍មិនព្រមងើបចេញពីចន្លោះភ្លៅរបស់នោះឡើយនៅឌឺនាយចាប់កូនក្ របស់ជុងហ្គុកដាក់ចូលទៅក្នុងមាត់ហើយក៏ក្រញិចចុងរវស់វាតិចៗធ្វើឲ្យជុងហ្គុកស្រែកថ្ងូរឡើងក្រលូច៕
" អ្អាស៎.អ្អឹម.."គ្រប់យ៉ាងត្រូវបានបញ្ចេញចូលទៅក្នុងមាត់របស់ថេយ៉ុងគ្មានសល់ជុងហ្គុកផ្អែកខ្នងទៅក្រោយហើយក៏ដកដង្ហើមមួយក្រូសទាំងបិតភ្នែកក្រោយពេលបញ្ចេញកាកសំណល់ចេញអស់។
"អ្អាស៎ជុង...ឈប់សិនកុំប្រញាប់ពេក .."ដកដង្ហើមបានធូរបន្តិចជុងហ្គុកក៏ស្ទុះមកចាប់រាងតូចឲ្យងើបឈរឡើងរួចក៏ធ្វើការស៊កកូនប្រុសរបស់នាយចូលទៅតែម្តងដែលធ្វើឲ្យថេយ៍ពិបាកជាខ្លាំង។
" អ្អាស៎ថេយ៍..ណាស់ អូនរួមរឹតបងគ្រប់ពេល..
ផ្លាប់ៗ "
" ជុង..ពួកយើងទៅក្នុងបន្ទប់ទៅ ឈរនៅទីនេះខ្ញុំរួយជើងណាស់..."ឃើញថាជុងហ្គុកនាយិសម្រុកចូលមិនព្រមឈប់ថេយ៍ក៏រុញទ្រូងរបស់នាយចេញបញ្ចេញរួចក៏និយាយឡើងហើយជុងហ្គុកកាលបើបានបែបនេះក៏ផ្អែកចលនាចង្កេះបន្តិចសិន។
" ទៅបន្ទប់របស់បងទៅចឹង..."ថាតែថាទៅក្នុងបន្ទប់នាយក៏បម្រុងនឹងលើកបីថេយ៍សំដៅទៅបន្ទប់របស់នាយទៅហើយតែក៏ត្រូវថេយ៍កាក់ទាន់។
" អត់ទេបន្ទប់របស់លោក គេងឈឺខ្នងណាស់ទៅបន្ទប់របស់ខ្ញុំវិញល្អណាស់...អ្អាស៎កុំអាលឈប់សិនទៅមើល" ថេយ៉ុងនិយាយជយងហ្គុកនាយស្តាប់តែស្តាប់តែត្រចៀកទេដៃនឹងមាត់របស់នាយគឺរសល់ទៅបឺតច្របាច់ដោះរបស់នាងពេញៗតែម្តង។
" មកពីទ្រូងរបស់អូនគួរឲ្យចង់បឺតពេកនោះអី...ជុបៗ"ងើបមុខនិយាយនិយាយរួចក៏អោនទៅបឺតបន្តទៀត។
" អ្អាស៎...មនុស្សឆ្កួតលែងសិនទៅ..."
" មកចាំបងបី..."អ្នកទាំងពីរក៏គ្នារើសសម្លៀកបំពាក់ដែលរាយប៉ាយពេញការរ៉ូយកមកស្លៀកបន្ទប់ពីរួចរាល់ហើយ ជុងហ្គុកក៏លើកបីរាងតូចឡើងទៅខាងលើ។
. ចូលមកដល់ក្នុងបន្ទប់នាយបានដាក់រាងតូចឲ្យគេងនៅលើពូកថ្នមៗ ថេយ៍ក៏រេដៃទៅបើកអំពូលភ្លើងនៅក្បែរក្បាលដំណេកឲ្យភ្លឺតែភ្លឺនោះវាមិនភលឺខ្លាំងនោះឡើយគឺស្ទុងៗអាចឲ្យយើងមើលឃើញមនុស្សពីរនាក់កំពុងតែធ្វើការបឺតជញ្ជក់មាត់គ្នាមិនថមថយ។
