.វគ្គនេះអានដោយទំនួលខុសត្រូវ🙏💦
.ថេយ៉ុងមកដល់ផ្ទះវិញក៏រៀងយប់ណាស់ទៅហើយ បើក្រឡេកទៅមើលម៉ោងវិញគឺម៉ោង១១យប់ ហើយអ្នកបម្រើក៏នាំគ្នាចូលសម្រាកអស់ដូចគ្នាបើនិយាយពីលោកគីមវិញគាត់ចូលសម្រាន្តទាំងពីក្បាលល្ងាចមកម្ល៉េះ៕
" អ្នកនាងតូច....!!" ថេយ៉ុងបម្រុងនឹងដើរឡើងទៅខាងលើក៏ស្រាប់តែមានសម្លេងមួយបានបន្លឺហៅខ្លួន រាងតូចបញ្ឈប់ដំណើររួចក៏ងាកទៅរកប្រភពសម្លេង។
" ចនជុងហ្គុក...??ឯងមកឈរធ្វើអ្វីនៅទីនេះ? "ថេយ៍ងាក់ទៅក៏ឃើញថាជា អង្គរក្សរបស់ខ្លួនតែហេតុអ្វីក៏មកឈរនៅទីនេះមិនគិតដេកពួនទេឬ??
" ខ្ញុំទើបតែមកពី មន្ទីរពេទ្យមុននេះ ! ខ្ញុំមានរឿងខ្លះចង់និយាយជាមួយអ្នកនាងតើ មានពេលសម្រាប់ខ្ញុំដែលទេ??"
" ហ្ហឹស! មានអ្វីដោះដូរ...."និយាយហើយក៏ដើរទៅរកជុងហ្គុក
"អ្នកនាងចង់បានអ្វីក៏និយាយមក បើលុយខ្ញុំគ្មាននោះទេ "
" ចឹងឯង.....បម្រើយើងទៅ...បម្រើឲ្យយើងពេញចិត្ត"ថេយ៍លើកដៃទៅអង្អែលទ្រូងហាប់ណែនរបស់នាយថ្នមៗបង្អូសចុះឡើងទៅវិញទៅមក។
" អ្នកនាងតូច....!!"
" បើឯងមិនចង់ធ្វើក៏បាន...."និយាយហើយក៏ថេយ៍ក៏បម្រុងនឹងដើរឡើងទៅខាងលើតែក៏ត្រូវជុងហ្គុកចាប់ដៃរបស់នាងជាប់។
" ខ្ញុំយល់ព្រម អ្នកនាងចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើបែបណា..."
" ចូលផ្ទះបាយទៅ..." ថេយ៍ញាក់ចិញ្ចើឲ្យសញ្ញាជុងហ្គុកប្រាប់ឲ្យចូលផ្ទះបាយទៅតែនាយដូចជានៅរេរែកមិនហ៊ាន។
"តែ...ខ្ញុំគិតថាទៅក្នុងបន្ទប់វិញល្អជាង"
" បើឯងមិនពេញចិត្តក៏មិនអី..."
"ខ្ញុំយល់ព្រម..."
"ល្អ!!" និយាយហើយថេយ៉ុងក៏អូសដៃរបស់ជុងហ្គុកចូលទៅក្នុងផ្ទះបាយហើយក៏ធកវើការចាបឮបឺតជញ្ជាក់មាត់នាយយកខ្លាំងៗតែម្តងរកតែជុងហ្គុកនាយដកដង្ហើមមិនទាន ព្រោះតែថេយ៉ិងដូចជាមនុស្សកំពិងតែស្រេកឃ្លានសិចមកពីណាយ៉ាងចឹង។
" អ្អាស៎...." ជុងហ្គុកថ្ងូរឡើងពេលដែលថេយ៉ុងស៊កដៃចូលទៅកកនិងខោរបស់នាយហើយអង្អែលសាប់កូនប្រុសរបស់នាយពេញៗដៃយ៉ាងជំនាញ។
