" អ្អាស៎ ថេយ៍អូនធ្វើឲ្យបងឆ្កួតហើយ...សឺត"ជុងហ្គុកធ្វើរហូតដល់ថេយ៍ បញ្ចេញកាកសំណល់ចេញមកខាងក្រៅ នាយសង្ហារងើបមុខចេញពីចន្លោះភ្លៅរបស់ថេយ៍រួចក៏ពោលឡើងទាំងអោនទៅមើលទឹកស្នេហ៍របស៊ថេយ៉ុងដែលកំពុងតែស្រក់ ប្រឡាប់ពេញពូក។
" ជុងហ្គុក....អូន អូនត្រូវការកូនប្រុសរបស់បងវិញ...."អារម្មណ៍រវើរវាយ ជាមួយនឹងថ្នាំសម្រើបផងនោះធ្វើឲ្យថេយ៉ុង កាន់តែមានអារម្មណ៍ថាក្តៅនឹងត្រូវការរបស់អ្វីម្យ៉ាងដាក់ចូលទៅក្នុងច្រករបស់នាង។
" បានតែវារាងឈឺបន្តិចហើយណា...តែបងសន្យាថាបងនឹងថ្នម "
"ហុឹមៗ " ថេយ៍ងក់ក្បាលយល់ព្រមតាមសំណើររបស់នាយ ។ ជុងហ្គុកបានចាប់ហែកជើងទាំងគួររបស់រាងតូចហែកចេញពីគ្នាម្តងទៀត រួមក៏យកកាកសំណលដែលបានបញ្ចេញចោលមុននេះទៅលាបលើកូនប្រុសរបស់នាយ រហូតដល់វាជោកជាំហើយនាយក៏លើកដៃរបស់នាយដែលប្រឡាក់ដោយទឹកស្នេហ៍របស់នាងតូចមកបឺតបៀមជញ្ជក់រហូតដល់ស្អាតថេយ៍គេងសម្លឹងមើលគ្រប់ការវិកាយរបស់ជុងហ្គុកដែលកំពុងតែបំពេញក្តីសុខឲ្យពួកគេទាំងពីរទាំងធ្វើភ្នែកម៉ត់ៗ។
" សឺត....រួមរិតបងខ្លាំងណាស់ថេយ៍...អ្អាស៎"ជុងហ្គុកបានចាប់កូនប្រុសរបស់នាយស៊កចូលតិចៗ ចូលបានត្រឹមតែចុងនាយមានអារម្មណ៍ថាច្រករបស់រាងតូចពិតជារួមរិតខ្លាំងណាស់ធ្វើឲ្យនាយពិបាកជាខ្លាំងក្នុងការស៊កបញ្ចូលឲ្យកាន់តែកបនោះ។
" អ្អាស៎ជុង ឈឺណាស់វាដូចជាចាប់ហែកខ្លួនអូនជាពីរយ៉ាងចឹង..." ថេយ៍ ខាំមាត់និយាយទាំងម្រាមដៃរបស់ខ្ងាំកម្រាលពូកឡើងចង់រយ៉ាក្រចកដៃទៅហើយ។
" ខាំដៃរបស់បងមកថេយ៍....អ្អាស៎" ដោយឃើញថារាងតូចដូចជាឈឺខ្លាំងពេលជុងហ្គុកនាយក៏បានឲ្យថេយ៍ខាំដៃរបស់នាយជំនួសវិញ។
" អ្អាស៎ជុង...តិចៗ...អ្អាស៎" ខ្នងរបស់នាយសង្ហារពេលនេះគឺពោរពេញទៅដោយក្រញាំត្រចករបស់នាងតូចដាច់រលក់ពេញខ្នងមាំរបស់នាយ។
" អ្អាស៎ ជិតចូលហើយ...."
"ផ្លុក!...អ្អាស៎ជុង....ឈប់ៗឈប់..សិន" ទីបំផុតកូនប្រុសរបស់ជិងអង្គុកក៏បានចូលគប់ទៅក្នុងខ្លួនរបស់ថេយ៍ ថេយ៍បន្លឺឡើងទាំងសម្លេងដង្ហក់ប្រាប់ឲ្យនាយបញ្ឈប់ចលនាសិព្រោះតែខ្លួនមានអារម្មណ៍ថាឈឺខ្លាំងពេក។ ជុងហ្គុកក៏ព្រមនៅស្ងៀមមិនកម្រើកទុកពេលឲ្យថេយ៍សម្រួលអារម្មណ៍បន្តិចសិន។
