.បន្ទាប់ពីងូតទឹកសម្លៀកពាក់រួចរាល់ហើយថេយ៍ក៏ចុះមកខាងក្រោមដើម្បីរកអ្វីញាំុព្រោះតែគេងឃ្លានណាមួយគេអត់ហានញាំុអ្វីតាំងពីយប់មិញមកម្ល៉េះ៕
" ចង់ទៅណា??" គ្រាន់តែទកវារទើបពីបន្ទប់មកភ្លាមក៏ជុសគ្មាជាមួយនឹងជុងហ្គុក នាយចង់ទៅណាក៏មិនដឹងមើលតាមការស្លៀកពាក់ទៅដូចបម្រុងនឹងចេញទៅខាងក្រៅ។
" អ្នកនាងតូចថ្ងៃមានទៅណាដែលទេ?? បើមិនមានទេខ្ញុំសូមអនុញ្ញាតទៅមើលម៉ាក់ខ្ញុំនៅពេទ្យ គឺលោកគ្រូពេទ្យខលមកប្រាប់ថាគាត់បានដឹងខ្លួនហើយ" ដំបូងនាយមិនគិតថាស អនុញ្ញាតរាងតូចនោះទេព្រោះតែប្រញាប់ខ្លាំងពេកតែពេលឃើញចុះមកបែបនេះហើយទើបនាយប្រញាប់ងាកទៅសុំការអនុញ្ញាតពីនាង។
" ហឹុមទៅតោះចោះ..." ឮថាម្តាយរបស់នាយដឹងខ្លួនបែបនេះនាងក៏លួចរំភើបក្នុងចិត្តខ្លះដែរទើបអនុញ្ញាតឲ្យនាយទៅ។
" អរគុណអ្នកនាងតូច..."
"ឈប់...ចាំយើងផងយើងទៅដែរ" ជុងហ្គុករៀបនឹងដើរចេញទៅហើយក៏ត្រូវឈប់ពេលឮសម្តីរបស់អ្នកនាងតូចរួចហើយវាក៏ធ្វើឲ្យនាយភ្ញាក់ផ្អើលមិនតិចនោះដែលពេលឮថាថេយ៉ុងចង់ទៅមើលម៉ាក់របស់នាយបែបនេះ!
"ហាស់?? អរបាទ...!!"ជុងហ្គុកសម្តែងការភ្ញាក់ផ្អែលតែក៏ត្រូវអោនមុខចុះវិញក្រោយពេលដែលនាយត្រូវរាងតូចសម្លក់ទាំងធ្វើទឹកមុខងើយឆ្ងល់។
"ចាំយើងត្រង់នឹងហើយ!!!" ថេយ៍ស្ទុះវឹងឡើងទៅក្នុងបន្ទប់របស់ខ្លួនវិញយ៉ាងលឿន។
.ក្នុងបន្ទប់!!
" តើយើងគួរតែស្លៀកពាក់បែបណាល្អទៅ?? ពណ៌ខ្មៅនេះយ៉ាងមិចដែរ? អូរអត់ល្អទេវាច្បាស់ជា អាប់រាសីហើយ ចោះពណ៌ក្រហមនេះវិញ? ក្រហមឆើតពេកទៅមើលអ្នកជំងឺវាមិនសូវសម...ត្រូវហើយ" គិតឃើញហើយថេយ៉ុងក៏ប្រញាប់ចេញពីបន្ទប់ដើម្បីទៅហៅនរណាម្នាក់ឲ្យមកជួយរើសឆុតឲ្យនាង។
" ណែ! ចន ជុងហ្គុកមកនេះ!!"ថេយ៍ស្រែកហៅទៅកាន់អ្នកដែលកំពុងតែឈររេទៅរេមកនៅមិនស្ងៀមជុងហ្គុកឮបែបនេះហើយក៏ប្រញាប់ងាកមកយ៉ាងលឿន។
" អ្នកនាងតូចហៅខ្ញុំមែនទេ?? "នាយចង្អុលមកកាន់ខ្លួនឯង។
"ត្រូវហើយឲ្យលឿនមក ក្រែងប្រញាប់ហេ៎??"
