Ep-4

504 54 4
                                    

ဒီနေ့ည သူအခန်းထဲမှာ laptop တစ်လုံးနဲ့
အလုပ်ရှုပ်နေလေသည်..။ ငါမနှောက်ယှက်ချင်
ပေမယ့်လည်း ငါသူ့ကိုခွင့်တောင်းစရာလေး
တစ်ခုရှိသည်..။

" Gem.."

သူ့လှည့်မကြပါ..။

" Gem.."

သူ့လှည့်မကြည့်သေးပါ သို့ပေမယ့်..

" ဘယ်လိုခေါ်ရမယ်လို့ ပြောထားလဲ.."

ဟုတ်ပါရဲ့..။ ငါမေ့သွားတာပဲ အရေးအကြောင်းဆို
ဘာမှ မမှတ်မိဘူး..။

" မောင်.."

" အွန်းပြော.."

Laptop ကိုသာ အသည်းအသန်စိုက်ကြည့်နေပြီး
သူဟာ ပြန်ပြီး ဖြေလာသည်..။

" ငါ..ငါ အမေ့ကို သွားတွေ့ချင်လို့.."

Keyboard ပေါ်မှာ ပြေးလွှားနေသည့် သူ့ရဲ့
လက်တွေက ရပ်တန့်သွားသည်..။ ငါတံတွေး
မြိုချပြီး ဘုရားတနေရုံသာ..။

ငါအမေ့ကို အမှန်တကယ် သတိရနေပါပြီ..။
ဘာသတင်းမှလဲ ငါမကြားပါ..။ မောင့်ဘက်ကလဲ
ငါ့ကို ဘာမှ ပြန်မပြောပေ..။ အမေအဆင်
ပြေမပြေ ငါသိချင်တယ်..။

" မရဘူး.."

သူ့အဖြေကြောင့် ငါ့ရဲ့မျှော်လင့်ချက်ရောင်ခြည်လေးပျောက်ဆုံးသွားကုန်သည်..။ စဉ်းစားကြည့်ရင်
ငါ့အဖြစ်က ထောင်ထဲက အကျဉ်းသားတစ်ယောက်လိုပင် ကိုယ့်ရဲ့မိခင်ကိုတောင် ‌တွေ့ရဖို့ ခွင့်ပြုချက်
မရဘူးတဲ့လေ..။

" ဘာလို့လဲဟင်.."

" မောင်မအားဘူး.."

" ငါတစ်ယောက်ထဲလဲရ.."

* ဒုန်း *

Laptop အား အသံမြည်အောင် အထိကို
သူဟာပိတ်ချလိုက်သည်..။ သွားပြီ..ငါမှားသွားပြီ
ငါဝိညာဉ်ဆိုးကို ပင့်ခေါ်မိသလို ဖြစ်သွားပြီ..။

သူဟာ ငါ့ဆီကို တစ်ဖြေးဖြေး လျှောက်လှမ်းလာသည်..။ ငါအနောက်ကို တစ်ဖြေးဖြေး ဆုတ်မိသည်..။ သို့ပေမယ့် အနောက်မှာ နံရံသာ
ရှိတော့သည်..။

" တစ်ယောက်သွားမယ် ဟုတ်လား..
မရဘူး!!..ဘယ်တော့မှ မရဘူး..မောင့်ရဲ့
လောင်းရိပ်အောက်မှာပဲ ရှိနေရမှာ!!.."

Smile For The Picture { COMPLETE }Where stories live. Discover now