해의 흔적 [A Trace of the Wonder]

အပိုင်း(၃)

တိမ်ကင်းစင်သော နေ့တစ်နေ့ပင်။

ရီဆွန်း အိပ်ရာကနိုးလာချိန်တွင် နေမွန်းတည့်နေခဲ့ပြီ။
ပုံမှန်ဆို ထိုသို့မဟုတ်ချေ။သူ့မှာ အိပ်ပျော်ဖို့ခက်ခဲသည့် ပြသနာရှိသည်။သို့သော် မနေ့ညကိစ္စပြီးကတည်းက သူခေါင်းချသည်နှင့် အိပ်ပျော်သည့် အပြင် အချိန်အများကြီးအိပ်မိသွားသည်။လက်တွေ့ဘဝကနေ ထွက်ပြေးချင်သည့်အခါ အိပ်ပဲအိပ်နေသည့်သူတွေကဲ့သို့ဖြစ်နေခဲ့သည်။၁၂ နာရီနီးပါး အိပ်ထားသည့်တိုင် သူ၏မျက်နှာက ပင်ပန်းနေသည့်ပုံပေါက်နေလေသည်။

ထုံးစံအတိုင်း ဝရန်တာရှိ လိုက်ကာကို စစ်ဆေးရန် အခန်းထဲမှ ထွက်လာလိုက်သည်။လိုက်ကာသည် အနက်ရောင်ဖြစ်သည့်အပြင် ထူ၍ အပြင်လူများချောင်းမကြည့်နိုင်အောင် ပြတင်းပေါက်များကို အလုံကာထားပေးနိုင်သည်။သို့သော် အခန်းထဲမှလူများက အိမ်ကိုလျှောက်ပတ်နေရင်းမှ ပြတင်းပေါက်ဆီ သွားဆောင့်တတ်၍ သူ့အနေနဲ့ မဖြစ်မနေ စစ်ဆေးရသည်။လိုက်ကာကို ဆွဲချထားလား သို့မဟုတ် ပျက်စီးအောင်လုပ်ထားသလားဟူ၍ပင်။

မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်လိုက်သည်။

"အားလုံးကောင်းကောင်းအိပ်ပျော်ကြရဲ့လား"

သူမေးခွန်းမေးလိုက်ပေမဲ့ အဖြေပေးလာသည့်သူ တစ်ယောက်မျှမရှိချေ။ထို့နောက် သူ့ခြေလှမ်းတွေက တုံ့ခနဲ ရပ်သွားခဲ့သည်။ကိတ်က ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာဖြစ်သည်။သူတို့ထဲက တစ်ယောက်က စားပွဲကို ဝင်တိုက်မိပြီး ပြုတ်ကျသွားတာဖြစ်မည်။

ကိတ်ကို ရီဆွန်းအပါအဝင် တစ်ယောက်မှမစားရသေးချေ။ကြမ်းပြင်ထက် တစစီပြန့်ကျဲနေသာကိတ်ကို ကြည့်နေသော
အကြည့်ထဲဝယ် နှမြောတသဖြစ်ဟန် စိုးစဥ်းမျှမရှိချေ။စိတ်အစုံက ရှုပ်ထွေးနေသည်။သက်ပြင်းတစ်ချက်ချရင်း ငုံ့ကိုင်းကာ ရှုပ်ပွနေသည့်အရာကို ရှင်းဖို့ရန်ပြင်လိုက်သည်။ကြမ်းပြင်က ခရင်မ်များကြောင့် ချော်နေလေသည်။

"ကလေးတွေလဲမဟုတ်တော့ဘဲနဲ့ ဘာလို့ လျှောက်ဖွထားတာလဲ?"

ကျီစယ်သည့်စကားနောက်မှာ အဖြေပါမလာပါ။သို့သော် ရီဆွန်းသည်ကား သူ့ဘာသာစကားပြောနေသည်မှာ အသားကျလွန်းသည်ထက် ပိုနေလေသည်။