baism

2.Bölüm

İsmail

Sabah gözlerimi açtığımda saat 12:30 du normalde pek geç kalkmazdım ama dün gece içkinin de verdiği etkiyle baya uyumuştum e tabi bügün pazar olmasıda büyük bir etkendi yataktan kalkıp banyoya doğru ilerledim elimi yüzümü yıkayıp banyodan çıktım kendime bir şeyler hazırlamak için mutfağa geçtim dolabı açtığımda hiç bir şey olmadığını gördüm önceden barış ile beraber yaşadığımız zamanlarda dolap hep dolu olurdu evin bütün alısverişini o yapardı o günler aklıma geldiğinde hafifçe tebessüm ettim bir kaç ay önce barış melisanın isteği üzerine onunla yaşamaya başlamıştı ve beni bu Koca evde tek başıma bırakmıştı.

Market alışverişimi yapmış eve dönüyordum poşetlerimi arabaya yerleştirip arabaya binip eve doğru sürmeye başladım.

Eve vardığımda poşetleri arabadan çıkarıp eve doğru yürümeye başladım kapıya vardığımda anahtarı cebimden alıp kapıyı açtım içeri girip mutfağa doğru yürümeye başladım poşetleri tezgahın üzerine bırakıp kahvaltı hazırlamaya başladım.

Barış

"Ya barış gerçekten artık bıktım tamammı İsmail dende senin ona olan bağlılığındanda yeter artık resmen ilişkimizi üç kişi yaşıyoruz nereye gitsek o da geliyo daha doğrusu sen onu yanımızda getiriyorsun  bir yıl oldu ilişkimiz başlayalı ama bir kere bile başbaşa kalamadık"

Kafamı kaldırıp salonun ortasında  yürüyerek bana kızan melisaya baktım bir yandan o da haklıydı ama bende ismail olmadan bir yere gitmek istemiyordum.

"Ben sana ilişkimizin başında da söyledim İsmail benim herşeyim o benim ailem onu kıskanamazsın."

"Görende zannedicek ki ismaile aşıksın ne bu tavırlar barış"

Dediği şeyle sustum ve ayağa kalktım tartışma uzamasın diye evden gitmek üzere kapıya doğru yöneldim.

"Karar ver barış ismail mi? Yoksa ben mi?"

Hızla arkamı döndüm dediği şeyle çok sinirlenmiştim ve sesim yüksek çıkmıştı.

"Sakın bir daha kendini ismaille kıyaslamaya kalkma sana söyledim o benim tek ailem anladın mı?"

Deyip hızla kapıya yürüdüm ve evden çıktım arabama binip eskiden beraber yaşadığımız ismailin evine doğru sürmeye başladım.

Kapının önüne geldiğimde arabadan inip eve doğru yürümeye başladım zili çaldıktan bı kaç saniye sonra kapı açıldı.

Karşımda üzerinde hello kity li önlüklü ismaili görünce gülmeye başladım ona bu önlüğü ben almıstım ve ilk aldığımda çok sinirlenmişti ama ne zaman mutfağa girse bu önlüğü takardı.

"Ne gülüyosun be sanki sen almadın bunu bana" diye Tripli bir şekilde konuşmuştu  hızla içeri girip yanaklarını öpmeye başladım oda omzuma vurup ittirmeye çalısıyordu.

"Hadi gel bende tam kahvaltı hazırlıyordum"deyip beni kolumdan tutup mutfağa getirmişti.

Beni masaya oturtmuş kendi de kahvaltı hazırlamaya devam ediyordu."İsmail" diye seslenme hmm diyerek bana bakmıştı.

"Dün kenanla konuştum sınavları bitmiş bir kaç güne türkiye ye gelicekmiş biliyorsun Melisa bu konularda biraz terstir bizle kalmasını istemedi bı süre burda kalsa olurmu?"diye sorduğumda ismail gülümseyerek "olur tabiki hem semihte gelicekti zaten onunda sınavları bitmiş kocaman ev burda kalırlar ikiside" ismaile eminmisin der gibi bir bakış atmıştım çunku kenanla Semih küçüklüklerinden beri anlaşamazlardı onları her buluşturduğumuzda kavga ederlerdi
"Aman bişey olmaz çocuk değiller artık büyüdüler koca adam oldular anlaşırlar merak etme"deyip işine dönmüstü.

Kenan benim küçük kardeşimdi ama babalarımız aynı değildi ben küçükken babam ölmüstü ve annemde başka bir adam ile evlenmişti tabi o adamda beni istememişti ama bir şekilde kabul etmişti sonrada zaten Kenan doğmuştu. Ben 20 yaşındayken annem vefat etmişti üvey babamda kenanı alıp Almanya'ya gitmişti o zamanlar benim için çok kötüydü çünkü ailemden hayatta bir tek Kenan vardı ve o adamda onu alıp gitmişti. Almanya'ya gittikten 3 sene sonra yani Kenan 17 yaşındayken üvey babam ölmüstü kenanında liseyi bitirmesine 1 sene kalmıştı benim yanıma gelmek istemişti ama ben ona liseyi bitirdikten sonra gelmesini sınav senensinde okul ve ülke değişikliginin onu kötü etkileyeceğini söylemiştim oda Almanya'da üvey babamın kardeşiyle birlikte yasıyordu ve geçen hafta üneversite sınavına girmişti.

Semih ise İsmail'in kardeşiydi çok tatlı ve fırlama bir çocuktu sürekli kavga eder asla yerinde durmazdı bu yüzden kenanla anlaşamazlardı Kenan daha çok sakin şeyleri severdi ama Semih sürekli dısarıda gezmek eğlenmek isterdi. Oda geçen hafta üneversite sınavına girmişti ve tatil için abisinin yanına İstanbul'a gelicekti.