The Rainy Season

KABANATA III

Ang Malakas na Bagyo

Habang naglalakad ako pauwi mula sa school, biglang lumakas ang ulan. Ang bawat patak ng ulan ay parang mga pira-pirasong yelo na bumubagsak mula sa langit, at nagpasya akong maghanap ng masisilungan. Malakas ang hangin, at ang ulan ay tila bumubuhos mula sa lahat ng direksyon.

Nakita ko si Minjae na nakatayo sa isang kanto, halos natatakpan ng malakas na ulan. Biglang sumikò siya sa akin, at bago ko pa man magawa ang anumang bagay, hinawakan niya ako sa braso. "Jiho, sundan mo ako!" sabi niya, ang boses niya ay halos hindi marinig sa ingay ng bagyo.

Pumasok kami sa isang maliit na café na malapit sa lugar. Sa loob, umupo kami sa isang mesa sa tabi ng bintana, kung saan makikita ang bagyo na patuloy na rumaragasa. Ang malakas na ulan ay bumubuhos sa bubong ng café, at ang tunog nito ay parang malalim na musika.

Nagpatuloy kaming mag-usap habang ang ulan ay nagpatuloy sa pag-ulan. "Salamat sa pagdala sa akin dito," sabi ko, medyo nanginginig pa rin sa lamig. "Hindi ko alam kung paano ko makakauwi kung wala ka."

"Okay lang," sagot ni Minjae, ngunit mayroong tila kaunting tensyon sa kanyang boses. "Tama ang ginawa mong sumilong. Minsan, ang ulan ay hindi mo mahahadlangan."

Habang nag-uusap kami, napansin ko na tila mayroon siyang kakaibang kontrol sa ulan. Napansin kong habang nagkukuwentuhan kami, ang ulan sa labas ay tila bumababa sa isang mas mahinahon na antas. "Minjae, paano mo ginawa iyon?" tanong ko, nagtataka.

Nagkatinginan kami. "Ano'ng ibig mong sabihin?"

"Yung kontrol mo sa ulan," sagot ko. "Parang... parang binawasan mo ito."

Ngumiti siya ng pilit. "Minsan, kailangan mong malaman kung paano makipag-ugnayan sa mga bagay na hindi mo ganap na nauunawaan. Pero may mga bagay na mas mabuting hindi mo na itanong."

Mga Cryptic na Sagot

Sa mga sumunod na araw, hindi ko maiwasang isipin ang nangyari noong araw na iyon. Ang mga sagot ni Minjae ay tila puno ng misteryo. Nakaupo kami sa library, at hindi ko na napigilan ang sarili ko na itanong. "Minjae, ano ba talaga ang koneksyon mo sa ulan? Hindi ba't may mga oras na parang ikaw ang nagpapagalaw sa kanya?"

Tumingin siya sa akin ng seryoso. "Jiho, may mga bagay na hindi mo agad malalaman. Hindi lahat ng sagot ay ibinibigay kaagad. Minsan, kailangan mo lang maghintay at mag-obserba."

"Pero bakit?" tanong ko, hindi pa rin nasisiyahan sa sagot. "Bakit mo hindi sabihin sa akin?"

"Ang mga sagot na hinahanap mo ay maaaring makahanap sa oras na darating," sabi niya, lumihis ng usapan. "Minsan, ang mga lihim ay kinakailangan pang mapanatili para sa kaligtasan ng lahat."

Pagbabantay ni Hyunwoo

Sa mga sumunod na araw, habang abala kami sa project, napansin ko si Hyunwoo na palaging nakatingin sa amin. Hindi ko siya kilala ng mabuti, pero parang may kaunti siyang pagka-istorbo sa aking pagkakaroon ng oras kasama si Minjae.

Isang araw, habang nasa isang kanto ng library, biglang lumapit si Hyunwoo sa akin. "Han Jiho," sabi niya, ang tono niya ay puno ng babala. "Siguraduhin mong hindi mo gaanong pagkakatiwalaan si Minjae."

"N-nakikita mo ba siya?" tanong ko, naguguluhan sa kanyang sinasabi. "Bakit mo nasabi iyon?"

"May mga bagay na hindi mo alam tungkol sa kanya," sagot ni Hyunwoo. "Si Minjae ay mayroong sarili niyang mundo at hindi mo ito lubos na nauunawaan. Mas mabuti pang ingatan mo ang iyong sarili."

Nag-aalangan, hindi ko alam kung paano sasagutin ang mga sinasabi niya. "Hindi ko alam kung anong ibig mong sabihin, pero si Minjae ay mabait at matulungin."

"Ang kabaitan at pagiging matulungin ay maaaring maskara lamang," sabi ni Hyunwoo. "Maging maingat ka. Ang hindi mo alam ay maaaring magdulot ng panganib sa iyo."

Pahayag ni Sooyoung

Pagdating ng hapon, habang kami ni Minjae ay nag-aaral para sa project namin sa café, dumating si Sooyoung. Naglakad siya patungo sa aming table at mukhang seryoso.

"Jiho," sabi ni Sooyoung, tinutok ang tingin sa akin. "May gusto akong sabihin sa'yo. Napansin ko na parang may kakaibang nangyayari kay Minjae."

"Anong ibig mong sabihin?" tanong ko, naiintriga sa kanyang sinasabi.

"Parang may itinatago siya," sabi ni Sooyoung. "At parang hindi ko na kayang itago pa. Iyon bang kontrol niya sa ulan... hindi ba't nakakaalarma?"

Nag-iisip ako sa sinabi niya. "Bakit mo nasabi iyon?"

"Kasi, Jiho, may mga bagay na hindi mo alam tungkol kay Minjae," sabi niya. "Pati ako, hindi ko alam kung anong totoo at hindi tungkol sa kanya, pero may mga pagkakataon na naguguluhan ako sa kanyang mga galaw."

Sa mga sumunod na araw, tumatanggap ako ng mga cryptic na sagot mula kay Minjae, at ang mga pahayag ni Hyunwoo at Sooyoung ay nagbigay sa akin ng mas maraming katanungan kaysa sagot. Parang may mas malalim na lihim na natatago si Minjae, at hindi ko alam kung paano ko dapat haharapin ang lahat ng ito.

Habang naglalakad ako pauwi sa isang maulan na hapon, nag-iisip ako sa lahat ng nangyari. Ang ulan sa paligid ko ay parang tumutulong sa aking mga pagninilay. Hindi ko alam kung paano ko matatanggap ang mga lihim na ito, pero isang bagay ang sigurado: ang koneksyon ko kay Minjae ay hindi basta-basta. Ang bawat patak ng ulan ay tila may mga sagot na nakatago, at ang mga sagot na iyon ay maaaring magbukas ng mga bagong pinto para sa akin at kay Minjae.

Habang lumalapit ako sa bahay, nararamdaman ko ang bigat ng mga katanungan sa aking isipan. Tila ako ay nasa gitna ng isang paglalakbay kung saan ang bawat hakbang ay maaaring magdala sa akin ng mas malalim sa misteryo ni Minjae at ang tunay na kalikasan ng kanyang koneksyon sa ulan. Sa bawat patak ng ulan, umaasa akong makakahanap ako ng mga sagot na matagal ko nang hinahanap.