សុងហ៊ុន កំពុងអង្គុយនៅក្នុងបន្ទប់សិក្សារបស់គាត់ជាមួយនឹងសភាពនៅក្នុងបន្ទប់ងងឹត មានតែពន្លឺភ្លើងតិចៗដែរអាចឲ្យឃើញស្រមោលមនុស្សបានខ្លះ
ស៊ុននូកំពុងឈរនៅពីមុខគាត់ ទឹកមុខរបស់គេដូចជាមិនសូវស្រួលប៉ុន្មានទេភ័យផងអរផង ស៊ុននូប្រមូលភាពក្លាហានដើម្បីនិយាយជាមួយសុងហ៊ុន។
" អឹម... អឺ... ព្រះអង្គ..." ស៊ុននូស្ទាក់ស្ទើរចង់សួរសុងហ៊ុនអំពីបំណងប្រាថ្នាតែមាត់និយាយមិនចេញសោះ។
" ព្រះអង្គម្ចាស់ នឹងផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវក្តីប្រាថ្នាមួយមែនទេ.." រាងតូចនិយាយទាំងសំឡេងតិចៗ ព្រោះមិនសូវមានភាពក្លាហានក្នុងការសួរ។
សុងហ៊ុនកំពុងពិនិត្យការងាររបស់គេទាំងមិនចាប់អារម្មណ៍នឹងស៊ុននូដែរឈររារាងនៅមុខគេនោះទេបន្ទាប់ពីពេលឮសំណួររបស់ស៊ុននូ គេសម្លឹងមើលទៅរាងតូចជាមួយនិងកែវដ៏កាចរបស់គេ។
" តើឯងគិតថាឯងធ្វើបានល្អហើយហេអូមេហ្គា? "បន្ទាប់ពីលឺបែបនេះស៊ុននូ ភ័យស្លន់ស្លោ និងងឿងឆ្ងល់ភ្លាមៗក្រែងថាបើគេធ្វើបាននឹងផ្តល់បំណងប្រាថ្នាមួយមកគេហី ម្រាមដៃរបស់គេកំពុងតែកេះក្រចកខ្លួនឯងយ៉ាងអន្ទះសារព្រោះតែភាពភិតភ័យ។
" តែ...អាល់ហ្វា... និយាយមុននេះ..."
" ឯង.....ហ៊ាននិយាយបែបនេះ អាល់ហ្វា...តើឯងចង់ស្លាប់ហើយមែនទេ..." សុងហ៊ុនស្រែកឡើងយ៉ាងខ្លាំងដោយក្តាប់កណ្តាប់ដៃរបស់គេយ៉ាងណែន កាយតូចភ័យកន្រ្តាក់ខ្លួនព្រោះតែភ្ញាក់នឹងសម្លេងស្រែកខ្លាំងៗរបស់អាល់ហ្វាម្នាក់នោះ ទឹកភ្នែករបស់ស៊ុននូចាប់ផ្តើមស្រក់មកកាត់ថ្ពាល់ភ្លាមៗ ភ័យខ្លាចខ្លាំងណាស់ ភ័យថាតើគេបានធ្វើអ្វីខុសទៀតហើយបានជាខឹងបែបនេះ កែវភ្នែកមុតសម្លឹងមើលគេប្រៀបដូចគេជាជនភារវកម្មចឹង រាងកាយរបស់គេញ័រដោយសារការស្រែកសម្លុតខ្លាំងៗ មានអារម្មណ៍ថាចំហាយមិនល្អកំពុងតែគ្រប់ដណ្តប់លើកាយតូចវាហាក់ដូចជាមានអ្វីមកសង្កត់លើទ្រូងមិនឲ្យដកដង្ហើមបានស្រួលសោះ ក្លិននៃកំហឹងអាល់ហ្វាឈាមពិតមួយនេះគួរឲ្យខ្លាចណាស់ គេមិនចង់ជួបមិនចង់ឃើញនោះទេ ស៊ុននូដកដង្ហើមដោយញាប់ញ័រការភ័យខ្លាចកំពុងតែគ្រប់ដណ្ដប់លើគេទាំងស្រុង។
