Hiding The Mafia's Son (Graziani #1)

Chapter 18: Dead stares

Yara POV

Nananatili pa rin kami ni ate mara sa bahay siguro nito, dalawang araw na kami dito at wala namang ginawa ang mga pinagsilbihan ko kagabi maliban kay ate mara na ginawa ang inutos sakanya ni lorenzo.

Wala pang pumupunta dahil sa maaga pa kaya normal na kasuotan lang ang suot ko ngayon kumpara kay ate mara na nananatiling maikli ang suot.

Nasa kusina ako ngayon at nagluluto ng pang-umagahan habang nagluluto ako ay parang may nanonood sa aking ginagawa kaya naisipan ko na lumingon sa likod at nakita ko si lorenzo na nakapamulsang malamig ang mga titig saakin.

Hindi ko ito pinansin dahil pinagpatuloy ko na ang pagluluto ng pritong ulam ngayong umaga.

"Are you not aware that someone is looking at your chest and thighs, even your ass or thighs last night?" sambit n'ya

S'ya rin naman ang may kasalanan kung bakit may tumitingin sa katawan ko na hindi dapat tinitingnan, dahil sa binigay n'ya na damit sa akin ay doon nagsimula ang tingin nila sa katawan ko.

Hindi ko pa rin ito pinansin na parang multo s'ya sa paningin ko.

"Are you deaf? you're not speaking" he leans on the wall while looking at me and crosses his arms

I still haven't really paid attention to him because of the mistake he made to me so i won't pay attention to him now.

"Why are you ignoring me?" His tone suggests the beginning of annoyance because I'm not paying attention to him.

I don't feel like talking to him so i don't care if he keeps talking repeatedly.

I turned off the stove and then placed the ham and fried burger steak on a plate and walked towards the table to put down the plate i was holding with ham and burger steak inside.

As soon as i set down the plate i was holding, he suddenly pulled my wrist towards him, i looked up at him with annoyance and surprise in my eyes.

"Bitiwan mo nga ako" i struggle to pulled away my wrist from his hand but he just tightened it even more, causing me pain

"L-lorenzo, bitiwan mo ako" habang ako ay namimilipit sa sakit, sa pagpupumilit tanggalin ang pulsuhan ko sakanya samantalang s'ya ay kalmado ang mukha na walang ekspresyong ipinapakita

Sobrang lamig ng taong ito na parang ipinanganak sa antartica.

"Tell me, why are you ignoring me?"

"Dahil wala naman kaming ginagawa ni ate mara sa'yo pero pinadukot mo kami" tumingala ako para tingnan s'ya

"Then, ipapadukot ko rin bukas yung father n'yo" wika n'ya

"Bitiwan mo na nga ako lorenzo!" bigla akong napasigaw dahil sa lalo akong naiinis sa pagmumukha n'ya

Binitawan naman n'ya ako s'yaka tinignan ako sa nakakamatay na tingin kaya napaiwas nalang ako dahil tila pinapatay n'ya ako sa isipan n'ya.

"Uhm... Lorenzo" tawag ko sakanya

Huminto s'ya sa paglalakad at lumingon sa akin na salubong ang kilay

"Pwede patawag na si ate mara s'yaka yung kambal mo" sambit ko sakanya na walang sinabe kundi lumakad na paalis

Ako na ang naghanda ng almusal dahil wala namang mga maid na maaaring gawin ito kaya napagdesisyunan ko na ako na lang ang gagawa tutal ay kaya ko namang gawin.