Prologue

68 11 0
                                    

Napagdesisyunan ko na gumala muna kami ng anak kong lalaki sa park para magkaroon s'ya ng mga bagong kaibigan. Pinaliguan ko na si edris ang lalaking anak ko na apat na taong gulang pa lang na hindi nahawakan o nayakap ng ama dahil sa tinago ko ito.

Baby Edris has green eyes, a well-shaped nose, kissable lips, and a fair complexion. He looks so much like his father that whenever i look at my son, i remember Lorenzo, Edris' father.

"Mommy where are we going?" gentle but with a curious question he asked

He rarely speaks tagalog, so I'm not surprised anymore because even though he grew up in the philippines, he learned english from what he watched on TV because i've been training him.

"Let's go to the park with the playground" tugon ko rito na ikinalawak ng kanyang ngiti

Just seeing my child smile makes me happy. Edris often ask where his father is, and i always give the same answer, 'he's far away from us, that's why he can't see us anymore.'

Nilagay ko na sa bag ko ang susi ng bahay namin at nagsimula na kaming maglakad paalis ng bahay patungo sa park na aking sinasabe.

Hawak-hawak ko ang kamay n'ya habang naglalakad. Malayo ng kakaunti ang park kaya inilakad nalang namin ito dahil kakaunting layo lang ang pagitan sa bahay na tinitirahan namin ni baby edris.

He grew up to be respectful and gentlemanly so i don't worry because he's not the type to be unruly, he's shy but he does make friends once they get to know each other.

Masigla itong naglakakad habang magkahawak ang aming kamay. Malapit na kami sa park na may mga naglalarong bata sa playground na nagpagalak sakanya.

"Mommy, let's walk faster" he was so happy when he told me, so i carried him in my arms so we could get there

Nakarating na kami sa park kaya nilagyan ko muna s'ya ng towel sa likod para hindi maligo sa pawis ang kanyang likod. Lumuhod muna ako oara mapantayan s'ya

"Baby edris wag ka lalayo, dapat nasa playground ka lang and don't ever talk to strangers except for your new friends" pagpapaalala ko rito na ikinatango n'ya sabay takbo papunta sa playground

Nakikipaglaro na s'ya sa mga bago n'yang kaibigan kaya sobrang saya ko naman na makita ang anak ko na tuwang-tuwa kahit ako at ang mga kaibigan n'ya lang ang nagpapangiti sakanya.

Kamusta na kaya si lorenzo? It's been 4 years since we last saw each other and it has distanced from me. Maybe he's still in London until now with my sister Mara and their child, but i feel like lorenzo is not the father of mara's child.

When he was leaving the philippines, i did not tell him that he got me pregnant and something happened between us three times before so i just went far away where he won't know my location in the philippines.

I hid and kept it from him that he has a child with me because i was afraid that he might not take responsibility for what was in my womb at that time, which is edris, so edris grew up without a father.

Mara is so selfish because she is interested in Lorenzo, so she did something she shouldn't have done because i found out that lorenzo is a mafia so he might kill her.

Naawa ako kay edris na hindi man lang s'ya nahawakan ng kanyang ama. Pinagmamasdan ko lang s'ya na masayang naglalaro kasama ang mga bagong kaibigan n'ya na ngayon lamang n'ya nakilala.

"Your son?" tanong ng kung sinong nasa likuran ko kaya nilingon ko ito at nakita ko si rolenzo

"Yes" tugon ko

Hiding The Mafia's Son (Graziani #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon