CBS 3: The Attorney's Accidental Bride

C H A P T E R T E N

“Are you still mad?” Pinatong niya ang kanyang pisngi sa balikat ko.

“I’m not mad; I just realized I was being selfish towards you because all I want is to be happy and to heal my childhood. “

Humarap siya sa akin at hinawakan ang dalawa kong pisngi. "Flora, it's okay to be selfish if you know that you’ll be happy with your plan, but limit it because in every plan we make, we also need to know how we may affect others.”

Napatango ako, because if there's an advantage, then there's a disadvantage.

“Now, can we fix it?”

“Anong aayusin natin?”

“Nag away kaya tayo.” Pinatong niya ang kanyang noo sa noo ko.

Akala ko, noong una mahirap siyang pakisamahan, pero ng magkakilala kami ay makulit pa siya sa inaasahan ko at lagi pa akong inaaway.

“Sige na, bati na tayo,” tugon ko dahil baka kung ano na naman ang sasabihin niya.

Tumayo siya at may ginawa sa TV bago tumabi sa akin.

“Ano papanoorin natin?”

“Manood kana la—”

“Kyah!” Napa yakap ako sa kung saan ng bumungad ang isang babae sa pinapanood namin.

“Takot ka sa multo?”

Naihampas ko siya sa kanyang dibdib. Akala ko ba bati na kami, bakit ngayon nang aasar na naman siya.

“Ayuko niyan, baka bangungutin ako,” tinawanan niya lang ako bilang sagot.

Dumaan ang ilang minuto na nasa ganun akong sitwasyon dahil hindi ko mapanood ng maayos ang movie na pinapanood niya. Minsan kasi ay pag lalabas na talaga ang babae o di kaya ang nakakatakot na scene ay napapatago na lang ako sa katawan niya.

Nang matapos kaming manood ay pumunta kami sa buhanginan at nag muni muni. Sakto nga at papalubog na ang araw.

“Upo muna tayo,” aya ko at umupo sa buhanginan.

Umupo siya sa tabi ko at sinandal ang kanyang ulo sa aking balikat. Samantalang sinandal ko din ang  akin sa kanyang ulo.

Kung lalandian niya ako, hindi ako magpapatalo. Lalandiin ko din siya.

Pero syempre, kailangan kung ma sigurado na hanggang magkaibigan lang kami.

Napapikit ako at pinakinggan ang agos ng dagat. Pinaramdam ko din ang agos ng dagat na pumupunta sa mga paa ko.

“What if we fall in love with each other?”

Naidilat ko ang mga mata ko.

“We can't. This all lies, Lexus.” A lie because, after all, we are accidentally married and we pretend to other people that we love each other.

“Then, we can make it all true.”

Tumingin ako sa kanya, at tumingin din siya sa akin.

“Why are you saying that? ”

“I don't know.” Pinatong niya ulit ang kanyang ulo sa aking balikat.

“Can we be friends?” Tumongo siya na ikatawa ko.

“How about children?” This time, ay hinarap niya na ako.

“Wala naman tayong anak.”

“Pero gusto ko mag ka anak.” Seryoso ang kanyang mukha na naghihintay sa sasagutin ko pero wala akong sinabi.

“Gusto kung magkaanak; magkapamilya.

“Oonga pala, hindi ka pala.” —umiwas siya sa akin ng tingin— “ready.”