Gün boyunca ne yapacağımı düşünüp durmuştum. Aşiret belkide yakında beni bulacaktı? Nereye kadar kaçabilecektim ki?
O adam ne yapmayı düşünüyordu acaba? Bir planı var mıydı? Annemin söylediğine göre o da istemiyormuş berdeli. Karşı koyabilir miydi tüm aşirete?
Televizyonda dizi izliyordum guya ama aklım başka yerdeydi, ben başka yerdeydim. Koltuğun üzerine gelişi güzel attığım telefonun zil sesi yankılandı etrafta. Abim arıyordu..
Açacaktım telefonu, hangi yüzle beni aradığını görmek istiyordum..
"Ne var?" diye sordum açar açmaz
"Sen nasıl böyle bencil olabildin?" dedi. Bencil? Ben mi? O olacakları düşünmeden bunu yaparken bencil olmuyor muydu?
"Asıl bencil kim acaba? Sen iki kız kardeşini görmezden geldin, olacakları bile bile. Sen bilmiyor muydun bizim oraların saçma törelerini"
"Ben en azından birilerini ölüme terk etmedim, evlenecektin sadece"
"Abi sen ciddi misin? Beni bilmediğim, aşık olmadığım bir adamla evlendirmek istiyordunuz, bunun ölümden ne farkı var?"
"Senin yüzündende iki can ölebilir, ben ve Rüya. Hiç mi düşünmedin?" diye sordu
Sustum bir kaç saniye. Daha sonra aynı soğukkanlılıkla tekrar konuştum
"Umrumda değilsiniz, arama beni" dedim. Tam kapatacakken beni durdurdu
"Kapatma sakın daha sözlerim bitmedi"
Sesi içime şüphe tohumlarını ekti. Ya yerimi bulmaya çalışıyorlarsa? Daha fazla konuşmaya ihtiyaç yoktu..
Cevap vermeden kapattım telefonu. Numaramıda değiştirsem iyi olacaktı, artık onlara söylemem gereken son sözlerimide söylemiştim. Onlarla konuşmamı gerektirecek bir durum yoktu
İçimde bir korku vardı. Bu korkuyu ne Asena'ya, ne de Yağmur söyleyemiyordum. Ama korkuyordum...
Kendim için değil, Yağmur için, Asena için. Eğer burayıda bulurlarsa Asena içinde bir sorun olabilirdi..
Onu tehlikeye atmak istemiyordum
Annem arayınca düşüncelerimden koptum. Onunla konuştuğum sırada Asena da gelmişti eve. Telefonu kapatıp tekrar koltuğun üzerine bıraktım. O sırada Asena kahve yapıp getirmişti
Kafamı koltuk başlığına yaslayıp, bıkkınca nefesimi verdim
"Ne oldu?" diye sordu Asena
Kafamı salladım. Gerçekten artık yorgun hissediyordum..
"Anlat" dedi kahvesinden içerken
"Hangi birini?"
"Sırayla" dedi gülümseyerek
"Abim aradı, bana bencil diyor bide.." burukça tebessüm ettim
"Bencil olan o, herkes kendi yaptığını başkasına ödetmek ister" dedi
"Bende öyle söyledim, ben bencil değilim falan. Sonra sohebti uzatmaya çalıştığını anlayıp kapattım telefonu"
"İyi yaptın, telefon konuşmalarında dikkatli ol, yerini öğrenmeye falan çalışırlarsa eğer"
"Oluyorum, bide annem aradı"
"İyi mi?"
"İyi, iyi..biraz konuştuk sadece"
"Ne söyledi? Babanla konuşuyor mu? Ne yapıyorlar? Yani evine gitmişler mi senin? Başka nerelere bakmışlar?"
"Bilmiyorum, babam anneme bir şey söylemiyor ki...sadece dün o Arslan denen adamla falan buluşmuşlar"
"Ee?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Niran/ Berdel
Romance"O zaman evlen benimle" dedi düz sesiyle. Bakışlarım anında onu buldu. Gözlerim gözlerine kenetlenmişti sanki.. İşte yine birileri berdele kurban gidiyordu.. Hayat onu bir şeylere zorluyordu Biz yine bir şeylere doğru sürükleniyorduk..
