Hastaneden çıktıktan sonra beraber bir tepeye gelmiştik. Yeşil çimlerin üzerine uzanmış gökyüzünü izliyorduk. Kafamı Arslan'ın göğsüne yaslamıştım.
"Arslan hâla inanamıyorum, mutluluktan hiç durmadan bağırmak istiyorum" dedim heyecanla
Arslan'ın elleri saçlarımda dolaştı, okşadı, sonra alnıma, saçlarıma öpücük kondurdu
"Güzelim, mutluluk sebebim" dedi bu defa yanağıma öpücük kondururken
"Sence biz iyi bir anne baba olur muyuz?" diye sordum
"Oluruz tabii, senden güzel kim olacak? Düşünsene bizden bir parça olacak, ikimizden" dedi gözleri parlarken
Yaklaşıp yanağına sulu öpücük kondurdum
"Evdekilere bu haberi nasıl vereceğiz? Heyecandan kalbim ağzımda atıyor"
"Çığlık atacaklar, bence söylemeyelim bebeği kucağımıza aldıkları zaman haberleri olur nasılsa"
"Saçmalama karnım büyüyünce görmeyecekler sanki"
"Burada olmayacağız ki, göremezler"
Arslan böyle diyince duraksamıştım.
Ben buraya, konağa alışmıştım. Kalabalık ortama, büyük aileme alışmıştım. Çocuğumda böyle bir sıcak, büyük ailede büyüsün istiyordum
Onun arkasında büyük bir ailesi olduğunu bilsin istiyordum. Onu memleketimizde büyütmek istiyordum. Konağın avlusunda koşup dursun, dedesinin, babaannesinin, anneannesinin dizlerinde uyusun, onların ninnileriyle büyüsün istiyordum
"Arslan, ben bebeğimizi burada büyütelim istiyorum, ailemizin yanında. Hep beraber olalım istiyorum" dedim
Arslan bir kaç saniye dikkatle yüzüme baktı. Arslan'ın oradada buradada işleri vardı. Burada hem şirket, hem ağalık vardı. Orada bir tek şirket vardı.
Bence burası bizim için daha iyiydi. Zaten Arslan'ın da ailesinin yanında burada kalmak istediğini anlamıştım. Şuan parlayarak bakan gözleriylede bunu ıspat etmişti
Her iki yanağıma sulu öpücük kondurdu
"Sana kurban olayım ben" dedi
"Sen nasıl istersen" diye devam etti
Kocaman gülümseyerek baktım yüzüme
"Baba Arslan" dedim gülerek
"Anne Niran" dedi aynı şekilde
Biraz daha orada öyle kaldıktan sonra toparlanıp konağa doğru yola koyulduk
Herkes bizim yolumuzu bekliyordu, endişelenmişlerdi. Zaten biz yoldaykende kaç kez aramışlardı.
Eve vardığımızda koşarak yanımıza gelmişlerdi. Benim etrafımı sarmışlardı, 'iyi miyim?' diye.
Gülümseyerek bakıyordum onlara. Heyecandan bayılacak gibi hissediyordum
"Anne, baba" dedi Arslan
"Efendim oğlum" dedi kayınanam
"Yok öyle değil, size söylemedim.." o da benim gibi heyecanlanmıştı
"Yani cümlemi tam tamamlayamadım, biz anne baba oluyoruz" dedi Arslan ve ohh dedi sonunda
Herkesin bakışları bir bana, bir Arslan'a taraf gitti. Sessizlik çökmüştü. Bende hepsine heyecanla sessizce bakıyordum
Aniden hepsi birden sevinç çığlıkları atmışdı. Aniden olunca irkilmiştim
Herkes gah bana, gah Arslan'a sarılıp tebrik ediyordu. Hepsine mutlulukla cevaplar veriyordum
Bugün bu güzel duyguyu tatmıştım. Böyle güzel heyecanlı, mutlu bir şekilde. Bu büyük aile ortamında..
Bana böyle destek ve sevgi gösterdikleri gibi bebeğimede yapacaklardı..
O yüzden burada kalmayı, ailemin yanında olmayı seçmiştim
Gece ilerledikce herkes yavaş yavaş kendi odasına çekilmişti. Bizde Arslan'la odamıza çıkmıştık
Kollarımı ona sarıp, kokusunu içime çekerek huzurla uykuya dalmıştım..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Niran/ Berdel
Romansa"O zaman evlen benimle" dedi düz sesiyle. Bakışlarım anında onu buldu. Gözlerim gözlerine kenetlenmişti sanki.. İşte yine birileri berdele kurban gidiyordu.. Hayat onu bir şeylere zorluyordu Biz yine bir şeylere doğru sürükleniyorduk..
