Elita

Płomienie

Conor patrzył na pustą walizkę, zastanawiając się, po jaką cholerę ostatecznie ją wziął. Przecież wcześniej nie był w rezydencji i nie miał kiedy przenieść tu rzeczy. Aby utwierdzić się w tym przekonaniu, podszedł do szafy i przesunął do boku lustro, które robiło za strażnika dostępu do wnętrza mebla.

— Czekaj, co? — powiedział zaskoczony faktem, że szafa jednak jest pełna ubrań.

Mnóstwo półek, a na nich wszystko, czego dusza może zapragnąć. Od koszulek, przez polo i koszule garniturowe, aż po materiałowe spodnie w kratę. Na samym dole szafy stała odseparowana część na buty.

— No dobra, czyli jednak mam co pakować — mruknął.

Zaczął wertować zawartość garderoby, ale nie zauważył żadnych znajomych ciuchów. Wszystkie były nowe i chociaż wpasowywały się w jego gust, to jednak nie było to. Podczas przekładania spodni natknął się na kopertę. Spojrzał na nią, ale nie był tym zaskoczony. W końcu ktoś wypełnił mu szafę bez jego wiedzy. Tym kimś pewnie był Chris. W końcu to jego rezydencja. Conor rozerwał kopertę i wyciągnął z niej zwitek papieru. Odręczne pismo było raczej obce, ale wcześniej nie widział pisma nikogo innego niż Alice i Jacob. Podpis jasno mówił, że autorem jest właśnie Troublemaker.

Bierz, co chcesz. Obowiązkowo musisz zabrać tylko plecak. W nim są rzeczy, które kazał przygotować Kean.

Darklock mimowolnie skierował wzrok na wypchany plecak w wojskowym kamuflażu. Wyciągnął go z szafy i położył obok walizki. Dokończył pakowanie reszty ciuchów, a po krótkiej wizycie w łazience dopakował też kosmetyczkę. Zapiął walizkę i nałożył na nią kłódkę. Dopiero wtedy ponownie wziął do rąk plecak. Przytroczone do niego buty były solidne. Wysokie i wyglądające na mundurowe. Jakby miał zgadywać, były to Zephyry. Ten fakt sprawił, że zawartość plecaka intrygowała go jeszcze bardziej.

— No i jakie kryjesz w sobie niespodzianki?

Conor znalazł spodnie mundurowe, ale nie wiedział od jakiego munduru. Dopiero po sprawdzeniu metki zrozumiał, że dostał mundur polowy polskiego harcerza.

— Robicie sobie jaja? — zapytał.

Do tego czarna koszulka z nadrukowanym logiem Elity na piersi i grubym wojskowym polarem. W miejscu, gdzie powinny znajdować się emblematy jednostki, widniała zakrwawiona korona. Znalazł też pałatkę i farby do twarzy. W bocznej kieszeni znajdował się pasek, a przy nim nóż i złożona kotwiczka z liną. Conor przystanął i schował ekwipunek do plecaka. Dorzucił też kilka koszulek, które nie zmieściły mu się w walizce. Zerknął na zegarek i ku własnemu zdziwieniu stwierdził, że czas leciał szybciej, niż mu się zdawało. Za godzinę musiał być na lotnisku. Zarzucił plecak na plecy, a w walizce rozłożył rączkę i prowadząc ją tuż za sobą, wyszedł z pokoju. Zreflektował się, że nie wie, gdzie ma czekać na Sarę i Tonego. Wyciągnął telefon i zaczął przeglądać kontakty, uśmiechnął się, widząc, że Jacob wgrał mu też numer Tonego.

— Odbierz, rezydencja jest trochę za duża na zabawę w chowanego — powiedział, kiedy po kilku sygnałach próby nawiązania połączenia włączyła się poczta głosowa.

Darklock rozłączył się i westchnął lekko zirytowany. Postanowił pójść przed siebie do najbliższej windy i zjechać na parter. Nacisnął przycisk mający wezwać podnośnik. Po chwili rozbrzmiał dzwonek, a drzwi stanęły otworem. Conor zapakował się do środka i wybrał parter na konsoli. Już kilka sekund później wyszedł z windy na wybranym poziomie. Znalazł się w korytarzu, który prowadził tylko w prawo. Po postawieniu dosłownie kilku kroków wszedł do salonu. Duża otwarta przestrzeń była przedzielona na dwie części, tworząc z jednej strony kuchnię, a z drugiej duży pokój. Sam salon oscylował wokół wielkiego telewizora stojącego na podłużnej szafce po lewej stronie pomieszczenia. Na ścianie za telewizorem wisiał szereg obrazków utrzymanych w bieli i czerni. Naprzeciwko stała “U” kształtna kanapa, a przed nią leżał biały dywan z czarnym wzorem, na którym stał mały, kwadratowy stolik. Wnętrze dopełniał ciemny brąz podłogi i mebli.