-Afterwar-Chapter 1

37 6 2
                                    

Shigaraki ve AFO ile olan savaşımız sona ermişti.Pek çok şeyi ve pek çok kişiyi kaybettik.Japonya, yaşanan bu savaşın yaralarını sarmaya başlıyordu.Pek çoğu iyileşiyordu.

Fakat bu bazılarımız için geçerli değildi.

Ben Tadashi Rei.UA Lisesi 1/A sınıfı öğrencilerinden ve yaraları sarılmayanlardandım.

________________________________________

"Sonunda uyandı!"

Yavaşça gözlerimi açtım.Kafam hem bomboş,hem de dopdolu gibi hissediyorum.Neler oldu?

Kafamı kaldırdım.Bir süre etrafa baktım anlamsızca.

"Mina?"

"Tanrım!Sonunda uyandın!"

Mina kollarını bana sardı.

"Neler oldu?Ne zamandır uyuyorum ben?"

Mina benden ayrılırken içeri Oijiro girdi.

"Rei."

"Mashi?"

"Sen iyi misin?"

Bir süre kendime baktım.Kollarimda yara izleri vardı.Gayet normaldi.

"Sanırım."

Oijiro benim en yakın arkadaşımdı.Abim gibiydi de diyebilirim.Her şeyimi bilirdi.

"İyi olmana sevindim."

Bir süre camdan dışarıya baktım.Yaşananlar birer birer geçiyordu gözümün önünden.Sorduğum soruyu tekrar sordum.

"Ne zamandır buradayım?"

"Yaklaşık 3 gün falan oldu."

"Yangın seni oldukça etkilemiş."

"Yangın..."

Düşünmeye başladım.Yangın?Doğru ya...

En son bir bina enkazında kaldığımı hatırlıyorum.Bir çocuk için gitmiştim.Bina yanmaya başladığında çocuğu çıkardım.Sonra bina çöktü.

"Hatırlıyorum."

Doktor içeri girdi.

"Nihayet uyanmışsın.Nasıl hissediyorsun?"

"Şu an ne kadar iyi olabilirsem."

Doktor bir süre elindeki kağıtları karıştırdı.Mina Ve Oijiro ya döndüğümde yüzlerinde tuhaf bir ifade vardı.Bir kaşımı kaldırdım.

"Sorun ne?"

İkiside bana dönüp baktı.Sonra birbirlerine.Doktor bir süre kafasını kağıtlardan kaldırıp bana baktı.

"Hala fark etmedin mi?"

Kaşlarımı çattım.Neyi fark etmedim mi?

"Neyden bahsediyorsunuz?"

Doktor nefesini tuttu.Sonraysa yavaşça verdi.

"Örtüyü kaldır."

Dedi sessizce.

Anlam veremeden elimi,beni  belime kadar saran örtüye götürdüm.

"Neyden bahsettiğiniz anlamad-"

Ne?

Bu...Bu gerçek değil öyle değil mi?

Evet evet.Hala uyanmamış falan olmalıyım.

Yoksa gerçekten bacağımı kaybetmiş olamam değil mi?

Elimi umutla sol bacağımın dizine götürdüm.Yanıktı.Devamıysa...

Yok.

Yüzüme yayılan şoku bakmadan bile görebiliyorum.Odaya çöken sessizlik çok daha kötü hissettiriyordu.

Mina yavaşça gelip elini koluma koydu.

"Rei-chan,iyi misin?"

Birkaç kez gözlerimi kırptım.

"Mina...Şimdi ben gerçekten."

Mina'nın yüzü sıkıntıyla doldu.Oijiro'ya döndüm.

"Bitti mi yani Mashi?"

Bana baktı.Sonra kafasını eğdi.
Yutkundum.Artık orada olmayan bacağıma baktım.Gozlerim bulanıklaşıyordu.

"Buraya kadarmış.Kahramanlık Akademim..."



______________________________________
 ____________________________________

Oy atmayı unutmayın lütfen♥↓




WOUND-Katsuki BakugouHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin