-Deep scars-Chapter 2-

31 6 3
                                    

Katsuki sargıda olan koluna baktı.Nefret ediyordu geçmesi uzun süren yaralardan.Doktor uzun bir tedaviden geçmesi gerektiğini ya da Pro Kahraman Mirko gibi kolundan vazgeçmesini söylemişti.Tabii o çabuk pes eden biri değildi.Uzun bir süre quirkini kullanamayacaktı fakat tamamen kaybetmekten iyidir diye düşünüyordu.

Sırasına oturdu.3 sınıflar sonunda mezun olmuştu ve 1/A sınıfı artık 2/A sınıfıydı.Geçen zamanın haddi hesabı yoktu.

Aizawa Sensei içeri girdi.Biraz konuştuktan sonra Aoyama içeri girdi.Katsuki başından beri ondan hiç haz etmemişti zaten.Okulu bıraktığını söylemişti.Sonraysa geçen sene tartıştığı çocuk içeri girdi.Adı neydi?Shinso.Artık o da bu sınıftandı.

'Her neyse.'Diye geçirdi aklından.Etrafa bakındı.Farklı bir şey göremiyordu.

Ama eksik birileri vardı.

Kaşlarını çattı.Bir süre daha bakındı fakat kızı göremedi sınıfta.Onu en son ne zaman gördüğünü düşündü.Savaş sırasında herkes ayrılmıştı ve onu en son orada görmüştü sanırım.Ayrıca rakun gözlü ve kuyruklu eleman da yoktu.

Teneffüs zili çaldığında ayaklarını kaldırıp sıranın üzerine koydu.Biraz sonra sınıfa sesli bir şekilde giren pembe saçlı kıza baktı.

"Biz geldiik!"

Anlamsız gözlerle kapıya bakmaya başladı.Kuyruklu çocuk da girdi içeri.Katsuki anlam veremediği bir şekilde arkadan gelen birini daha bekliyordu.Onu...

Beklediği gibi de oldu.Kız içeri adım attığında tüm odağı ondaydı.Sebebini bilmiyordu ama merak ediyordu onu.

Geçen sene uzun olan saçının bir tarafı kısalmıştı.Düzeltmeye vakti de olmamıştı anlaşılan.Kırmızı gözleri kızı yukarıdan başlayarak süzdü.Bacağın geldiğinde ise....

Ha..?

"Rei-chan!Çok geçmiş olsun!"

Görünmez kız ağlamaklı bir ses tonuyla konuştu.Diğerleri de kızın başına toplanmıştı.

Kalabalığın arasında kızla göz göze geldiler.Yorgun görünüyordu.Bir süre ona baktıktan sonra gözlerini çevirmişti.

"Oturun yerlerinize."

Sensei iceri girdiğinde herkes suspus olmuş,yerlerine oturmuşlardı.

"Tadashi.Sonunda döndüğüne sevindim.Bacağın nasıl?"

Adama bakmadan cevap verdi sessizce.

"Artık yok."

Hoca kafasını sallayıp geçmiş olsun dedi ve dersten sonra yanına uğramasını söyledi kıza.

"Tamam Sensei.."

Kafamı çevirip kızın arka çaprazımda olan sırasına baktım.Daha doğrusu ona baktım diyebilirim.

Yüzündeki o rekabetçi ifade yok olmuş gibiydi.Kaşlarını çatmıyordu artık eskisi gibi.Yorgun görünüyordu.Her şeyden sıkılmış bir ifadesi vardı.

Bir an 'Onu ne zaman bu kadar inceledim de değiştiğini hissediyorum?' diye geçirdim aklımdan

Kafasını kaldırıp ikinci kez baktı bana.Gözlerinde anlayamadığım bir sey vardı.Birkaç saniye baktık birbirimize.Önüme döndüm.O da kafasını eğip hocaya bakmaya devam etti.


İçimi bir şey kaplamıştı.Ne olduğunu anlamadım.

_________________________________________

Oyları unutmayın pls♥↓

Yorum da yapabilirsiniz :")

WOUND-Katsuki BakugouHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin