Wszystko, co przyszło mi na myśl, zanotowałem w postaci wiersza. Emocja, dyskomfort, strach czy nuda, adnotacji tutaj pełna dziura.
ZACZĘTE :: 13.04.2024
SKOŃCZONE :: -
GRAFIKA :: okładka @devviant, obrazy należą do ich oryginalnych twórców
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Me ciało gnije wśród betonowych łąk, Po dawnym sobie nie został ani pąk; Bowiem zieleń skisła, wiatr skruszył kwiaty, Niebo poczerniało aż strach zliczyć straty!
Żaden literat nie uchwyci mej dekadencji. Łypią oczyskami, zmysłami kosztują sekwencji, Nie znają jednak zmierzchu ducha, Co wiecznie z natury zionie bucha. Dojrzałe odczucia im kompletnie obce, gdyż Zapomnieli o dwulicowej jak Paryż stokrotce; Pierw zadość i inne zadowolenia synonimy, Wtem fontanna z łodygi Marii-Antoniny. Indywidualizm gatunków chcieli pominąć, Bowiem płatkom cudownych bukietów zginąć Kazali, zazdrośni jak Anglicy o wolność, Maniakalnie krzyczą: cenzuralność! Ale co tu schować, co naturalnie leży w naturze? Toż dusza, a nie przedmiot w glazurze!
