Wszystko, co przyszło mi na myśl, zanotowałem w postaci wiersza. Emocja, dyskomfort, strach czy nuda, adnotacji tutaj pełna dziura.
ZACZĘTE :: 13.04.2024
SKOŃCZONE :: -
GRAFIKA :: okładka @devviant, obrazy należą do ich oryginalnych twórców
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
W noce, na które zerka pełnia, spaceruję tam, gdzie diabeł nie śpi; Natrafiam na skamieniałe oznaki czasu, kilka grobów i kostuchę, co kpi Sobie z ludzkiej klepsydry. Szklanym okiem ocenia nasze wrażliwe cierpienia, Traktuje życie jak grę w monetę: awers to dla niej definicja dławienia Się bijącym sercem; na rewers ledwo spojrzy, prędzej treść zignoruje. Nie wierzy człowiekowi, że kiedyś swej upojnej apatii pożałuje W dniu, gdy zakocha się na zabój w krótko żyjącej istocie.
Sam padłem ofierze tej paskudnej emocji, co umysł chachmęci, Serce rozbraja przez niedobór szczerości, a rozum coś tam smęci. Co noc udaję się na cmentarne pustynie, gdzie wypatruję licho; Podsłuchuję jej recytacje ze świata zmarłych i nucę cicho Balladę, którą osobiście napisałem, modląc się o śmierć szybką. Gdyż tętno rośnie na myśl o zagładzie, drodzy państwo, rybką Na lądzie się czuję bez możliwości pocałowania jej zeschniętych ust; Chodźże do mnie ludzkiej furii dać upust!
