My Luck --- Sunsun

6

Wtedy maszyny obok łóżka starszego zaczęły piszczeć.

- Doktorze, doktorze! - (mamytynaglyprzypadek,co się stało,zatrzaslemsepisiorawaucie,ZATRZASLESSEPISIORAWAUCIE(musialam)) zawołał zdesperowany chłopak.

- Co się stało? - przystojny doktor szybko wpiegł do sali i od razu podbiegł do łóżka bruneta - Proszę się natychmiast odsunąć!

Doktor natychmiast zaczął reanimować 19-latka, a młodszy jedynie stał obok i cicho płakał. Jednak chwilę po tym maszyny przestały piszczeć, a lekarz się odwrócił do blondyna.

- I co? - zapytał.

- Uratowany. Proszę teraz chwilę przy nim siedzieć jeśli można dobrze? - dopytał momentalnie.

- Dobrze, będę przy nim siedzieć - odparł i od razu mu uśmiech zszedł z twarzy, gdy tylko zobaczył, jak doktor na niego patrzy.

- Um. Przepraszam już pójdę - powiedział i ostani raz spojrzał na chłopaka.

- No i może lepiej - oznajmił i usiadł obok bruneta.

______

Gdy był już wieczór, blondyn lekko już przysypiał, kiedy w końcu usłyszał głos ukochanego.

- Sunoo? - zapytał ledwo przytomny.

- Hoon! - powiedział, od razu wstał i spojrzał na chłopaka.

- No to ja - odparł.

- Tak się cieszę, że w końcu się obudziłeś - złapał go za rękę.

- Ja też się cieszę, że cię widzę Kim. Ale wiesz, że czeka nas rozmowa.

- Wiem.. Ale mimo to.. Dziękuję, za uratowanie mnie - powiedział i ścisnął lekko rękę starszego.

- Nie ma za co - odparł i spojrzał na blondyna.

- Chcesz może wody? - zapytał zmartwiony.

- Nie, nie dziękuję - powiedział lekko kiwając głową.

- Okej. Jeśli coś będziesz chciał to tylko powiedz.

- Dobrze. Będę cię o wszystkim zawiadamiać - lekko się zaśmiał.

Chwilę tak się w siebie wpatrywali, aż ktoś im przeszkodził. Był to ten sam doktor.

- Dzień dobry, jak pan się czuje? - zapytał podchodząc do łóżka.

- Dobrze, jest już lepiej.

- To dobrze. Jakby coś się działo to proszę wołać - wyszedł z sali z lekko smutną miną.

Dalej się w siebie wpatrywali, jakby nie było nikogo wokół. Bo w sumie nie było.