~ İZ ~

3.BÖLÜM

Bora'nın hayran bakışları arasında eve vardım. Arabayı kapının önünde durdurdugumda ona dönerek konuştum.

"Bora bana şöyle bakmayı kesermisin?" Alayla sordugum soru karşısında dudaklarının bir tarafı yukarı kıvrıldı.

"Güzele bakmak sevaptır dicemde sana bakarak günah kazanıyorum. Bu yüzden evet kesicem."

"Pislik." Deyip çantamı fırlattığım arka koltuktan alarak omzuma astım ve arabadan çıktım. Eve doğru yürürken arabanın motor sesini duyunca hemen arkamı döndüm.

"Heyy! Sen gelmiyormusun?"

"Klübe gidicem bebeğim'

"Peki" dememle saçlarını karıştırdı. Sonrada arabaya gaz verip bağırta bağırta bahçeden çıktı. Bende hemen eve geçtim. Tek istediğim yatağıma atlayıp uyumaktı. Merdivenleri o kadar yavaş çıkıyordum ki gören çok uzunca bi yoldan geldim sanabilirdi. Formamı hızlıca üzerimden çıkardım. Siyah taytımı giyerek üzerine sporcu atletimi ve kapşonlumu gecirdim. Ayağımada peluşlarımı geçirerek açık ve dalgalı olan saçlarımı şu kızların meşhur ev topuzundan yaptım. Yatağıma oturduğumda uykum yoktu fakat dinlenmeye ihtiyacım vardı. Tam uzanıcağım sırada karnımdan gelen gurultuyla 'bende burdayım' diyerek kendini belli ediyordu sevgili midem. Paytak adımlarla kalkarak aşağı indim. Mutfağa girdigimde Ayfer teyzenin döktürmüş oldugunu görmem bi kac saniyemi aldı. Yaptığı kurabiyeden bir tane alıp ağzıma attım. Tadıyla gözlerim kapanırken kapının çalması bir olmustu. Evdekiler neredeydi? Ayfer teyze bile yoktu. Markete gitti heralde diye düşünerek kapıya gidip açtım. Karşımda Özge'yi gördüğümde şok oldum. Evimi nereden biliyordu?

"Öyle bakmayı kesip beni içeri davet etsen diyorum. Kıymetlim dondu be kızım!"

Sitemli sesiyle kendime gelerek konuştum.

"A pardon tabi buyur geç."

Özge içeri girdiğinde hemen kafamı dışarı çıkardım. Hava hangi ara bu kadar soğumuştu? 'Ne tuhaf bi gün be' diyerek kapıyı kapattım ve Özge'nin yanına ilerledim. Suratında biraz endişeli bir ifade vardı. Beni geriyordu. Dayanamayıp "Noldu?" diye sordum.

"Şey Mihri hani bugün otoparkta ufak bi gösteri yaptınya..."

Kahkaha attım.

"Eeee"

"Enis'in yanındaki kız ecem sana çok sinirlenmiş."

"Niye?"

O kadar umursamaz konuşmuştum ki Özge biraz daha tedirginleşti.

"Buğra Barkın Utku ve Emre'nin dikkatini üstüne çektiğin için.. Ha bide Enis'in." Demesiyle kahkahayı bastım.

"Onlar kim ya?" Kahkahalarımın arasından konustum. Özge tabiki sinirlenmişti. Bildiğin tısladı.

"Gülmeyi kes!"

Bende sinirlendim.

"Kıçı kırık bi kızdan korkçağımımı zannediyosun! Asıl sen endişelenmeyi kes!"

Sesimi fazla yükseltmiştim sanırım. Özge'nin gözleri dolmuştu. Umursamadım. Beni küçük görüyordu. O kızdan korkmayacağımı bilmeliydi. "Kabahat bende zaten" diyerek hışımla evden çıkan Özge'ye gözlerimi devirdim. Bu kadar alıngan olmamalıydı. Eger böyle devam ederse hep üzülen taraf o olurdu. Bu hali sinirimi bozuyordu. Kıçı kırık bi kız bana ne yapabilirdi? Kafamı başka şeylere yormaktansa uyumayı tercih ederdim. Zaten iştahımda kalmamıştı. Salondan direk odama çıktım ve yatağıma zıpladım. Bir süre sonra tavanı izlerken gözlerim kapandı.