Rewrite the Stars (The Time Traveler's Boyfriend Book 3)

Chapter 21: Ark

꧁༒༺🦉༻༒꧂

Year: 2018, Milan, Italy (Future)

"Ce n'è un altro qui! (May isa pa rito!)" sigaw ng isang Italianong Paramedic. Sa pinangyarihan ng aksidente, makikita ang tumaob na truck at ang nayupi nitong kotse sa gitna ng kalsada. Nababalot ang paligid ng hamog at tanging bughaw at pulang ilaw ang makikita mula sa dalawang ambulansya.

Bumalik si Adam sa lugar na tinalunan nito nang maglaho siya sa gondola. Nakabulagta si Adam sa gitna ng highway. Tanging alikabok ang nakabalot sa hubad nitong katawan. Hindi kalayuan sa kanya ay ang truck na minsang iniwasan siya sa loob ng makapal na hamog. May napakapulang dugo na nagmumula sa kanyang ulo at puro galos ang kanyang mukha mula sa kanyang paghambalos sa malaking bato sa bangin. Wala itong malay habang nagkakagulo ang lahat sa lokasyon ng banggaan. Marahan siyang inilagay sa isang stretcher habang iniiangatan ang kanyang leeg.

Sa harap ni Adam ay ang truck na kung saan ang nagmamaneho ay natagpuang patay na. Isang metro mula sa kanyang kanan ay ang isang mamahaling kotse. Nakasindi pa ang headlight nito habang ang mga paramedic ay natulong-tulong upang iligtas ang mga pasahero.

Ang dugong naiwan mula sa ulo ni Adam ay gumagapang patungo sa kalapit na kotse. Nakatagilid ang naturang sasakyan habang may isang kamay na nakalabas sa basag-basag na bintana. Ang dugo ni Adam ay tila nakaturo sa kamay ng isang malamig na bangkay. Labi ng isang binatang mahigpit ang pagkakayap sa isa pang pasahero sa loob.

Dinala si Adam ng mga Paramedic malapit sa ambulansya. Nang masiguradong napigilan na ang pagdurugo nito ay muling bumalik ang mga tao sa iba pang biktima ng aksidente. Iniwan ng mga Paramedic si Adam upang pagtulungang iligtas ang dalawang tao sa loob ng kotse.

"Fretta! (Bilis!)" bulyaw ng kanilang pinuno. Hindi ito magkanda mayaw na iligtas ang dalawang tao sa loob. Nakatitig ito sa dalawang sikat na musikero na naipit sa nayuping sasakyan. Ang isa ay nagdurugo ang mga mata habang ang isa ay nakangiti lamang. Ngiti ng isang taong namayapa. Ngiti ng isang kuyang isinakripisyo ang kanyang sarili para sa kapatid. Ngiti ng taong may panghihinayang ngunit piniling isakripisyo ang kanyang sarili.

"Qualcuno ha chiamato Lucas Tramonto? (Did anyone already notified Lucas Tramonto?)" tanong ng isa pang Paramedic habang hinahanap numero ng ama ng mga biktima.

Samantala, abala naman ang iba pa sa paghahanap ng maaring naiwang gamit ni Adam. Hindi nila matukoy kung bakit wala itong suot na kahit na ano o pitaka man lang na naglalaman ng kahit impormasyon tungkol sa kanya.

Sa kalagitnaan ng kaguluhan ay naiwang mag-isa si Adam sa likod ng ambulansya. Nababalot pa rin ng hamog ang buong paligid. Ang bilog na liwanag sa langit ay humahalik na sa kanluran. HIndi kalayuan kay Adam ay ang isang puno. Sa taas ay isang kuwago na matiyaga siyang pinagmamasdan. Panay ang kampas ng pakpak nito na tila tinataboy ang hamog na bumabalot sa lumalamig na katawan ni Adam.

Gaya ng madilim na gabi. Lumulutang ang diwa ni Adam sa kawalan. Nakaupo ito sa madilim na kalawak. Tulala at walang ideya sa nangyayari sa kasalukuyan.

"Dov'è? (Nasaan na ang isa?)" tanong ng isa pang Paramedic nang balikan nito si Adam. Tanging bakanteng stretcher na lamang nadatnan nito sa likod ng ambulansya.

***

꧁༒༺🦉༻༒꧂

Year: 1992, Finland

"Abe! Huwag mo nang hanapin. Baka nakalayo na," kinakabahang sabi ni Tina. Hindi ito mapakali sa kanyang pinagtataguan. Muli siyang napatingin sa lamesang pinaglagyan niya ng kanyang Nokia phone at ang unti-unting natutoyong bakas ng mga basang paa sa loob ng bahay.

Ang loob ng bahay ay amoy champorado. Naiwang nakahain sa lamesa ang kanilang pagkain. May mga bakas pa ng nyebe mula sa harapan ng bahay kung saan naglaro at gumawa ng snow angel ang kanyang mag-ama.