Sandığın içinde kalın bir kitap vardı. Kitapın adı "ölümdü". Tam okulun arkasina olan yerin ismi nasıl hiç anlamadım. Kafamda sorular ardı-ardınca geliyordu. Kitap burada ne arıyor?neden kitapın ismi ölümdü? Kitapın ilk sayfasını açdım. Böyle yazıyordu "Gücleri olmak mutluluk diğil , dizilerdeki gibi hiç diğil. Güçleri olan kişinin yanındakılarada kendinede zarar gelir. hayır istemiyordum guclerimin olmasını sevdiklerime ve kendime zarar vermek. Belki bu aramanı bıraksam güçlerim olmaz. Ama gece didiki katilimi bulmasan . Kendi yok oluşunu izlersin. Nasil ama çok korkuyorum napıcam. Allahim bana yardım et diyi içden diyordum.
Kafam karmakarışıkdi. Gece saat 00:00 idi. Uyumamam gerekiyordu. Yarın okul vardı. kitabi sandikin içine koyub gizletdim. Ve yerime girib uyudum. Yarın okul gitibim sırama oturub düşünüyordum, bu gün ölüm adlanan yere gideyimi? eğer anna hanım beni orda görse babamı çağırır ve babam bana çok büyük bir ceza verir hetta okuldan çıkartada bilir. Onun için bu aralar biraz uslu duruyum. Sonrada her şeyi bulucam sadece istemediyim tek şey var o da güclerimi bulmak istememem. Öğretmen sınıfa girdi. O tahtada ders anlatıyordu nefret ederim dersden okuldan. Hiç okulda arkadaşım bile yoktu! Çünki hepsi kendini beğeniyor nefret ederim öyle insanlardan. Böyle düşünürken birden sınıfa Anna hanım girdi ve yanında biri vardı. İlk önce
" Günaydın çocuklar bu arkadaş okula yeni geldi adı Ozan bu okulun sahibinin çocuğu bundan önce ki okuldan kavga yüzünden atılmış ola bilir ama bu okulda öyle bir şey olmaz diye düşünüyorum arkadaşiniza iyi davranın gözüm üzerinizde. Ozan nerde oturmak istersin. Ozan çok havalı birisi görünüyordu saçları arkaya doğru havalanmışdi boyu 1 80 ola bilirdi. Sınıfta bütün kızlar benimle otur ozan diye bağırıyordu. Bense böyle şeyler sevmiyordum hemde böyle kendini beğenmiş tipler hiç sevmem. Birden Ozan ben o kızın yanına keçmek istiyorum dedi. Yani benim yanim. Yanim boşdu ve Anna hanım Leyla artık Ozan seninle oturucak. Diyib gitdi. Çok sinirlenmiştim neden benim yanim ki .hemde böyle bir tiple oturmak sinir verici idi. Ozan yanıma keçdi. İlk önce merhaba dedi. Bense sınırli hale " merhaba" birden zil çaldı. Bütün kızlar Ozanın yanına toplaşdı. Sanki erkek görmemişlerdi . Neyse ben ayağa kalkıp okulun bahçesine indim. her tarafa bakiniyordum belke bir iki şey görürüm. Off ama burdada bir şey yoktu okulun arkasına çok gitmek istiyorum ama korkuyorum belki sandığın üzerinde yazıldığı gibi dusunmeliyim "görüyorum ama görmezden geliyorum" her yana bakdım. Zil çaldı derse keçikmemeliydim onun için içeriye girdim. Birden gözüme fotoğraf deydi. Fotoğrafa gidib dikkatla baktığımda heykelin altında yazıldığı gibi küçük yazılar vardı. Fotoğrafa elimle dokundum. Belki bir şey çıka bilir birden bir anahtar fotoğrafin arkasından yere düştü. Anahtari elime götürdüm. Bu neyin anahtari diye düşündüm?
