Bilinmezlik Rüzgarında Savrulanlar

~ 9. Bölüm ~

İyi Okumalar 🧭

"Yiğit.."
"Yağmur.."
Banyodaydık ve ben şuan Yiğit'in bakışları altında nasıl bu durumdan kurtulabileceğimi düşünüyordum.
Evi falan mı yaksaydım acaba? Bunların zaten bir sürü evi vardır, bir tanesi yansa hiçbir şey olmaz heralde. Zaten burası yanmaya başlasa, diğerleri yangını görüp kaçar. Bu durumda kimsenin canı da yanmaz. Mantıklı, en iyisi ben-

"Verdin mi kararını"
"Ne kararı?"
Evi yakmak istediğimi mi anladı ki?

Gözleriyle sırtımı işaret edince bulunduğumuz durumu hatırladım.
Evet seni yakmaya karar verdim desem ne derdi acaba?

"Çeksene be gözlerini üstümden!"
"İyi tamam"

Bu seferde rahat bi şekilde gözlerime bakıyordu. Doğruyu söylemek gerekirse bunu beklemiyodum.

"Hala bakıyosun, farkındaysan?"
"Üstüne bakmıyorum ki"

Yok ya ben bu adamı öldürücem! Hem ortada evlilik falan da kalmazdı. En fazla ben dul kalırdım oda çok sıkıntı değil yani.

"Ee bekliycekmiyiz? Bu şekilde? Ve banyo da? Yani bana göre hava hoş da, senin için söylüyorum."

"Bana bak!" Söyliyceklerime dikkat kesilmişti.

"Şimdi içeri gidicez, koltuğa oturucaz. Ve sen gayet uslu bir şekilde bunun arkasındaki ipleri açıcaksın. Tamam mı?" Derin bi nefes aldı.

"Tamam"
"Gerçekten mi?"
"Evet"
"Hayret! Bu kadar çabuk kabul edeceğini düşünmemiştim." Neyse, benim işime gelir.

"Kabul etmememi mi isterdin?"
"Ne saçmalıyosun be! Hayır tabi ki de"
"Yok ya ben emin olamadım, kararımı tekrar gözden geçireyim en iyisi"
"YİĞİT!"

..........

"Hayır ipleri bağlarlarken sen nerdeydin de, bunlar ipleri bu kadar sıkı bağladılar."

Yiğitle gelinliğin iplerini çözmeye çalışmanın 2. Saatindeydik ki, artık söylenmeye başlamıştı. Bana göre sorun yok, uğraşsın dursun. Sonuçta ipleri o açıyo :)

"Ne kadar kaldı?"
"Bu kadar saattir yarıyı anca geçebildim, o yüzden sürücek biraz daha"
"Anladım"

"Aslında direk sırttan kessek mi acaba?"
"OLMAZ!"

"Niyeymiş?" Gözlerini kısmış bana bakıyordu.
"Çünkü.. çünkü bu benim gelinliğim ve yırtılmasını istemiyorum."

"O zaman gel sen çöz ipleri Yağmur"

"Sence kendim yapabilsem, sana mı bulaşırdım Yiğit?"
"Geçerli bi sebep gerçekten"
"Öyle"

..........

"Ohh be bitti sonunda! Yağmur bitti değiştirebilirsin üst- Yağmur!"

Yağmur resmen kafasını koltuğa yaslamış bi halde uyumuştu. Gerçi bugün baya bi yoruldu zaten, bu saate kadar dayanması bile bi mucize. Uyandırmalı mıydım? Yoksa kendim mi halletmeliyim? Off! Şimdi her şeyi öğrenmiş olsaydı, şuan bu kadar zorlanmayacaktım. Hepsi Sungur'un yüzünden. Önce burdaki işini halletseydin n'olurdu?
Ben bunları düşünürken, Yağmur'un kafası aşağıya doğru kayıyordu. Neyse ki son anda tuttum. En iyisi kendime yaslamaktı çünkü biraz daha kafası orda dursaydı sabaha boynu tutulabilirdi.