FARKLI BİR RÜYA

1.🍂

Hoş geldin balım, sen ilk bölümü okurken bende ders çalışmaya kaçarr.

Ay birde bölüm nasıl olmuş, ona göre düşüncelerini yorumda bekliyor olacağımm.

Medya~ Ayperii

İyi okumalarr,🍂

🫂

"Ay'peri ben geldim güzelim" ablamın sesini duymayı beklemediğim için ister istemez daldığım yerden irkilmiştim.

Tenceredeki muhallebiyi soğuması için dolaba koymuş ardından ise kapıya adımlamıştım.

"Hoş geldin abla da erkencisin" dedim ayakkabısını zar zor çıkarmaya çalışan ablama.

"Oh be, erken gelmem seni sevindirmemiş gibi küçük hanım" önce ayakkabısını çıkarmanın rahatlığıyla salona ilerlemiş sonra da çarpık bir gülüşle bana cevap vermişti.

"Hayır nöbete kalırsın sanıyordum"
Ablam ise beni duymamazlıktan gelip derin bir nefes almıştı.

"Ne güzel kokular bunlar Allah'ım, yine ne yaptın yemekte kız" ablamın mutluluğuna hafif tebessüm etmiş mutfağa gitmiştim. Tabi ona cevap vermeyi ihmal etmeden.

"Karnıyarık ve pilav yaptım, tatlı da yaptım ayrıca istersen üzerini değiştir, bende sofrayı kuracağım"

Ablamın ayaklanma sesini duymuştum sonra ise yanımda hareketlilik olmuştu.

"Ellerine sağlık güzel kızım, bende yardım edeyim sana sonra değiştiririm üzerimi" yemekleri servis ederken sadece kafa sallamıştım. Yemek yapmayı da seviyordum ayrıca o yüzden ablamda halinden memnundu, zaten yeterince yoruluyordu bir de ev işini de ona yüklemek istemiyordum.

Masayı kurduktan sonra ablam hızlıca üstünü değiştirmeye gitmiş bende o gelene kadar sofraya oturmuştum.

Yine düşünüyordum, yine dalıyordum.

Okyanusta boğuluyor gibiydim. 1 yıl önce yaşanmışlıklar peşimi bırakmıyor tam tersi daha çok sarıp sarmalıyordu beni. Ne olmuştu bana anlamıyordum. Eski ben yoktum, eğlenen benliğim yoktu. Sadece ruhum yaşıyor, kendimi bırakmış çevreme bakıyordum. Eskisi gibi uyuyamıyordum da. Artık karanlık odamda kâbuslarım da bana eşlik ediyordu.

Beni hayata bağlayan sadece Çilay'dı, ablam.

Bir süre kendimi eve kapatmış, artık okula bile gitmek istemiyordum.

Sonunda da iyice kapanmıştım, okula gitmek istemediğimi zar zorda ablama söyleyip ikna etmiştim. Oda beni anlamıştı, empati kurmuştu. Şimdi ise açık öğretimden devam ediyordum.

Hayatım, hayatımız zorluklarla geçsede Ablam için mutluydum. Beni bir tek o bırakmamıştı ardında.

"Güzelim, perii, hu hu" zihnimde canlanan seslere anlam verememiş, önümde sallanan ele bakmıştım, tabi ya dalıp gitmiştim!

"Efendim, ne oldu" dedim kendimi toparlayarak.

"Daldın gittin be kızım ne olsun, hadi yemek soğumasın ye."

"Dalmışım, evet. Kusura bakma"

Ortamdaki gerginliği atmak için ablama baktım, her gece benimle uğraşıyordu zaten.

"Nasıl olmuş beğendin mi çil hanım"
Çil hanım dememe göz devirmiş sonrasında ise yemeğin lezzeti ile kafasını mayışmış bir şekilde iki yana sallamıştı.