Blindelings

05| Plannen

13 december, 2023 | 1 jaar samen
Matthy's POV:

"Rob, kunnen we zo even praten?" Vraag ik, wanneer ik de keuken in loop. Rob zit aan de keukentafel, zijn laptop is geopend en volgens mij is hij aan het werk.
"Natuurlijk," gelijk klapt hij zijn laptop dicht. Een serieuze en ietwat bezorgde blik speelt op zijn gezicht, "is alles oké?"
"Meer dan oké." Ik glimlach en kom tegenover hem zitten. Met twee handen til ik zijn laptop op en verplaats ik die een beetje opzij, waarna ik mijn vingers tussen die van hem vlecht. "Ik zat te denken. We zijn vandaag precies een jaar samen en dat jaar was echt geweldig." We hebben een weekje vakantie gepland staan voor volgende week om dit te vieren, maar dat betekende dat we vandaag niks zouden doen, helaas. "In dat jaar zijn we zoveel samen geweest. We zijn bijna constant samen geweest, we sliepen eigenlijk altijd bij elkaar. Dus ik zat te denken, misschien kunnen we samen een leuk plekje vinden en dat helemaal ons eigen maken?" Robbie en ik hebben natuurlijk al eerder samengewoond, maar dat was anders. In Casa Del Huts woonden we met Koen en Roel erbij, en niet te vergeten; we hadden toen nog geen relatie. Al sinds we officieel samen zijn, denk ik aan een toekomst samen. Hopende dat we samenwonen, misschien wel getrouwd, kinderen misschien zelfs. Samen oud worden, dat is wat ik wil.

Zijn bezorgde blik verandert in een grote glimlach, terwijl hij zacht in mijn handen knijpt. "Dat zou ik geweldig vinden, Matt."
"Ja?" Ik begin ook te glimlachen. Nooit had ik dit durven dromen, laat staan verwerkelijken en toch droomde ik ervan. "Wil je vast kijken naar een plekje?" 

En zo gezegd, zo gedaan. Robbie heeft zijn werk afgesloten, waarna hij Funda opende. Ik ben naast hem gaan zitten en heb mijn hoofd op zijn schouder gelegd. "Welke omgeving willen we?" Vraag ik hem, voordat ik een zacht kusje op zijn kaaklijn druk.
"Nou ja, als het aan mij ligt Eindhoven natuurlijk." Hij lacht zacht, voordat hij mij aankijkt. "Maar overal met jou is geweldig."
"Hm..." Eindhoven is een grote stad, te grote stad. Ik denk niet dat ik me daar erg op mijn gemak zou voelen. "Ik eh, mijn voorkeur gaat wel uit naar een dorp om eerlijk te zijn." Ik heb nog nooit 'echt' in een stad gewoond. Tuurlijk, ik heb een aantal maanden in Delft gestudeerd, maar daar was ik puur en alleen voor mijn studie. Als ik dan buiten was voor 'normale dingen,' om zo maar even te zeggen, was ik niet echt op mijn gemak. Overal was drukte, overal waren mensen. "Brabant vind ik prima verder hoor. Is er anders niet een dorpje vlakbij Eindhoven?"
"Meneer mensenschuw kan niet tegen de drukte van Eindhoven, hm?" Lachend haalt hij een hand door mijn haar, waardoor het warrig voor mijn ogen zakt. "We kijken wel naar een dorpje."
"Sorry." Voorzichtig haal ik mijn hand weer door mijn haar, zodat het niet meer voor mijn ogen hangt.
"Geen sorry, schat. Ik vind overal waar jij bent geweldig." Met zijn duim en wijsvinger tilt hij mijn kin omhoog. "Al wilde je in Groningen wonen, dan deed ik dat, baby." Zacht drukt hij een lieve kus op mijn lippen.
"Hm," ik trek weg en glimlach, "Groningen is echt een kanker plek."