Blindelings

08| Housewarming

30 maart, 2024
Matthy's POV:

"Dit kan wel, toch?" Robbie komt de woonkamer in lopen. Mijn ogen scannen meerdere malen zijn lijf. Hij heeft een witte broek aan met daarop een donkerblauwe blouse. "Toch?" Herhaalt hij wanneer ik niks zeg. Een glimlach komt op mijn lippen te staan, terwijl ik mijn armen voor hem open. Hij loopt op mij af en laat zichzelf op mijn schoot zakken, met aan iedere kant van mijn benen een been van hem. Zijn onderbenen steunen op de bank. 
"Je bent prachtig, Rob." Zijn wangen kleuren een beetje roze. "En dit staat je echt fucking goed." Voorzichtig maak ik het bovenste knoopje los, zodat het net iets speelser wordt en alleen maar leuker wordt voor mij om naar te kijken. 
"Viespeuk." Hij lacht en drukt een snel kusje op mijn lippen. 
"Alleen voor jou."

"Wat was je eigenlijk aan het doen?" Vraagt hij, terwijl hij zichzelf comfortabel maakt op mijn schoot.
"Vragen hoe laat de jongens er straks zijn." Vertel ik hem. Mijn telefoon ligt ondertussen op de bank en ik ben helemaal niet meer bezig met het berichtje. "Maar ik vind dit veel leuker." Mijn handen leg ik op zijn heupen.
"Je bent echt een viespeuk vandaag." Speels duwt hij mijn schouder, terwijl hij begint te lachen. "Ik zal maar van schoot gaan voor het de verkeerde kant op gaat." En met dat klimt hij van mijn schoot af. "Ik zal de tafel wel vast dekken, maak jij je ook zo klaar, baby?" Vraagt hij mij, terwijl hij zich naar de keuken verplaatst.
"Mhm, komt goed."

Vanavond geven we een soort 'housewarming,' oftewel een klein etentje met de jongens. Onze ouders zijn een aantal dagen geleden al langs geweest. Op het barretje staan allemaal flessen drank en op tafel ligt een tafelkleed, met een aantal nep kaarsen. Verder staat er nog niks op, dat gaat Robbie er nu opzetten. We hebben de hele dag gespendeerd aan het eten, dus hopelijk is het een beetje te kanen.

"Ik heb kleding voor je uitgezocht, het ligt op bed." Verbaast kijk ik hem aan. Rob doet nooit zoiets. "Ik heb een soort matching outfit uitgezocht."
"We gaan een ABN koppel zijn?" Nu is het aan hem om verbaast te kijken, voordat hij begint te lachen.
"ANWB koppel, Matthyas. Niet ABN koppel. Je begint echt oud te worden, boomer." Uit het keukenkastje pakt hij 5 borden en 5 wijnglazen.
"Oh ja, dat bedoel ik." Ook ik moet even lachen, voordat ik opsta en de borden van hem aanpak. "Kom maar, ik help je wel."
"Nee, jij gaat je omkleden." De borden worden weer terug uit mijn handen gegrist.
"Oké, oké."

Op ons bed ligt inderdaad een outfit voor me klaar, een witte broek met een donkergroene blouse. Deze had ik ook aan met Kerst. Glimlachend schud ik mijn hoofd. Rob zegt altijd dat ik de romantische en kleffe ben. Dat je bij mij even door mijn ongemakkelijke bubbel moet komen en dat ik daarna een grote slijmbal ben. Maar ik vind dit ook wel aardig klef. Ik trek mijn T-shirt uit en leg die in de vieze was. Vervolgens trek ik de blouse aan en daarna mijn broek. Als laatst trek ik mijn nieuwe, witte Nikes aan.

Zodra ik dit aan heb, loop ik terug naar beneden om Rob verder te helpen. "Is goed, Koen. We zien je straks wel." Hoor ik Rob zeggen voordat ik de tussendeur open. "Joe, tot straks." Hij hangt de telefoon op en rolt zuchtend zijn ogen, dat is tot hij mij ziet. "Zo, hallo zeg. Hier komt toch even wat binnen lopen." Gelijk legt hij zijn telefoon neer en loopt hij op me af. Als hij een emoji was, dan was hij momenteel die emoji met hartjes ogen. "Je bent echt heel aantrekkelijk, Matt." Fluistert hij, voordat hij zijn armen rond mijn heupen legt. Ik glimlach en voel mijn wangen warm worden, terwijl vlinders rondzwermen door mijn buik. Ondertussen leg ik mijn armen over zijn schouders en kijk ik hem aan. "Ik heb straks nog wat voor je." Voor ik vragen kan gaan stellen kust hij mij zacht. Ik glimlach in de kus en trek hem dichterbij. Het is bizar hoeveel hij mij laat voelen. We zijn al een jaar samen en nog elke dag voel ik me verliefd.

Zo staan we daar even, gewoon te genieten van elkaar, maar helaas verpest de deurbel ons momentje. "Ik eh, ik doe wel open." Stotter ik. Waarom ik nou ineens stotter weet ik niet.
Ik loop richting de voordeur en open hem. Milo en Roel zijn samen gekomen. "Maatje!" Ik glimlach en laat de twee jongens binnen.

Al gauw zitten we met z'n vieren aan de keukentafel. "Waar is die schansneus eigenlijk?" Vraagt Milo. "Toch niet weer te laat?" Zuchtend haalt hij een hand door zijn haar. Nou ja, het resterende deel dan.
"'T is Koen, tuurlijk is 'ie te laat." Grinnikt Robbie. Terwijl dit gesprek gaande is schenk ik vast voor iedereen een glas wijn in. "Hij probeerde deze keer geeneens meer een excuus te bedenken, hij zei alleen dat 'ie later was." Precies wanneer Rob deze zin uitspreekt, gaat de deurbel. "Wat zeggen ze dan? Speaking of the devil of zoiets toch?"

"Fakka!" Iets te vrolijk staat hij voor de deur. Ik lach en laat hem binnen.
"Ook hallo, Koen."

Na een knuffel zijn we door naar de keuken gelopen. "Wijntje?" Over het algemeen drinken wij alle vijf niet veel wijn, maar toch kan het er altijd wel in. Zo ook nu.
"Lekker, doe maar." Zijn tas zet hij weg, maar eerst haalt hij er nog wat uit. "Ik heb een cadeautje meegenomen." We hadden gezegd dat dat niet hoefde, maar Koen is, zoals hij zelf zegt, vriendelijk en zelfs een beetje lief tegenwoordig, dus blijkbaar vond hij het nodig om alsnog eentje mee te nemen.
"Oh, Koen, maar dat hoefde toch niet?" Glimlachend pakt Robbie het aan, terwijl ik Koens glas vol schenk.
"Nah, ik denk dat jullie dit wel leuk vinden." Een ondeugende grijns speelt op zijn lippen.
"Oh God." Mompel ik zacht in mezelf, terwijl ik weer ga zitten. "Nou maak open, Robje." Het is niet een groot cadeautje, ongeveer het formaat van een boek.

Robbie maakt voorzichtig de plakbandjes los, voordat hij het papier eraf scheurt. Even scannen zijn ogen over het cadeautje, voordat hij begint te lachen. Verward pak ik het doosje uit zijn handen. "Oh ja, nee. Uh-" Ik kom niet verder dan haperen.
"Geen dank, Matthyas. Deze kunnen jullie mooi vanavond samen gebruiken." Iets te trots glimlacht hij naar ons, terwijl hij de prostaatvibrator uit mijn handen pakt. "Kijk er zitten 12 standen op, dus voor ieder wat wils!" Dit wordt een lange avond op deze manier...