Blindelings

Epiloog

4 april, 2024
Matthy's POV:

Met tranen in mijn ogen bekijk ik mijn speech. Alle woorden komen recht uit mijn hart, ondanks dat ik dat niet wil. Ik wilde deze speech niet schrijven, ik wilde deze woorden niet op papier brengen en ik wil ze al helemaal niet uitspreken. De afgelopen nachten heb ik bij Roel geslapen. Althans, daar bleef ik, maar ik heb geen oog dicht gedaan. 

"Robbie," zuchtend begin ik dan toch maar te spreken, "mijn mooie, lieve Robbie." De eerste tranen lopen al over mijn wangen. "Ik mis je, wij allemaal. Je bijzijn, je lach, je grapjes, je stem, je... Je alles. Ik mis alles aan je." Het papier leg ik neer op het blok waar ik achter sta, waarna ik mijn hand naar mijn pols reik. De armband die ik van Robbie heb gekregen heb ik geen moment afgedaan. "Je bent veel te vroeg weggegaan en ik heb constant het idee dat het mijn schuld was. Als ik je- Als ik je inhalator sneller had gevonden waren we nu beiden oké. Ik geef mezelf de schuld, ondanks dat ik weet dat jij dat niet had gewild." Even stop ik met praten om adem te halen en mijn neus op te halen. "Ik had je beloofd dat ik blindelings voor je zou gaan en dat is ook wat ik heb gedaan, maar het was niet genoeg. Ik had tegen je gezegd dat ik bergen voor je zou beklimmen als het moest, de diepste zeeën zou doorzwemmen en door het vuur voor je zou gaan. Ik had nooit gedacht dat ik dat echt zou moeten doen, maar goed, hier zijn we. Ik heb me altijd aan mijn belofte gehouden, ondanks dat jij mijn belofte als een Antoon nummer vond klinken." Een klein grinnikje verlaat mij. Ik weet nog goed dat hij dat zei. Ondanks dat hij helemaal in tranen was moest hij toch een beetje lachen om zijn eigen opmerking. "We wilden het samen een echt nummer maken, de tekst hadden we al, het moest alleen nog ingezongen worden. Dat hebben we niet samen kunnen doen, maar ik heb samen met Rut het nummer afgemaakt met jou in gedachte. Ik hou van je, Rob. Dat zal ik altijd blijven doen. Ik had geen enkel moment willen ruilen voor een ander. Dit ging dieper en dit ging verder, dit is voor altijd, ondanks dat je er niet meer bent." Met een schokkende adem kijk ik opzij en knik ik, wat voor Rutger het teken is om de video af te spelen.

"Sorry dat ik jou mee moest nemen, naar m'n paradijs vol problemen." Een akoestische versie van het nummer wat we samen hadden geschreven begint te spelen. Op de video spelen mooie en leuke momenten van Robbie af. Ondertussen loop ik terug naar mijn plaats, waar ik nogmaals diep zucht en de tranen laat lopen. "Maar spanning is hier genoeg, ik weet niet waar je op had gerekend, maar voor saai heb jij niet getekend. Het is een zegen, maar ook een vloek." Mijn stem echoot door de zaal heen. Elk woord dat ik in het nummer heb gezongen is iets wat met ons te maken had. Het 'paradijs vol problemen,' slaat op Robbie's astmatische klachten. Zo noemde hij het zelf vaak. Voor saai had ik zeer zeker niet getekend, met Robbie was het nooit saai. Altijd alles is gezellig met hem. Was gezellig met hem... "Ik weet dat ik altijd te laat kom," de zinnen die nu komen heb ik verandert van het origineel. De tekst ging eigenlijk over heel wat anders, maar ik heb het verandert naar de avond van het incident. Ik was te laat bij zijn medicijnen, ik kwam te laat achter het vuur, ik kwam te laat... "M'n gedachten dwalen af naar de avond, maar ik leef voor jou en jij ziet dat nog niet." Die avond is natuurlijk de avond van zijn overlijden, de avond dat mijn leven werd verwoest. Ik zal doorgaan... Voor Robbie. "Dus ik zeg: 'hey, geef niet op. Kijk naar mij, ik heb m'n ogen dicht, want hey, ik geloof. Kijk naar mij, want ik ga blindelings voor jou.' Door het vuur op m'n blote tenen, voor jou. Al valt de hemel nu naar beneden, voor jou. Zal ik nog één keer dit liedje spelen voor jou, jou, jou. Want hey, ik geloof. Kijk naar mij, want ik ga blindelings voor jou." Mijn belofte aan hem. De belofte die ik nakwam. Veel mensen zweren blindelings voor iemand te gaan, maar doen ze dat ook daadwerkelijk? 

"Sorry dat ik vaak geen geduld had. M'n verdriet steeds weer de schuld gaf. Ik heb het zelf soms niet eens door." Ondertussen ben ik alweer keihard aan het janken. Mijn hart breekt keer op keer en het is een pijn die ik niet kan omschrijven. "'k Geef toe dat elke smoes flauwekul was, en ik af en toe best een lul was. Dus ik hoop dat jij dit hoort." Ik hoop dat Robbie alles hoort, dat hij hier met ons is. "Beklim de allerhoogste bergen, om je herinnering te eren. Dit gaat dieper, dit gaat verder, als jij eens wist wat ik nu voel. Dus ik zeg: 'hey, geef niet op. Kijk naar mij, ik heb m'n ogen dicht, want hey, ik geloof. Kijk naar mij, want ik ga blindelings voor jou.' Door het vuur op m'n blote tenen, voor jou. Al valt de hemel nu naar beneden, voor jou. Zal ik nog één keer dit liedje spelen voor jou, jou, jou. Want hey, ik geloof. Kijk naar mij, want ik ga blindelings voor jou." 

Ik ging blindelings voor jou...