စာရေးခုံပေါ်မှာရှိနေတဲ့ ရိုးရှင်းတဲ့ အစိမ်းရောင် ဘူးလေး။ ဖောက်ဖွင့်လိုက်တော့ ခပ်သော့သော့ရေးထားတဲ့ စာကြောင်းလေး နှစ်ကြောင်း။
"Congratulations Wang Yibo
Happy 18th Birthday"
ဘာများ ဂုဏ်ယူ ပျော်ရွှင်စရာကောင်းနေလို့လဲ။ မွေးဖွားလာခဲ့တာဟာ။ ရိပေါ်အတွက်တော့ ရှင်သန်နေထိုင်ရခြင်းနေ့တွေဟာ သူ့ဆန္ဒပါမနေခဲ့ဘူးလေ။ ဘူးထဲကထွက်လာတဲ့ yarn bracelet အနက်ရောင်လေးတစ်ခု။ တရုတ်ရိုးရာ ကြိုးကျစ်နည်းနဲ့ လှလှပပလေး ကျစ်ထားတယ်။ သူထုတ်ပယ်ပစ်ချင်ထားတဲ့ မွေးနေ့ဟာ ဒီနေ့တော့ အထီးမကျန်တော့သလို ထူးထူးဆန်းဆန်း ခံစားရတယ်။ ဒီလူဟာ အမြဲ သူ့အပေါ်မှာ လှောင်ပြုံးပြုံးတယ်။ အမြဲ အလိုမကျသလို အေးစက်တယ်။ မဖြစ်မနေ လိုအပ်နေချိန်တိုင်းမှာတော့ ဒီလူဟာ ရှိနေပြန်ပါရော။ သူ့ရဲ့ ဆရာက ဘယ်လိုမျိုးလဲ ခန့်မှန်းရခက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ လက်ဆောင်ဆိုတာ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ပေးရမဲ့အရာ မဟုတ်လား။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အနည်းငယ် ပျော်ရွှင်ခဲ့ရကြောင်းကိုတော့ သူ မငြင်းဆိုချင်ပါ။
နောက်တစ်နေ့ရောက်တော့ ရှောင်းကျန့်ဟာ စာသင်နေတဲ့ တစ်ချိန်လုံး မွေးနေ့လက်ဆောင်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဘာမှ မပြောဘူး။ သူဟာ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာပဲ။ ဝမ်ရိပေါ် လက်ကို မြင်အောင် မြှောက်ပြလိုက်တယ်။ အနက်ရောင်နဲ့ ဖြူစွတ်စွတ် ရိပေါ်ရဲ့ အသားရည်က လိုက်ဖက်ညီလွန်းတယ်။ ရိပေါ်ကလည်း ခန္ဓာကိုယ် ကျစ်ကျစ် ပါးလျပါတယ်။ အားကစား ဝါသနာ ပါတဲ့သူမို့ သူ့ရဲ့ လက်တွေဟာ ယောက်ျားပီသစွာ ခန့်ညားနေလေ့ရှိတယ်။ ဘာမှ မဝတ်ဆင်ရာက အဆောင်အယောင် တစ်ခု ရောက်လာတယ်။ ဒီချည်ကြိုးလို ခင်ဗျားဟာ ကျနော့်ကို ချည်နှောင်နေပြီလား။
"ရှောင်းကျန့်
မွေးနေ့လက်ဆောင်အတွက် ကျေးဇူး "
"အင်း" ဆိုတဲ့ အသိအမှတ်ပြုမှု တစ်ခုကလွဲ ဘာမှ ပြန်မပြောပြန်ဘူး။ အသက်အားဖြင့် အများကြီးကွာတယ်ဆိုပေမယ့်၊ ရှောင်းကျန့်ဟာ သူ့ဆရာတစ်ယောက်ဆိုပေမယ့် ရိပေါ်ကတော့ စိတ်ထင်ရင် ထင်သလိုခေါ်တာပါပဲ။ သူတို့နှစ်ယောက်က အေးစက်နေဆဲ ထင်ရပေမယ့် ပိုပြီး နီးကပ်လာသလို ရိပေါ်က ခံစားရတယ်။ ရှောင်းကျန့်က သူ့ကို သိတယ်လို့ သူ ခံစားရတယ်။ ဘဝမှာ ပထမဆုံး တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ အတူရှိတာ လုံခြုံသလို ခံစားရပြီး၊ တစ်ယောက်ယောက်ကို အနားရှိစေချင်လာတဲ့ ပထမဆုံး ခံစားချက်ပေါ့။ ဘယ်သူမှ မခိုင်းစေရဘဲ စာကို စိတ်ပါဝင်စား လုပ်ဖြစ်လာတယ်။ ရှောင်းကျန့်ဆီက ချီးကျူးမှု တစ်ခုတလေ ရတဲ့အခါ၊ ဒါမှမဟုတ် စကားအများကြီး ပြောဖြစ်တဲ့အခါ၊ စိတ်လိုလက်ရ ပြုံးတဲ့အခါတွေမှာ ဝမ်ရိပေါ်က ပျော်တယ်။
