Abicim (Gerçek Aile)

14.bölüm; NEDEN?

Selam

Bu gün bir kitapta başladım ve kitapın sonu kötü bitti... oysaki mutlu olmayı hak eden bir kızdı... Bam yediğinden gerek saatlerce ağladım. sonra aklıma siz geldiniz bende kendimi toparlıyıp yazmaya karar verdim. çok olmuş yazmayalı.... çok boş konuşuyorum.

Medya: keskin - cem adrian

Neyse hadi bölüme geçelimm.

###############

Ben çağıla sinan bana çağıl da Sinan'a bakıyordu. hepimiz şok olmuştuk. her yer her yerde ve afacanlar başta olmak üzere diğer erkek tayfası ve bakıcı sandalyeye bağlı bir şekilde oturuyordu.

Erkek tayfası kanlar içindeydi. Mina ve mihran ağlıyordu. ilk konuşan tabiki de çağıl oldu. "Siz takip cihazına bakmadınız mı salaklar" dedi. sinan ın çağıla bakan gözleri karardı.

"Sen sin salak" dedi onlara bakıp "SİZCE SORUN ŞU AN HANGİNİZİN DAHA SALAK OLDUĞU MU?" diye bağırdım. "doğru çağıl daha salak" dedi sinan çağıl derin bri nefes alarak sandalyelerin yanına gitti.

Ben ve sinan da peşinden onları çözmeye başladık. ben ilk minayı çözdüm çağıl da mihranı bir anda sarılınca ona karşılık verdim. "tama geçti hadi siz odanıza gidin" dedim ağlayarak birbirine sarıldılar.

Uy çok tatlıydı lar şu an ardından hemen bakıcıyı çözüm kaş göz yapıp bakıcıyı çocuklar ile gönderdikten sonra sinan'a baktım.

Erkek tayfasını çözmüştü... Ata ağazını açar açmaz "Annem... babam..." demişti. "hastahane de" dedi sinan "durumları nasıl" diye atladı yağız kafamı çağıl a çevirdiğim de ortada yoktu.

"Çağıl nerede?" diye sordum. Sinan bana bakıp "az önce burdaydı?" demişti belliki onunda aklı karışmıştı benim gibi. "az önce kapıdan çıktı." dedi murat gözlerim irice açılınca "nereye?" diye sordum ama sorduğum sorunun saçmalık derecesini ölçmeye kalmadan hemen dışarı attım kendimi.

Kapıdan çıkınca koşarak sitenin kapısından çıkan bir çağıl beklemiyordum tabiki bağırdım. "ÇAĞIL! NEREYE?!" diye ama dönüp bakmadı aksine adımlarını hızlandırıp çıktı ve gitti...

Neden gitmişti ki şimdi? derken aklıma gelen şey ile yutkundum olabilir miydi? Onlara birşey olmuş olabilir miydi ki? Yok olmamıştır ya dimi olmamıştır onlarda beni bırakmaz.

Aklıma gelen düşünce çok saçmaydı! onlara bir şey olmuş olamazdı ki. hem hem onlar beni bırakmaz dı bırakmaz dı değil mi?

Ben düşüncelerime dalmışken sinan yanıma gelmişti "nerede?" diye sordu. "Bilmiyorum gitti." dedimiğimde ona döndüm.

"Onlara birşey olmamıştır değil mi?" diye sordum. "niye olsun ki? Hem onlar çok güçlüler" dedi sinan onlardan bahsettiğimi anlamıştı.

Bir kaç dakika ona baktıktan sonra "o zaman görmeye gidelim mi?" diye sordum. gülümseyip "gidelim ama önce diğerlerini de alalım." dediğinde sadece tamam demiştim.

Daha sonrası hızlı bir şekile gelişmişti. erkek tayfası üstünü değiştirmek için yukarı çıkarken bizde bu eve bir temizlik şirketi çağırmıştık.

Sonuçta ebeveynlerimiz hastenede den çıkar çıkmaz bu bursa denilen şehirden gidecektik. şu an arabada hastahaneye doğu gidiyorduk.