abimin arkadaşı | tamamlandı

0.8 - aramızdaki engel

Hello bebişlerim!

***

•• Ertesi Gün / Saat akşam 6 civarı ••

"Hoş geldin Giray, sende hoş geldin Burak." İki yakışıklı da içeriye gülerek girip Demir ile selamlaştı.

"Hoş bulduk abi." 3 kişi beraber yemeğe geçtiler.

"Nerede bizim bücür?" Diye sordu Burak.

"Dünden beri morali bozuk odadan nadiren çıkıyor. Giray sen nedenini biliyor musun? En son seninleydi ondan soruyorum." Dedi Demir.

"Hayır bilmiyorum." Diye cevapladı Giray. Bir yandan Defne'yi gerçekten merak etmişti.

"Defne! Güzelim yemeğe gelir misin?" Biraz sonra kapı sesi duyuldu ve Defne aşağıya indi.

Burak ve Giray'ın geleceğini abisi ona söylemişti ama unuttuğundan dolayı dalgınca aşağıya inmişti. Gözleri ve burnu kızarmış yarım saat önce ağlamasını zorla durdurduğu için hala burnunu çekiyordu.

"Burak abi hoş geldin." Dedi ve gülerek Burak'a sarıldı. "Hoş bulduk da bu ne hal noldu bücüre?"

Defne onun kendisine bücür demesine alıştığı için ses etmiyordu. "Bir sey yok, sınavlardan falan sinirim bozuldu iyice, o kadar." Diye cevap verdi.

Giray'a dönüp konuştu, "Sende hoş geldin Giray abi."

Gira kendisine abi demesine karşılık başını salladı. "Hoş buldum. İyisin değil mi?"

Defne kafasını salladı, "İyiyim Giray abi merak etme."

Herkes beraber yemek yerken Demir ve Burak sohbeti hararetli bir şekilde götürüyordu. Giray arada onlara katılıyor Defne ise bir şey demeden sessizce yemeğini yiyordu.

"Abicim sen niye konuşmuyorsun?" Diye sordu Demir, ilgili bir şekilde.

"Abi, size bir şey soracağım." Dedi birden Defne. Gözlerini Giray'dan ayırmadı bir süre, "Ben çok mu küçük gözüküyorum?"

Bir süre sessizlik oldu daha sonra Burak konuştu. "Nasıl yani bücür?"

"İşte cok mu çocuk gibi duruyorum, büyüyememiş gibi?" Dedi.

"Hayır gayet olgun duruyorsun tabii çocukca tatlı hareketlerin var ama poncik birisine dönüyorsun. Benim şahsen hoşuma gidiyor minik." Dedi Burak.

"Teşekkür ederim Burak abiciğim. Ya sence çocuk muyum hala Giray abi?" Diye sordu.

"Hayır, hayır. Çocuk gibi değilsin, hemde hiç değilsin. Burak'a katılıyorum." Dedi hafif bir aceleyle. Soruyu sormasının, altındaki imayı kesinlikle anlamıştı ama ses edemiyordu işte..

"Bu soru benim için önemliydi teşekkür ederim."

Demir konuya el atıp, "Kendi kafanda garip garip şeyler kurma Defne. Sen çok güzelsin kardeşim."

Defne gülümsedi, "Teşekkür ederim abi. Yemeğe devam edelim."

Defne yemek boyunca sohbet arasında Giray'a imalı laflar ediyordu, Burak ve Demir anlamasa da Giray tabi ki anlıyordu hepsini.

Yemek bittikten sonra saat 10'a doğru bir film açtılar. Aksiyon filmiydi ama isin içine bu sefer aşkta girmişti.

••

"Çok saçmaydı sonu." Film bittikten sonra Defne konuşmuştu. "İnsan seviyorsa korkak olmamalı." Dedi. İzledikleri film tam da onun işine gelmişti.

Demir, "Bence de, ne olursa olsun kızı terk etmemeliydi yüz üstü bırakması tam şerefsizlik."

Burak, "Emin değilim ama ben birisini çok sevsem asla bir kaç pürüz var diye vazgeçmezdim." diyerek onlara katıldı.

Herkes fikir belirtirken Giray sessizdi. "Çözemeyeceği kadar büyük sorunları varsa onun suçu olmaz bence, böyle düşünüyorum."

••

Saat 1'e gelirken Defne odasına gitmişti.

"Giray?" Demir'in sesiyle kafasını ona çevirdi Giray. "Anlamadık sanma sen birisinden mi hoşlanıyorsun?" Diye sordu.

Burak, "Evet konuşman bir garip geldi ve tanıyoruz seni söyle ne olduğunu."

Giray biraz düşündükten sonra konuştu, "Evet hoşlandığım birisi var." Saklamanın bir manası yoktu, inkar etse de dedikleri gibi; onu tanıyorlardı, anlarlardı.

"İşte bu be sonunda kardeşim ya."

"Hayatının sonuna kadar tek başına sürüneceksin sanmıştım." Burak ve Demir gülerek bir kaç şey daha dedikten sonra Giray'dan bir tepki gelmediğinda sustular.

"Sorun ne?" Diye sordu Burak.

"O kız.. aramızda engel var ve nasıl aşacağımı bilmiyorum.." Dedi.

"Çözülmeyecek hiçbir şey yoktur." Dedi Demir. Giray burukça gülümsedi.

~~
Bölüm sonu~