Aşk Nedir

Ben Senin Yerine Ağlarım

Hâlâ melek gibi uyuyor resmen.
Bende uyuya kalmışım.
Onun kokusunu içime çekerek.
Uyandığımda saatin kaç olduğunu bilmiyordum ancak Defne ve ben sarmaş dolaş uyuyorduk resmen ve bu beni hiç rahatsız etmiyordu.

Zaten bende uyanmayacakdım fakat telefonun durmadan çalmasıyla birlikde uyanmak zorunda kaldım.

Bilinmeyen numara?

"Alo,kimsin?"
Diye sordum.

"İnsan sevgili ikizini unuturmu hiç?"

"Murat? Senmisin!?"

"Tabikide benim sevgili ikizim... Duydumki evlenmişsin ve beni çağırmamışsın. Oysaki 13 gün sürmüş düğünün" dedi ve üzülüyormuş gibi sesini çıkardı.

"14 gün sürdü" dedim sanki sadece buna takılmış gibi.

"Ama ben yinede sana dargın değilim sevgili ikizim... Ve babam beni bir yemeğe davet etti. İnanabiloyormusun ben artık hayatınızda değilim ancak babam olduğunu iddia eden adam beni yemeğe davet ediyor. Ben de seni davet ediyorum"

"Neden? Neden ben?"

"Çünkü babam sadece bir kişiyi çağırabileceğimi söyledi ve ben gerçekden seni özledim... 18 yıl kolay değildir ne de olsa"

"Normalde bende istemezdim ama 18 yıl kolay değil be Murat... Hâlâ çocuk gibi inatlaşırmıyız? Hâlâ cips kavgası yaparmıyız? Ben yapmak isterim çünkü gerçekden seni özledim"
Dedim dürüst bir şekilde.

"Wooaaw  sevgili ikizim... Etkilendim gerçekdende. Sana birazdan konum atarım ve erken buluşup biraz vakit geçiririz... Artık çocuk değilim ve değiliz bu yüzden bira içmeye ne dersin?"

"Eskiden de hayalimizdi bu... Beraber bira içmek. Ve evet teklifini kabul ediyorum"

"Şimdilik kalatıyorum sevgili ikizim" dedi ve telefonu kapattı.

Defnenin saçlarına öpücük kondurdum ardından yatakdan kalkarak giyinmeye başladım.

Çok geçmeden Murat bana konum atmıştı.

Bir otel konumuydu fakat umursamadım.

"Bekleyen herşey ölür; bu bir
Papatyada olabilir sevgi ve ya umutta.
Bekledikçe ölür"

Yazariniz_geld1

ıldız anne ve ya Yaren hiçbirşey söylemediler.
Hatta bana bile bakmıyorlardı oysaki yaptıkları doğrumuydu?
Lafı ortaya atıp bir taraflara kaçmak. Doğrumuydu?

"Ben...." Dedim titrek bir sesle. Kararımı vermiştim.
Tam iki saat oldu ve Mert eve hâlâ gelmedi.
Yıldız anne sustu.
Yaren'in gözleri kapıda dondu ve öylece kaldı.
Bense tek bir kelime bekledim. Ağızlarından çıkıcak tek bir kelime.
İki saat sonra ilk defa konuşmuştum ve bu hepsinin yani ikisinin dikkatini çekti.

"Sen?" Dedi Yaren sorgularcasına.

"Gitmeliyim" dedim ve ayağa kalktım.
İkiside durdurmadı.
Bekledim.
İkisininde beni durdurmasını ve ya kelimelerine devam etmelerini bekledim. Ancak ikiside sustu.

"Git" dedi Yıldız anne. Ancak kafasını kaldırıp bir kere bile bana bakmadı.

Sustu.
Zaten bende daha fazla konuşmalarını bekleyemezdim. Beklememeliydim de.