Astrid Hofferson (Queen) ♧ ASKIDA

○10

"Yat dedim sana Hıçkıdık! Bunu yemek zorundasın!" Bana yavru köpek bakışlarından atarken sinirli görünmeye çalıştım.
"Ama Leydim benim çalışmam lazım."diye aynı şeyleri tekrar etti.
"İyi be! Git çalış! Niye endişeleniyorum ki! Defol!"diye bağırıp önündeki yemeği aldım ve götürdüm.
Akşama kadar onun suratına bakmadım. Yardımda etmedim. akşam olduğunda Hıçkıdık çağırsada yanına gitmedim ve uçuşa gittim.

Gece yarısı döndüğümde Hıçkıdık'ı ı merak ettiğim için evlerine gizlice girdim. Hıçkıdık'ın ın odasından inleme sesleri geliyordu. Kaşlarımı çatarak odaya yavaşça girdim. Hıçkıdık kan ter içinde bir sağa bir sola dönüyor, sesler çıkartıyordu.
Koşar adımlarla yanına gidip elimi anlına yerleştirdim. Resmen yanıyordu!
Üstündeki kıyafeti çıkartdım ve....

Gözlerimi yavaşça açıp tutulan boynuma masaj yaptım. Hıçkıdık'a baktığımda bana gülümseyerek baktığını gördüm. Elimi hızlıca anlına yerleştirdim ve düşmüş olan ateşi ile derin bir nefes verdim.
"Kendini nasıl hissediyorsun?"diye sordum yorgun bir sesle. Yanağımı okşadı ve
"Tüm gece uyumadın mı?"diye sordu.
"İyi misin? O zaman hadi evine naş."
Etrafı inceleyip " beni evine mi getirdin?"
"Annen uyanabilirdi. Dişsiz ve Fırtınuç yardım etti. Neyse. Bugün.... çalışma tamam mı? "Masum bakışlarımı ona atarken güldü. "Pekii pekii. Ama bir şartla."
"Nedir?"
"Bütün gün boyunca beraber yatacağız."dedi. Bu iş cazip gelmeye başlamıştı sanki.
"Olabilir... ben gidip Balıkayak'a söyliyeyim. İşlerle o ilgilensin..."

Hıçkıdık'ın kolları arasında tekrar döndüm ve derin bir nefes alıp esnedim.
"Kendimi daha iyi hissediyorum."diyerek kolumun birini ona sardım. Güldü ve başını boynuma soktu.

Ve bu sefer sinirlenme sırası bendeydi. Hızlıca ayağı kalkıp üstüme kıyafetlerimi geçirdim ve aşağıya indim. Yumruklanan kapıyı hızlıca açtım "ne!? Ne!? Bu kaçıncı ya!? Hıçkıdıktan kaç kez azar yediniz hala bir rahat bırakmadınız!"
Balıkayak başını öne eğip "özür dileriz Astrid. Ama Südüklü'nün çok ateşi var ve yardımın gerek." Birden kolumdan arkaya çekildim. "Astrid kimseye bakamaz. Südüklüye söyleyin isterse ben ona seve seve bakarım."diyerek kapıyı kapadı Hıçkıdık.
Güldüm ve kollarımı arkasından sarp "Kıskanç Hıçkıdıkım benim."