စခန်းကိုပြန်ရောက်တော့ဦးစီးမှူးကထမင်းဟင်းတွေချက်ပြုတ်နေပြီး
"ပြန်ရောက်လာကြပြီလား?"
"ဦးစီးမှူးအဲ့ဒါတွေလုပ်စရာမလိုပါဘူးကျွန်တော်တို့လုပ်မှာပေါ့"
"မဟုတ်တာကျန်ခဲ့တဲ့အတူတူတော့အလုပ်ရှိမှအဆင်ပြေမှာပေါ့"
"ဒါဆိုလည်းကူပေးပါ့မယ်ဗျ" ဆိုပြီးအနားကိုရောက်သွားကာဆောင်းဟွန်းတို့နှစ်ယောက်ကတော့တဲထဲကိုဝင်သွားကြပြီး
"စခန်း-" ဆိုပြီးပဲရှိသေးတဲထဲကနေပြန်ထွက်သွားတာပေါ့။
"အရင်ကအဲ့လိုလည်းဟုတ်ပဲနဲ့" ဆိုပြီးပါးစပ်လေးဆူသွားပြီးဟီဆွန်းလည်းတဲထဲကနေထွက်လာခဲ့လိုက်ကာနေ့လည်စာအတူတူထိုင်စားကြတော့တယ်။
"ဒီနေရာလေးကတကယ်အေးချမ်းတယ်ဗျ"
"ဟုတ်တယ်မလား?လူလေးကြည့်ရတာသိပ်ခရီးတွေဘာတွေမထွက်ရဘူးထင်တယ်"
"ဟုတ်တယ်ဗျစားဝတ်နေရေးကကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ရှာရတာဆိုတော့"
"ဪ..အဲ့လိုကိုး"
"ဟုတ်ကဲ့"
"ဒါနဲ့ဘာအလုပ်လုပ်တာလဲ?"
"နွားနို့ပို့တာဗျ"
"ဪ..."
"ကျွန်တော်တို့စခန်းကိုလည်းပို့ပေးတယ်လေ"
"ဒါဆိုအဲ့ကနေစသိကြတယ်ပဲဆိုပါတော့"
"ဟုတ်တယ်ဗျ"
"အဲ့ကောင်လေးကစကားအရမ်းတတ်တော့ကျွန်တော်တို့သံမဏိလူသားစခန်းမှူးတောင်အရည်ပျော်ကျသွားတာ"
"ဟုတ်လား?"
"..."
"ပြန်လည်းမဖြေဘူး" ဆိုပြီးစိတ်ညစ်သွားတာကိုဦးစီးမှူးကသတိထားမိသွားပြီး
"မေးတာတော့ဖြေမှပေါ့စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပြီမလား?"
"ကျွန်တော်စားလို့ပြီးသွားပါပြီဗျကျေးဇတင်ပါတယ်" ဆိုပြီးထသွားတော့ဟီဆွန်းကပါအနောက်ကနေလိုက်သွားကာ
"ဟောငါတို့နှစ်ယောက်ပဲထမင်းဝိုင်းမှာကျန်ရစ်ခဲ့ပြီပြဿနာတစ်ခုခုရှိနေတာလားသူတို့ကြားထဲ?"
YOU ARE READING
Attachment ✓ || Milkcarrot 🥛🥕
Fanfictionအန္တရာယ်တွေနဲ့ပြည့်နှက်နေတဲ့တွင်းကြီးထဲကိုသံယောဇဉ်ဆိုတဲ့အရာတစ်ခုကြောင့်အဲ့နေ့ကကျွန်တော်ခုန်ဆင်းခဲ့တယ်။
