afraid / seungchan, jeongbin ✓

dolly.

《》

"belki anneni bulamadık ama sana yardımcı olmaya geldik. bize odanı göstermek ister misin?"

"ama orası benim özel alanım."

görünüşe bakılırsa ebeveyni tarafından iyi ve disiplinli yetiştirilmiş bir çocuğa benziyor. daha ortaokul öğrencisi olmasına rağmen böyle bir mantık onu iyi kılıyordu.

"haklısın minik çocuk, ama bizim de sana yardımcı olabilmemiz için senin bize adım atman gerekiyor. hem söz sen demediğin sürece biz bir şeye dokunmayacağız bile."

"anlaştık o zaman polis amca."

jeonginin çocuğa yaklaşımı nedeniyle duygusallaşan changbin kendisine uzatılan peçeteyi kabul etmişti. aslında mesele çocuk değildi.

odaya sadece iki kişinin alınması doğru olacaktı. bu yüzden seungmin chanın yanına gitti.

"ne dersin? onunla beraber odasına bakmaya."

chan sessizce bir çocuk gibi kabul etmiş ve ikisinin peşinden odaya girmişti. şimdi hassas bir çocuk gibiydi, dokunsalar ağlayacak ve susmayacaktı.

tüm ekip onları uzaktan izlerken bir çift göz ise onları daha da uzaktan izliyordu.

jeongin ve chan odaya girdiğinde naif bir pembe havasının içinde buldular kendini. kız odası olduğunu o kadar belli ediyordu ki, annesi onu çok iyi yetiştirmişti.

"yanındaki amca da yakışıklıymış polis amca."

böyle demesi ile ikisi birbirine baktı ve sessizce gülümsedi.

odanın içinde olan barbieler ve oyuncak evler o kadar güzel ve şıktı ki, insanın çıkası gelmiyordu bu yerden. ne kadar şefkatli bir anne olduğunu her geçen saniye gösteriyordu bong yi. onu neden bu hayattan koparmışlardı? sebepsizdi.

odayı gözleriyle inceledikten sonra çıkmışlar ve teyzesinin yanına gitmişti seungmin bu arada da.

ona birtakım sorular sormuş, teyzenin şüphelenecek bir tarafı olmadığının kanısına varmıştı.

"kızına çok değer verirdi bu hayatta. onu kendine merkez edinmişti. benimle arası çok iyiydi, hiçbir sorunumuz yoktu. sürekli derdi, eğer ölürsem kızım sana emanet diye. dediğini gerçekleştirmek hayatımın geri kalanında tek görevim olacak. size yalvarıyorum o katili bulun polis bey. yalvarırım..."

"size söz veriyorum, hem ablanızın hem de diğer insanların acısı için onu bulup bizzat kendim kelepçeleyeceğim. gerekirse her şeyi yapacağım."

teyzesi içeriden bir kutu getirmiş ve seungminin önüne bırakmıştı, bu bir kolyeydi.

"ikiz doğduğumuz için bunu annem ikimize almıştı. aldığı günden sonra trafik kazası geçirdi ve öldü. sonra ikizim taktı ve o da ertesi gün öldü. bunu takmaya korkuyorum, ama belki size bir şey kazandırabilir."

seungmin kutuyu açtı ve içinden kolyeyi çıkardı, tuhaf olan ki kolye de mavi bir kelebek vardı. gözü bir yerden sıyırıyordu ama çıkartamıyordu.

odayı incelemeyi bitiren chan ve jeongini görünce tüm ekibin arabaya binmesini ve karakola geçmesini söyledi. diğer dördü sonra gidecekti emniyete.

yanına gelen jeongine kolyeyi gösterdi ve ona verdi. şu anda bile izleniyor olabilirlerdi ve bu kolyenin görünmemesi gerekti.

"teyzesi bu kolyenin kime taktığını söylese ertesi günü o kişi ölmüş. annesini ve ablasını hep aynı yollarla kaybetmiş. tek fark öldürülme şekilleri."