Miran
Gözümü açmak istedim ama çok yorgundum açamıyordumda zaten saçlarımdaki eller ve kafamda uğultulu sesler vardı ne olmuştu en son.
Ben o adamın kızı değildim evet ben artık onun yaptıklarını çekmek zorunda değildim madem onlar değildi kimdi peki ailem benim gerçek ailem kimdi yaşıyorlar yaşamıyorlar hiç bir şekilde bir bilgim yoktu .
Yavaş yavaş gözümü zorladığında açabilmiştim başımda bizim evi basan adam yanında da çok güzel bir kadın vardı . Ben uyanınca saçlarımdaki eller durdu etrafa baktığımda hastanedeydik kolumda serum vardı akşam olmuştu o kadar uyudum mu ya .
"Nasıl hissediyorsun kızım" duyduğum sesle kafamı o yöne doğru çevirdim kızım demesi hoşuma gitmişti hayatım boyunca kimse tarafından sevilmeyip istenmemiştim bana kızım dediğinde mutlu ediyordu.
"İy.........iyim" dedim çekiniyordum . Bana içleri gider gibi bakıyorlardı bense hala olayon şokundaydım dışarıyı seyrediyordum nasıl bu kadar uyuyabildim bence ilaçtan çünkü normalde hayata uyumam bu kadar ya.
İçeri doktor önlüğü ile yanımızdaki kadına benzeyen bir doktor geldi elindede kağıtlar vardı .
"Uyanmışsın küçük hanım" başımı olumluca saladım.
"DNA testinin sonuçları çıktı"
"Eee ne çıktı oğlum" heyecanlı ama bir o kadar stresli kadına baktım galiba oğlum dediğine göre oğullarıydı .
"Ne....test..i"
"Sen bizim kızımız olabilirsin kızım onun testi" gözlerim fal taşı gibi açıldığında hepsinin yüzüne baktım hepsi hem heyecanlı hemde yıkılmış duruyorlardı .
"Hadi oğlum çatlatma da söyle"
"Tamam anne dur ben baktım ki daha birlikte bakıcaz" kağıdı açtıklarında yüzlerindeki şaşkınlık ve kahrolmuş bir şekilde herkes yere bakıyordu bense bu olanların gerçek olup olmadığını sorguluyordum sanki uyuyormuşsun gelip saçımdan tutup beni sürüklecekmiş gibi geliyordu. Evet onların kızıydım ben artık o pis soyadla yaşamak zorunda değildim ben özgürdüm artık hem beni yanlarında istemeseler bile bankada biriktirdiğim bir miktar paramda vardı.
Herkes bana bakınca bende onlara baktım. İki üç damla göz yaşı akıttıktan sonra söze girdiler.
"Biz sana kendimizi tanıtmayı unuttuk. Ben Aytekin buda eşim Öykü."
"Memnun oldum bende Masal"
"Hadi hadi kucaklamanızı tanışmanızı bırakıp eve gidin ben Masalı getiririm"
Zorda olsa onları gönderdi ve yanıma oturup yavaşça kaldırdı .
"Bende Okan küçük hanım abin oluyorum. Gerçi daha tanışacak çok abin var" ben şaşkınlıkla ona bakarken serumumu çıkarmaya başladı.
"Kaç tane"
"5 abin 1 ikizin var"
"He" ben hala ona bakıyorken o acıtmasan serumumu çıkarmıştı bile.
"Abilerin biraz ön yargılı olabilirler onları takma tamam mı ama ikizinle çok iyi anlaşçağına eminim" önüme gelen saçları kulağımın arkasına aldı . Olumluca kafamı saladım beni yavaşça yataktan kaldırdığında başım dönmüştü ee bu kadar uyursam olacağı buydu .
"İyimisin" olumluca kafamı saladım.
Hastaneden çıkmıştık zaten arabadaydık ben oturmuş onu bekliyordum babamın aradığını görmemle heyecanlanmıştım yeni ailem olucaktı o da oturunca saatlerdir arayan babamın telefonunu açtı. Hoparlöre aldı.
"Geliyoruz baba"
"Hemen gelin bu kadar oyalayacağını bilseydim ben getirirdim kızımı"
"Masalın kıyafetlerini alıp gelicez baba"
"Yok o adamın çöpüne bile ihtiyacımız yok bizim ben kızıma daha güzelerini aldım bile"
Ben mutlu olmuştum içimde hiç bilinmedik bir duygu vardı sanki.
"Tamam tamam" diye gülüp telefonu kapatı .
"Sen istersen gidip alabiliriz" önce düşündüm ama yok o evdeki hiç bir şeyi istemiyordum .
Kafamı olumsuzca saladım. Anlayışla gülümsedi
"Sen nasıl istersen prenses" .
🦋
Gelmek üzereydik ben çok heyecanlıydım ama stresliydim de .
"Bu kadar stres yapacak bir şey yok güzelim"
Arabayı park etikten sonra çıktı ve benim kapımıda açtı bende yavaşça indim.
"Şimdi bana söz vermeni istiyorum ne derlerse desinler üzülmek yok tamam mı"
"Tamam . Onlarda beni istemiyorlar dimi" deyip başımı eğdim . Kafamı kaldırıp benimle aynı olan gözlerini bana sabitledi.
"Hayır öyle değil ön yargılılar onlar o yüzden dedim"
Ev çok büyüktü eski evimizden de daha büyüktü çok güzeldi yavaş ve heyecanlı adımlara içeri gitmeye başladım bahçede ev kadar güzeldi