bitti mi hikayemiz | barış alper yılmaz

14.Bölüm

keyifli okumalar🌺

|Satır aralarına yorumlarınızı bırakmayı unutmayın lütfen|

°°°

Ilgının anlatımıyla;

Gözlerimin içine bakıp, "Artık her şeyi öğrenmişsin," dedi.

Afallamıştım. Yeliz ablanın söyleme dememe rağmen söylemesine üzülürken, Barış başını sağa sola sallayarak, "Baban beni aradı," dedi.

Bunu yapabileceklerini hiç hesaba katmamıştım ama yanılmışım. Durgunlaşmıştım. Barış ise ağzımdan çıkacakları duymak istiyordu.

Uzun uzun gözlerinin içine baktım. Yorgun ve bitkin görünüyordu.

Masanın önüne doğru adımlayarak Barış’a yaklaştım.
"Burada konuşmak doğru olmaz," dedim, başımı önüme eğerek. "Konuşmak istediğim çok şey var ama burası yeri değil," diye ekledim.

Kafasını sallayarak, "Peki, buradan çıkışta o zaman," dedi.

Bir süre düşündüm. "Bana gelirsin, rahat rahat her şeyi konuşuruz. Senden öğrenmem gereken birçok şey var," dedim.

"Tamam, anlaştık. Çıkacağın zaman haber ver bana," dedi.

Kafamı sallayıp onu onayladım. Hâlâ gözlerimin içine bakıyordu. Şu an ona sıkıca sarılıp her şeyi unutup yeniden başlamayı teklif etmemek için kendimi zor tutuyordum. Anlık bakışlarını masamdaki fotoğrafımıza çevirip tebessüm ederek, "Neyse, ben çıkayım o zaman. Seni meşgul etmeyelim, stajyerinle ilgilen," dedi.

Güldüm. "Birkaç güne birbirimizi boğmazsak iyi," dedim, masanın arkasına geçip sandalyeyi çekerek oturdum.

Barış merakla bana bakıp, "Ne oldu, bir sıkıntı mı var aranızda?" dedi.

"Yok ya, şaka yapıyorum. Değişik biri, biraz ondan öyle söyledim, makarasına," dedim. Seni kıskanıyorum, kız da sana hayran, diyememiştim…

Barış odadan çıkıp kapıyı kapattığında kafamı masaya koyup bir süre öyle kaldım. Babamın Barış’ı arayıp ne söylediğini oldukça merak ediyordum. Telefonuma gelen mesajları şimdilik görmezden gelerek Yeliz ablayı aradım. Uzun bir süre çaldıktan sonra yorgun bir ses tonuyla telefonu açtı.

"Efendim Ilgıncım," dedi, naif bir ses tonuyla.

"Abla, babam Barış’ı aramış. Barış benim bildiğimi biliyor artık," dedim.

Yeliz abla derin bir oh çekerek, "Artık lütfen konuşun ve problemleri halledin. Bir engeliniz de yok," dedi.

Gülümsemiştim. "Hiç belli olmaz orası," dedim.

"Nasıl yani?" diye sordu.

"Abla, çok şey yaşadık ayrıyken. Evet, belki araya girdiler ama Barış da beni kıran çok şey yaptı. Yeniden olabilir miyiz emin değilim," dedim.

"Hemen kestirip atma. Konuştunuz mu adam akıllı?" dedi.

Koltukta dönerek, "Hayır, daha değil. Burada konuşmak istemedim. Şimdi ağlarım falan, herkese rezil oluruz. Çıkışta konuşacağız," dedim.